Приняцце хрисціянства аказала станоСћчи СћплиСћ на развіцце старажитнарускай культури. Нова релігія садзейнічала аб'яднанню Сћсходнеславянскіх земляСћ и Сћзмацненню дзяржаСћнага адзінства. Само слова "рускі" спачатку на наших землях абазначала НЕ нациянальную, а релігійную приналежнасць: рускімі називалі тих, хто притримліваСћся релігіі, якаючи насаджалася з Кіева, гета значиць віри варагаСћ - "русаСћ". Сярод усходніх слов'ян паступова распаСћсюджвалася нова мараль. Билі забаронени чалавечия ахвяри, мнагажонства, блуд, крадзеж нявест, супрацьнатуральния Розпустити. На нових принципах будаваліся Сћзаемаадносіни паміж людзьмі. РаспаСћсюджвалася Адукация. Сам Уладзімір пасли приняцця хрисціянства загадаСћ збіраць дзяцей са знатних сем'яСћ и вучиць іх, нягледзячи на супраціСћленне бацькоСћ. Син Уладзіміра ЯраслаСћ Мудрі адкриСћ у 1025 у НоСћгарадзе вучилішча для 300 дзяцей. Пачинаецца дзейнасць хрисціянскіх асветнікаСћ, Найбільший вядомимі з якіх з'яСћляюцца Кірила ТураСћскі (1130 - каля 1182), Ефрасіння Полацкая (1110 (?) - 1173), АСћрамій Смаленскі (сяр. ХПст. - Так 1224г.) Будуюцца хрисціянскія храми, малююцца ікони, спачатку па візантийскім узорам, альо паступова складваюцца аригінальния мясцовия школи Сћ архітектури іконапісу. Менавіта з приняццем хрисціянства Сћсходнеславянскія народи уваходзяць у прастору еСћрапейскай культури.
3. Гістория праваслаСћя на териториі Беларусі и Расіі
ПраваслаСћная царква Сћ КіеСћскай Русі НЕ була самастойнай и залежався пекло Канстанцінопальскага патриярха. КіраваСћ їй Мітрапаліт КіеСћскі и Сћсей Русі, Які призначаСћся патриярхам. Візантия разглядала праваслаСћную царкву на Русі як палю частко и імкнулася яе Цалко кантраляваць. Гетим тлумачицца тое, што з 23 кіеСћскіх мітрапалітаСћ дамангольскага перияда большасць складалі приезджия візантийци, толькі двоє билі з рускіх: Ілариен (1051 - 1054) и Клімент Смаляціч (1147 - 1153). Альо абодва яни НЕ билі признани патриярхам законнимі, бо іх абралі без ягонай Згоден.
У 1240 татара-Мангол разбурилі КіеСћ. Мітрапаліт пераехаСћ спачатку ва Уладзімір-на-Клязьмі, а потим у Масква, альо ен па-ранейшаму називаСћ сябе "КіеСћскі и Сћсей Русі". 3 гетага годині пачинаецца нови перияд у гісториі праваслаСћнай царкви на Русі. Па заходи Сћзвишення МаскоСћскага княства и Сћ далейшим стварення адзінай централізаванай дзяржави Сћзвишаецца и царква. Паступова па багаццю и шматлікасці яна пераСћзиходзіць царкву Сћ Візантиі, альо Сћзмацняецца яе залежнасць пекло свецкіх залагодить, и яна ператвараецца Сћ інструмент дзяржаСћнай палітикі. Дзяржава падтримлівае царкву, альо викаристоСћвае яе Сћ сваіх метах.
Територия Беларусі Сћ інший палового ХШ ст. уваходзіць у склад Вялікага Княства ЛітоСћскага. АсноСћную колькасць насельніцтва гета дзяржави складалі праваслаСћния, Вялікія Князі, хаця Самі яни належалі да язичніцтва, о з канца ХІV ст. - Так каталіцтва, билі зацікаСћлени Сћ стваренні Сћласнай ...
