адварот Атамась якія далучилі електрони становяцца зараджания адмоСћна. Якія Сћтвараюцца такім шляхам зараджания часціци, якасна видатния пекло адпаведних атамаСћ. завуцца іенамі. Шматлікія іени Сћ палю Чарга могуць губляць або далучаць електрони, ператвараючися плиг гетим або Сћ Атамась, або Сћ Нови іени з іншим заради. Теория Бора аказала вялізния паслугі фізіци и хіміі, падидучи, з аднаго боці, та расчинення законаСћ спектраскапіі и тлумаченню механізму випраменьвання, о з іншай - так висвятлення структури асобних атамаСћ и Сћсталяванню сувязі паміж ІМІ. Аднако заставали яшче шмат з'яСћ у гета вобласці, растлумачиць якія теория Бора НЕ магла. p> У карціне Атама па Бори, такім чинам, електрони пераходзяць уніз и Сћверх па арбітах дискретнимі скокамі - з адной дазволенай арбіти на іншую, падобна таму, як ми паднімаемся и спускаємося па приступках лесвіци. Шкірні скок абавязкова суправаджаецца Випускати або паглинаннем кванта енергіі електрамагнітнага випраменьвання, Які ми завем Фатон.
Разумеючи и падкресліваючи падобния Риси, аналогію и пераемнасць паміж теорияй релятиСћнасці и канцепцияй дадатковасці, Бор улічваСћ и адрозненні паміж ІМІ. Дерло чинам гета адрознення Сћ разуменні причиннасці. Калі теория релятиСћнасці аб'ядноСћвае причиннае прасторава-часовае апісанне фізічних з'яСћ, дзе прастора и годину у сукупнасці з енергіяй и імпульсам утвораць адзіную карціну, то канцепция дадатковасці сцвярджае, што Такі класічни ідеал плиг апісанні атамному працесаСћ недасяжни. Теория релятиСћнасці СћяСћляе сабою своеасаблівую кульмінацию Сћ развіцці класічнай теориі, квантавая жа теория якасна іншая, бо Сћ їй прасторава-часовия паданні несумяшчальния з паняццямі енергіі и імпульсу, якія неабходния для причиннага апісання. p> Такім чинам, у Працюю Бора виразна прасочваецца сувязь, аналогія, пераемнасць паміж ідеямі адноснасці и дадатковасці. Менавіта на гета Аснова стала магчимим далейшае развіцце канцепциі дадатковасці. У працесе гетага развіцця висвятлілася, што принцип дадатковасці СћяСћляе сабою канкретизацию ідеі адноснасці плиг руху спазнання пекло абстрактнага да пеСћнага. З пазіций материялістичнай диялектикі відаць, што спосабами апісання НЕ азначае фізічнага спазнання. Развіцце теаретика-пазнавальнай адноснасці пекло абстрактнага да пеСћнага приводзіць да Сћсяго большаму паширенню аб'ектиСћнага Сћ фізічним спазнанні и Сћсе глибейшаму розумінню фізічнай речаіснасці. У гетим працесе абсалютния паданні замяняюцца адноснимі. Релятивісцкая фізіка адмовілася ад абсалютнай сістеми адліку, квантавая жа механіка паказала, што хвалевия и карпускулярния Сћласцівасці таксамо НЕ абсалютния, а адносния, и Г.Д. p> Дадатковасць можа застацца незразумелай и незразуметай, калі разглядаць яе саму па сабе, па-за целасним фізічним відав и яго развіцця. Альо калі ми будз бачиць у їй момант працесу развіцця фізічнага відання, звязана з ідеяй адноснасці, то зразумеем и яе сутнасць. І тади принцип дадатковасці паСћстане Перад н...
