ну, поиск на В«гарманічнага пагаднення духоСћних асноСћ грамадстваВ» (свабодна-разумнай асобі) и В«грамадскіх узаемадзеянняСћВ» чатирох асноСћних саюзаСћ чалавечага інтернати - сямейства, грамадзянскай супольнасці, царкви и дзяржави. ГалоСћная праблєми грамадскага жицця - пагадненне двох процілеглих елементаСћ - асобі и грамадства, паколькі духоСћная природа асобі складаецца Сћ свабодзе, а грамадскае пачатак як абмежаванне Волі вияСћляецца Сћ законі. p align="justify"> На мнение Чичерина, асобі есць Корань и визначальнае пачатак Сћсіх грамадскіх адносін, В«асобі есць пастаянна прабивалая сутнасцю ... сутнасць адзінкавая и духоСћная, Т. е. адораная Розума і воля. Сутнасць Чалавек - гета яго воля: Свабода Сћнутраная, якаючи імкнецца да ажиццяСћлення абсалютнага закону Сћ чалавечай дзейнасці, г.зн. Свабода льно, сутнасцю якой з'яСћляецца Сумленний як "сама свабоднае, што існуе Сћ Свеце", паколькі Яна не падпарадкоСћваецца ніякім знешнім абмежаванням, и Свабода знешняя, мяжою якой з'яСћляецца "права, як абмежаванне Волі законам" В». [3] Для Чичерина двума бакамі Волі билі маральнасць (В«унутранаяВ» Свабода) i права (В«знешняяВ» Свабода): Свабода Волі НЕ існуе без маральнага закону. Винікаючи Сћ целим метафізікі и філасофіі права Гегеля, Чачерин НЕ згодних з яго тезісам аб растваренні асобі Сћ Абсалют, таму што гета пазбаСћляе яго Сћнутранай Свабода, здимаючи адказнасць за зробленае; криніца и Сенсит Волі Сћ Сћсведамленні Чалавек палею безумоСћнай сутнасці и незалежнасці, у критим, што Чалавек як носьбіт абсалютнага пачатку сама па сабе абсалютно значенне и таму можа Биць признаная свабоднай асобай. p align="justify"> Для неогегел'янця Чичерина Закон і Свабода, у звою Чарга, процілеглия: дзе няма Свабода, там няма суб'ектиСћнага права, а дзе няма закону, там няма аб'ектиСћнага права. Асабістая Свабода, непариСћна звязана са свабодай інших, абмежаваная іх свабодай, падпарадкоСћваецца грамадзянскай Закон і падпарадкоСћваецца Сћлади, таму «ўлада і воля ... таксамо непадзельния, як непадзельния Свабода и льно закон В». Улада заклікана ахоСћваць Закон і стримліваць Свабоду, а В«права есць воля, пеСћная законамВ». СтаСћленне Свабода І Закону можа Биць дваякае: добраахвотнае або примусовае, Першай визначаецца маральнасцю (В«унутранайВ» воляй), а інше - правам: прав визначаецца Свабода В«знешняяВ». Дзяржава ж есць Вишейшая форма інтерната - САЮЗ, пануючи над усімі іншимі, таму што Сћсе елементи чалавечага інтерната спалучаюцца Сћ дзяржаве як у САЮЗ. [4] залагодив, на яго мнение, па палею природзе павінна Биць адзінай и надзеления вимушанай сілай, а падобнай уладай з'яСћляецца толькі дзяржаСћная Сћлада. p align="justify"> Такім чинам, на мнение Чичерина, з пазіциі В«вишейшайВ» приступкі развіцця лібералізму - В«ахавальнайВ», або кансерватиСћнага, - шкірно грамадзянін, ня схілілі безумоСћна Перад уладай, у імя Сћласнай Свабода абавязани паважаць істота самай дзяржаСћнай залагодить. Для філасофіі рацію и сациялогіі В«аха...
