, Пятра, Яну и Іудзе и називаюцца "саборнимі" альбо "Акружнимі", паколькі адрасавани НЕ камусьці канкретна, а Сћсім хрисціянам, и 14 пасланняСћ припісаних апосталу ПаСћлу. Менавіта апошнія з'яСћляюцца - пасли ЕвангелляСћ - найважнейшай часткай новаго Запавету. Тут викладзени шераг палаженняСћ, на якіх шмат у чим грунтуецца хрисціянскае веравученне. Пасланні ПаСћла каристаліся аСћтаритетам у многіх хрисціян яшче плиг жицці Апостал: іх читалі на малітоСћних сходах, перапісвалі и распаСћсюджвалі. Сам Павло биСћ вельмі адукаваним Чалавек, вучиСћся Сћ самих вядомих рабінаСћ таго годині. ЄП не належаСћ да ліку дванаццаці апосталаСћ, биСћ фаризеем, и спачатку примаСћ удзел у праследаваннях хрисціян, бо лічиСћ іх шкоднай сектай. Потим адбиваецца раптоСћни Павароті ПаСћла Сћ хрисціянства, и ен робіцца самим актиСћним яго прапаведнікам. ПаСћла називаюць "апосталам народаСћ", менавіта ен стаСћ актиСћна распаСћсюджваць хрисціянства сярод неіудзеяСћ. Пасланні Апостал ПаСћла адрасавани канкретнай хрисіянскай суполци альбо Чалавек. p> 4. Апакаліпсіс альбо Адкрицце Яна Багаслова. Тут викладзена хрисціянская есхаталогія - вученне аб канц світлу. Гета кніга вельмі Складання для розуміння и поСћная глибокіх сімвалаСћ. Па свайму жанру яна Сћзиходзіць да прароцкіх кніг Старога Запавету. АсноСћни змест кнігі складаюць прароцтви и адкрицці, якія билі дадзени Яну Багаслову Богам: панавання Сћ канц світла на Зямлі Антихриста, другог пришесця Христя, вялікай бітви Армагедону, Апошняга Суду и інш. Напісани Апакаліпсіс у 68-69 рр.. на востраве Патмас. Ранєй ягони аСћтар атаясамліваСћся з Янам Евангелістам, поза гети пункт Погляду адвяргаецца. br/>
3. Веравученне и культ хрисціянства
Веравученне и культ хрисціянства СћяСћляюць сабой арганічнае целае. Аднако веравученню, и гетим хрисціянства адрозніваецца ад язичніцтва, належиць першинство. У язичніцтве галоСћная Сћвага надавайте Метад наладжвання Сћзаемаадносін са звишнатуральним: ягонаму СћміласціСћленню альбо падпарадкаванню сваім Жаданом, гета значиць, культу. УяСћленні аб звишнатуральним билі, як правіла, вельмі распливістимі І, Надав, супяречлівимі. Хрисціянства ж робіць націск менавіта на веравученні и разглядае культавия дзеянні як яго винік.
Хрисціянскае веравученне лічицца богаадкритим, гета значиць, яго палаженні НЕ з'яСћляюцца винікам інтелектуальнай дзейнасці людзей, альо дадзени Богам. Некатория з гетих палаженняСћ немагчима зразумець рациянальна, у іх треба проста вериць.
Веравученне хрисціян травні дзве криніци: Свяшченнае Пісанне (Біблія) i Свяшченнае падання (Рашенні сабораСћ, розчини царкоСћних пісьменнікаСћ, традициі богаслужебнай практикі и Г.Д.).
У центри хрисціянскага веравучення знаходзіцца зафіксаваная Сћ евангеллях добра ВЕСТКОМ аб критим, што Бог так палюбіСћ людзей, што паслаСћ ім свойого Сина, Які СћзяСћ на сябе іх грахі, приняСћ пакутнцкую смерць и тою самим виратаваСћ людзей. Хрисціянамі рабіліся тия з яСћреяСћ, а потим п...
