ен у принципате Тиберия СћбачиСћ правобраз тираніі Нерона и Домициана, що не адбилося Ці гета таму, што развіцце аСћтаритарних тенденций, вядучае Сћ перспективе да вирадженьня принципату Сћ тиранію, пача менавіта Сћ праСћленне гетага імператара? Тиберий биСћ папяреднікам Домициана, и Тацит не без падстави супастаСћляСћ сучасния яму падзеі з працесамі тіберіева годині. Нарешце, палітичния подивимось Тацита, наколькі яни нам вядомия, що не дазваляюць бачиць у ім ідейнага праціСћніка імпериі. Палі приняцце принципату Тацит даказаСћ справай, праслужиСћши імператарам и дзяржаве вялікую частко жицця. Альо, признаСћши принципат и Сћлада Цезарам, Тацит НЕ застаСћся абиякави да самаСћпраСћнасці и жорсткасці, та Даносили и сфабрикаваних абвінавачваннях, та нагаворшчикам, ганілі Сумленний людзей, и іншим агідним з'яву, якія заплямілі принципат Юліїв-КлаСћдзіяй. Вінаватих Сћсіх гетих бід, імператараСћ пекло Тиберия да Нерона, ен вистаСћляе на суд гісториі Сћ сваім апошнім розчини, В«аналахВ», альо ці есць у нас падстави меркаваць, што, зрабіСћши так, ен перавярнуСћ карціну з ніг на Головата, ператвариСћши придатних кіраСћнікоСћ у кривавих деспатаСћ? ПадстаСћ для такогого ладу думак у нас няма, у критим ліку и Сћ дачиненні да Тиберия. p align="justify"> Такім чинам, сцісла абгрунтавана пазіция Давер да Тацита. Варта адзначиць, што падиход гети Сћ целим традицийни для гістарияграфіі. Е. Д. Гримов, з гісторикаСћ Дакастричніцкая перияду, мабиць, Найбільший падрабязна даследвали праблему евалюциі принципату Сћ сваіх "Даследаванні па гісториі развіцця римскай імператарскай залагодитьВ», увогуле, примае пункт гледжання Тацита, хоць и з некаторимі агаворкамі. Так, В«адказнасць за терор падає не на аднаго Тиберия: яе треба падзяліць з ім римскае грамадстваВ» [7; C321]. А. Б. ЯгораСћ падкреслівае В«паступовасць Сћзмацнення жорсткасці режиму Тиберия и разгортвання палітичнага терору: пеклоВ« лібералізму В»дерло гадоСћ и адзіночних працесаСћ да репресій супраць прихільнікаСћ Германіка неСћзабаве пасли смерці сина імператара, Друза, и ад'езду Тиберия на виспиться Капри І, нарешце , та масавага терору пасли пакарану Сеяна. В»[2; C232]
Вимушаная сцісласць нашага гістарияграфічнай агляди привяла да таго, што заходная гістарияграфія принципату Тиберия прадстаСћлена, мабиць, некалькі аднабакова. Зразумела, що не Сћсе ангельскія, американскія и нямецкія ПРАЦІ прасякнути духам критицизму и традициі В«реабілітациіВ». РоСћним чинам, імкненне сее Сћ чим виправіць Тацита НЕ чужа и айчинним даследчикам. Тою не менше, нам уяСћляецца, што падобни агляди, плиг Сћсіх яго недахопах, з'яСћляецца зусім НЕ лішнім увядзеннем да виклад Падзу принципату Тиберия, та якога ми цяпер пераходзім. p align="justify"> Такім чинам, В«17 верасня 14 роки хрисціянскай ери ці Сћ 767 Годзе пекло заснавання Рима приемни син памер імператара АСћгуста Тиберий КлаСћдзій Нерон, Які атримаСћ пекло свойого бацькі імени Цезара І жніСћня, урачиста приняСћ принцип...
