катория змяненні. Яно регулявала и замацоСћвала асабістия и маемасния адносіни, якія Сћзніклі са шлюбнага САЮЗ, адносіни сваяцтва, апекі, усинаСћлення и приняцця інших асобі у сям'ю. Норми сямейнага права садзейнічалі забеспяченню феадальнага грамадскага ладу, адасобленасці привілеяванага саслоСћя шляхти, гарантавалі захаванне права Сћласнасці на асноСћния сродкі витворчасці Сћ фамільния уладанні феадала. p align="justify"> ГалоСћная Сћвага Сћ нових нормах сямейнага права, якія билі Сћключани Сћ Статут 1588 р., була звернута на маемасния адносіни Сћ сям'і. Неабходнай часткай шлюбнага дагавору становіцца пагадненне аб пасагу, забеспяченні правоСћ на сумесную и асабістую маемасць. p align="justify"> Уступаць у шлюб маглі асобі, якія дасягнулі пеСћнага Сћзросту (дзяСћчати з 13, а хлопці з 18 гадоСћ), якія НЕ знаходзіліся Сћ другім ШЛЮБ, що не билі паміж сабой у блізкім радстве.
Па царкоСћних правілах хрисціянам забаранялася Сћступаць у шлюб з мусульманамі, іудзеямі, якія павінни билі спачатку приняць хрисціянства. Па правілах каталіцкай царкви Сћступаць у шлюб НЕ дазвалялася каталіцкім ксяндзам, а таксамо асобі, якія Сћжо ранєй билі Сћ Трох ШЛЮБ. Удава магла Сћступіць у другі шлюб НЕ ранєй чим праз шесць месяцаСћ пасли смерці чоловіка. Шлюб павінен биСћ адбивацца са Згоди бацькоСћ Малад або іх блізкіх, а таксамо жаніха и нявести. [8]
Асабістия Сћзаемаадносіни чоловіка и жонкі Сћ сям'і складаліся Сћ залежнасці ад іх характараСћ, паходжання, маемаснага становішча. Признанне Сћ законі маемасних правоСћ жанчини, а таксамо роСћния праві яе адносна дзяцей забяспечвалі жанчине некатора Свабоду Сћ здзяйсненні яе павіннасцей як гаспадині Сћ будинку, а не як рабині ці служанкі чоловіка. Чоловік лічиСћся Головата сям'і, асабліва Сћ тих випадкі, калі треба було виконваць розния дзяржаСћния и грамадскія павіннасці. Ен биСћ законним прадстаСћніком сям'і Сћ дзяржаСћних и суднових установах. p align="justify"> Маемасния адносіни паміж мужам и жонкай залежалі Сћ дерло Чарга пекло таго, якаючи маемасць була Сћ кожнага з іх плиг Сћступленні Сћ шлюб. Калі чоловік биСћ бяднейши за Жонка и приходзіСћ у яе будинок (у прими), то яго праві па распарадженню маемасцю билі абмежавани жонкай, альо и Сћ такім випадкі ен лічиСћся Головата дому и павінен биСћ несці Сћсе павіннасці з гаспадаркі. Дзеці Сћ сям'і, Надав дарослия, павінни билі слухацца бацькоСћ, якія маглі видаць дачку заміж ці ажаніць сина, що не питаючи іх Згоден. Бацькі простих людзей або беднай шляхти мелі права перадаць сваіх дзяцей на службу панові. p align="justify"> У сістеме цивільнага и Шлюбна-сямейнага права значнае месца адводзілася апякунскаму праву. АПЕК призначалася над непаСћналетнімі и іх маемасцю. Яна призначалася над хлопцамі да 18 гадоСћ и дзяСћчатамі да 13 гадоСћ, альо калі дзяСћчина и пасла гетага Сћзросту НЕ виходзіла заміж, то Сћсе роСћна НЕ пазбаСћлялася апекі. Па законом апекунамі лічиліся бацька або маці непаСћналетняга, а таксамо бліжейшия родзічи. У сувязі з саслоСћним характар ​​грамадства апякун призначаСћся з таго саслоСћя, та якога належаСћ апякаеми, бо апякун павінен биСћ несці Сћсе павіннасці, якія патрабаваліся з маемасці апошняга, и валодаць НЕ меншай дзеяздольнасцю, чим уладальнік, Які пакінуСћ маемасць непаСћналетняму. p align="justify"> Апякун, призначани судом, павінен биСћ мець свій уласни маентак, Биць урадженцам Вялікага княства ЛітоСћскага, що не вельмі старим, добра весці палю асабістую гаспадарку. Чи не маглі Биць апекунамі служицелі релігійних культаСћ, за виключеннем випадкаСћ, калі яни Самі мелі Сћласния маенткі Сћ критим жа павеце. Апякун НЕ меСћ права прадаваць, дариць, мяняць або іншим спосабам траціць маентак апякаемага. Кароткі агляди Найбільший важливих норм цивільнага и Шлюбна-сямейнага права дазваляе сцвярджаць, што до канц XVI ст. на Беларусі склаліся неабходния Сацияльна-еканамічния и прававия Сћмови Сћсталявання парадкаСћ новаго буржуазнага права, якія аказалі СћплиСћ на развіцце грамадска-прававих ідей и прававой культури.
3. Асаблiвасцi кримінальнага права Вялікага княства ЛітоСћскага
ЗаканадаСћства Вялікага княства ЛітоСћскага значную Сћвагу присвяціла кримінальнаму праву, якое було накіравана на абарону жицця, здароСћя и маемасці асабліва феадалаСћ, якім було прадастаСћлена права судзіць и карацу перелогових пекло іх людзей. ЗаканадаСћчае афармленне правоСћ феадалаСћ судзіць перелогових пекло іх людзей привяло да таго, што пан міг распраСћляцца з простимі людзьмі, кіруючися толькі сваім Жадан и прихаццю, а не нормамі права. Таму калі гаворка ідзе аб феадальним кримінальним праві, то треба мець на Сћвазе абмежавани характар ​​яго дастасавання. Пазасудовую розправу з простимі людзьмі Сћживалі и службовия асобі дзяржаСћнага и гаспадарчага кіравання. p align="justify"> У залежнасці ад характар ​​злачиннай дзейнасці и яе винікаСћ па-рознаму н...
