днік живога літаратурнага працесу. Адной з реальних причин яе Поспеха було тое, што шераг вядомих су-працоСћнікаСћ В«Наша НівиВ» и Сћ нових умів НЕ перапинілі ранейшай актиСћнай дзейнасці, забяспечиСћши критим самим пераемнасць и ТВОРЧА працяг полонених нашаніСћскіх традиций. Гета датичиць найперш А. Навіни, В. ЛастоСћскага, М. Гарецкага, 3. Бядулі, Я. Лесіка, Р. Зямкевіча и інш. p align="justify"> Так типових узораСћ тагачаснай бягучай критикі можна аднесці рецензіі Я. Лесіка на кнігу В«Сценічния творитиВ» Т. Гушчи, на зборнік В«матчина ДарВ» А. Гаруна, ягоную ж нататку В«Беларускі театрВ», у якой разглядаецца В«Раскіданае гняздоВ» Я. Купали (усьо - «³льна БілорусьВ», 1917, 1918), водгук Матусевіча на пастаноСћку п'єсою В«Антосьо ЛатаВ» Я. Коласа, розгледівши 3. Бядуля В«Раскіданага піяздаВ», рецензію, падпісаную криптанімам М-ч (Міхась Міцкевіч), на складзени Я. Фарботкам зборнік В«Білорусь у пес-няхВ» (усьо - В«БілорусьВ», 1919-1920). p align="justify"> Лесік-рецензент пераканальна гавориць пра заслугу Я. Коласа ва Сћзбагаченні нациянальнага репертуару: В«... Толькі з вийсцем у світло сценічних твораСћ нашага найвялікшага пісьменніка Сћ прозі, Тараса Гушчи, гети прабел у Наша сценічнай літаратури (адсутнасць п 'єс високай Мастацкай якасці. - М.М.) папоСћніСћся, и сценічная літаратура наша можа витримаць сами густоСћния за-патрабаванні В»3. Што датичиць агульнай аценкі п'єсою Я. Коласа, дик яна даволі висока: В«Антосьо ЛатаВ» В«напісан дапраСћди мас-тацкі и вихвачани з Самана гушчи сялянскага побуті. АСћтар так жива и вобразна Малю сваіх простих, няхітрих герояСћ, што яни стано-вяцца Сћваччу як живи. Яни гавораць, жартуюць, спяваюць, СМЯ-юцца і - здаецца, што НЕ Сћ кніжци гета читаеш, а бачиш живих людзей. Таку Сћжо сілу травні Талент В»4. p align="justify"> У сваіх разважаннях критик зиходзіць з принципаСћ реалі-стичнай естетикі, ухвалять драматурга за вернасць жиццевай праСћ-дзе и Сћменне ствариць каларитния вобразе герояСћ, паСћнакроСћния характар. Істотна и тое, што літаратуршчина, кніжния Сћпри-гожванні дзейних асобі рашуча НЕ примаюцца аСћтарам водгуку. p align="justify"> Пяру Лесіка належаць таксамо рецензіі на падручнік ддя па-чаткових шкіл А. Луцкевіча и Я. Станкевіча, на В«Руська-Беларускі слоСћнікВ» братоСћ М. и Г. Гарецкіх, на кнігу В«Білоруська мова. Нарис народної мови з нсторнческнм освеіценнем В»Я. Карскага. Пералічания кнігі вийшлі Сћ 1918 Годзе Сћ Вільні, Смаленску, Пе-траградзе. У кароткіх водгуках на мовазнаСћчия виданні Лесік умеСћ знайсці НЕ толькі нациянальна-культурні, альо и гісторика-літаратурни аспект. I Сћ гетим бясспречная каштоСћнасць ягоних рецензій. Так, слушно падкреслена вялікая роля слоСћніка братоСћ Гарецкіх у аднаСћленні В«значний расцярушанагаВ» лексікона роднаВ мови и Сћ критим, што складальнікамі приводзяцца словами В«аригінальна БеларускіяВ», В«чиста мясцовага, мсціслаСћскага характарВ». Лексіка ж різни білоруських гаворак павінна надаць літаратурнай мове В«багацце, паспалі...
