а Сћ адзін квант прамяністай енергіі. Частата випраменьванага плиг гетим святла визначаецца радиСћсамі тих двох арбіт, паміж якімі здзяйсняецца пераход електрона. Чим больш адлегласць пекло арбіти, на якой знаходзіцца електрон, та тієї, на якую ен пераходзіць, критим больш частата випраменьвання. Найпростим з атамаСћ з'яСћляецца Атам вадароду; вакол ядри якога круціцца толькі адзін електрон. Зиходзячи з приведзених пастулатаСћ, Бор разлічиСћ радиСћси магчимих арбіт для гетага електрона и знайшоСћ, што яни ставяцца, як квадрати натуральних лікаСћ: 1: 2: 3: ... n Велічиня n атримала назоСћ галоСћнага квантавага ліку. РадиСћс найблізкай да ядра арбіти Сћ Атамась вадароду СћраСћноСћваецца 0,53 ангстрем. Вилічания адгетуль частоти випраменьванняСћ, суправаджалих пераходи електрона з адной арбіти на іншую, апинуліся Сћ дакладнасці супадальнимі з частотамі, знойдзенимі на досведзе для ліній вадароднага спектру. критим самим була даказаная правільнасць разліку Сћстойлівих арбіт, а разам з критим и пастулатаСћ Бора для такіх разлікаСћ. У далейшим теория Бора була распаСћсюджаная и на атамному структуру інших елементаСћ, хоць гета було з некатора цяжкасцямі з-за яе навізни.
Теория Бора дазволіла дазволіць вельмі важнае вань аб размяшченні електронаСћ у Атамась різни елементаСћ и Сћсталяваць залежнасць уласцівасцяСћ елементаСћ пекло будинка електронних абалонак іх атамаСћ. У цяперашні годину распрацавания схеми будинка атамаСћ усіх хімічних елементаСћ. Аднако, мець на Сћвазе, што Сћсе гетия схеми гета толькі больш або Меней пеСћная гіпотеза, якаючи дазваляе растлумачиць шматлікія фізічния и хімічния Сћласцівасці елементаСћ. Як вядома, лік електронаСћ, якія верцяцца вакол ядра Атама, адпавядае парадкаваму нумару елемента Сћ периядичнай сістеме. Електрони размешчания па пластах, кожнаму пласту приналежиць визначанае якія запаСћняюць або як би што насичае яго лік електронаСћ. Електрони аднаго и таго жа пласта характаризуюцца амаль аднолькавим запасах енергіі, тобто знаходзяцца прикладна на аднолькавим енергетичним узроСћні. Уся абалонка Атама распадаецца на некалькі енергетичних узроСћняСћ. Електрони кожнага наступнага пласта знаходзяцца на больш високім енергетичним узроСћні, чим електрони папяредняга пласта. Найбільший лік електронаСћ N, якія могуць знаходзіцца на дадзеним енергетичним узроСћні, роСћна падвоенаму квадрату нумара пласта:
N = 2n * n
дзе n-нумар пласта. Акрам таго, усталявана, што лік електронаСћ у вонкавим пласце для Сћсіх елементаСћ, Акрам паладия, що не перавишае васьмі, а Сћ перадапошнім - васемнаццаці. Електрони вонкавага пласта, як найбільш видаления пекло ядра І, такім чинам, найменша тривала звязания з ядром, могуць адривацца пекло Атама и далучацца да інших атамаСћ, уваходзячи Сћ склад вонкавага пласта апошніх. Атамась, якія страцілі аднаго або некалькіх електронаСћ, становяцца зараджания дадатна, бо заради ядра Атама перавишае суму зарадаСћ пакінутих електронаСћ. На...
