тай зразумеласціВ» 5. Пад-тримліваючи цікавую и карисную працю взяти Я. Карскага, Лесік адзна-чиСћ и Сћласцівия їй пралікі, недахопи метадалагічнага характар, а іменна погляд даследчика на білоруську мову як В«на падмову маскоСћскага мовиВ» 6. p align="justify"> Многім рецензентам була Сћласціва схільнасць да пераказвання зместу твора. Альо Тлумача гета НЕ іх прафесійнай нявопит-насцю, а свядомим імкненнем дакладна Сћстанавіць адрасата, за-цікавіць читача, виклікаць яго емациянальную реакцию. Падоб-ни прием ми бачим у Я. Лесіка, у 3. Бядулі плиг разглядзе п'єсою Я. Коласа и Я. Купали. ПраСћда, пераказ меСћ месца там, дзе рецензаваліся сюжетния - празаічния, драматичния - творити. Калі ж гаворка заходзіла пра лірику, критик не без гюепеху ана-лізаваСћ вобразную структуру, моСћнавияСћленчия, стилявия Асаб-лівасці вершачи ці паеми. У гетим, между іншим, и праяСћлялася да-братворнае Сћздзеянне нашаніСћскай традициі, дзе вопит даследа-вання ліричних жаяраСћ (літературна спадщина Ф. Багушевіча, Цеткі, М. Багдановіча, розчини Я. Купали, Я. Коласа) биСћ даволі значний.
Вось и Я. Лесік у сваім разглядзе ахвотна цитуе паетичния радкі А. Гаруна, паказваючи ліричную моц и хараство ягонай па-езіі. Агульная ж аценка зборніка висока и пераканальная. В«Алесь Гарун - Пает самабитни, наскрозь аригінальни и без жаднага надворнага Сћпливу. Верш яго звонкі и чисти, як Кришталь. Шкір-нає слова вершачи Займаюсь палі месца, и Сћсе розчини яго напісани так, што Сћ іх, дапраСћди, словами Цесна, а ДУМКАМ прасторна. В«Матчина ДарВ» - адмислови падарунак у скарбніцу білоруський літаратури, Каторі надаСћ б гонару пригожаму пісьменству и високакуль-турнага народу В»7. p align="justify"> Високі мастацкі Сћзровень зборніка даСћ Я. Лесіку падставу зрабіць вивад адносна багатай перспективи духоСћнага развіцця білоруського народу и яго літаратури: В«Дик якія ж широкія магчимасці адчиняюцца Перад намі, калі ми станемо на Сћласния ногі, адбудуем палі Сћласнае гаспадарства ди перастанем Биць павабним ПАПАС для чужинцаСћ! Будз гордий, білорус! Перад табою світла и вялікая будучиня ... В». p align="justify"> Увогуле тагачасная критика актиСћна прапагандавала розчини, у якіх НЕ толькі праСћдзіва СћзнаСћлялася Народнай жицце, альо и крейди месца Спроба кінуць позірк у будучиню, звязаць мінулае и заСћтрашні дзень. Так, разглядаючи п'єсою Я. Купали, 3. Бядуля пісаСћ: В«У гета драмі ми виразна бачим емблемуВ« раскіданага гнязда »ўсяго білоруського народу, знішчана наша слаСћная мінуСћшчина, розтоптана гаспода наша нагамі чужинцаСћ, и здзе'ку-юцца суседзі над Наша кациянальнай душеюВ» 9. Альо драматург у пакідае читача Сћ роспачним таборі: В«Ен валу нас адбудаваць свій рідний край. I ми Сћсе павінни ісці В«на вялікі сход! па Баць-каСћшчину В».
Драма Я. Купали дала Бядуля магчимасць закрануць и катували-ні теаретичнага характар ​​- аб жанравай природзе твора, яго структурнай адметнасці. Увогуле 3. Бядуля...
