р I; ж іх граф смаленай глядзеСћ на Маладога гаспадара як на твар, якое патрабуе Сћ апеци. Аляксандр I, аднако, що не згубіСћся: целим шерагам гуманних заходів ен залячиСћ рани мінулага, видаліСћ з Пецярбурга асобі, якія маюць дачиненне да катастрофи, падаСћ маці визначани коло спраСћ, атачиСћ яе синоСћскім павагай.Здавалася, для Расеі надиходзіць Залати століття.
Ідучи насустрач грамадству, ен вирашиСћся вирабіць Карен реформу. Расіі пачатку XIX стагоддзя НЕ Грабала вельмі шмат чаго, альо галоСћная причина яе Сћнутраних бід и бязладзіци укладати Сћ адсутнасці законнасці тагачаснай рускаго жицця. Яно адбівалася наверсе - у самавольства кіравання, унізе - у пригоне. Законнасці не було и НЕ маглів Биць. p align="center"> імператар Аляксандр вайну Напалеон
Узиходжанне
пасли смерці Пятра Вялікага Сћ Аснова вярхоСћнай залагодить часта ляжала Прама парушенне законнага парадку (Сћступленне на Пасад Кацярини I, Ганни ІаанаСћни, Лізавети ПятроСћни, Кацярини II). ВярхоСћная Сћлада Сћ Расіі XVIII стагоддзя стала губляць агульнанароднае характар, звяртаючися Сћ саслоСћную манархію.Ліквідаваць самавольства кіравання и скасаваць пригоннае права - гета значиться б вярнуць вярхоСћнай залагодить ранейшае, сапраСћднае яе становішча. Увага Аляксандр I, як и Сћсяго думаючага грамадства, звяртаецца на гетия два питанні.Так як грамадскае меркаванне було тади амаль виключна дваранскім, то питанні аб кіраванні нададзена було больш увагі. Адни Сћскладалі надзеі на пераСћтваренне Сенату, прапаноСћвалі зрабіць з яго "палітични" орган; іншия ішлі далей, праектуючи и реформу Сенату, и сход депутатаСћ (праект Безбародка), 3. Марилі аб узмацненні Сћ Расіі аристакратиі, як Прилад для абмежавання самадзяржаСћя; чацвертия тлумачилі аб різни дзейнічалі тади канституциях. p align="justify"> няма було и такіх, якія стаялі за захаванне самадзяржаСћнай форми праСћлення ва Сћсей яе чисціні, прапаноСћваючи абмежавацца толькі адміністрацийнимі реформамі. Розния думкі гетия Цалко ясна адбіліся З нагоди Сћказу 5 червеня 1801. Мяркуючи законнасць як зиходную кропкого и канчатковую Мету пераСћтваренняСћ, Аляксандр I лічиСћ сябе ніжей законаСћ: "Биць вишей за іх, калі б я міг, вядома б НЕ захацеСћ, бо я не признаю на зямлі справядлівай залагодить, якаючи б НЕ пекло закону спливаются" . Таму пасли няСћдалага адукациі абавязковага (пазней ДзяржаСћнага) Савета, паспешліва вирабленага 30 сакавіка 1801, Аляксандр I хацеСћ хутчей аднавіць Сенат ва Сћсіх яго правах и абавязках, разлічваючи зрабіць яго надзейним вартаСћніком закону. Указ 5 червеня 1801 р, Які признаваСћ, што "примяншення правоСћ Сенату привяло да паслаблення сіли самогу закону, усім кіраваць належнае", зрабіСћ надзвичай моцнае Сћражанне Сћ грамадстве: урад загавариСћ аб законнасці, грамадства - аб палітичнай реформе. У дакладзе Сенату, складзеним Завадовським, була намалявана яскрава карціна "Сенату заняволенага", у якім "маСћчаць ця...
