, якімі жила тагачасная шляхта:
Стала и нас карціць,
Як би то Польшчу звраціць [2, с.72].
Причим, падобния думкі аСћтар укладвае НЕ толькі Сћ Вусни апавядальніка, альо надзяляе ІМІ и кіраСћніка сялянскага бунту:
Треба нам за кали Брацці,
Старій Польшчи дабівацца [2, с.72].
ПеСћна, речипаспалітаСћскія парадкі билі больш примальнимі и для сялянаСћ. А Сћ виніку бунт супраць цяперашняга пана (ці аканома) перарастае Сћ виступах супраць пригону Сћвогуле:
Хоць мені паб юць штани,
Ди ужо НЕ будуць пани [2, с.72].
Відаць, Я. БаршчеСћскі Сћжо пакінуСћ невиносную для яго викладчицкую працю взяти ди Цалко присвячае сябе літаратури ди знаеміць сяброСћ са сваімі творамі. Невипадкова ксьондз Ігнат Галавінскі, што добра ведаСћ свойого парафіяніна, у лісце да М. ГрабоСћскага напіша: Пан БаршчеСћскі паСћстае Перад намі самим дасканалим виразнікам простанароднае фантастичнасці ди звичаяСћ білоруського народу. Я СћпеСћнени, што ен у сваім родзю НЕ саступіць Сапліци (апавядальнік у гістаричним Рамані Г. Равускага Успаміни Сапліци - М. Х.). ПачаСћ ен прозай пісаць Аповесці: не магу табє перадаць палі вялікае Сћражанне. Усе там виканана па-майстерску пад виглядають найвялікшае прастати. Гета НЕ збіральнік народних паданняСћ; у яго есць усьо патребния ди незвичайния для гетага Сћмови. Шчири Білорусі, не цяпер, о з самаго дзяцінства, правеСћ усьо жицце з народам. Яго твар, загарели, що не кабінетни, виказвае Сћ ім Чалавек дзеяння, що не спекуляциі; вихоСћваСћся ен у езуітаСћ, альо гета НЕ пазбавіла яго пачуцця и прастати; поСћни сапраСћднае віри Сћ тое, пра што піша, а гета чимала Сћмова, бо з Віра кожнае апісанне непараСћнальна живейшае ди праСћдзівейшае; Білорусь ен відав дасканала, бо разоСћ триццаць абишоСћ усю яе пешшу и штогод и цяпер наведваецца на Радзіму з Пецярбурга, и усюд ен там Жадан, усюд яго Міла примаюць, бо як бард таго краю апавядае няспинна - показкі, Аповесці сиплю як з рукава. Дзівосни Сћ яго інстинкт у апрацоСћци паданняСћ, амаль нічога свойого НЕ Дада, а Сћсе - яго Сћласнасць: гола казка НŠ​​крейди б аніякае вартасці, альо ен аздабляе яе іншимі паданнямі, дасканала драматизуе, и Раптен виростають Нешта суладнае, поСћнае простанароднае праСћди и самаго сапраСћднага жицця. Я відаю адно апавяданне Пра Цмока, што вилупіСћся з яйка, знесенага пеСћнем . А будз гета збор апавяданняСћ на якія Чатир томікі, накшталт ТИСЯЧ и Аднан ночи , альо з далека лепшаю завязкаю, бо яна Сћзята з речаіснасці. На вялікім Во...
