и інш.) Летапісанне вялося таксамо Сћ Малдавіі, Сібіри, Башкіриі. p align="justify"> Летапіси служаць асноСћнай криніцай для вивучення гісториі КіеСћскай Русі, а таксамо Расіі, Украіни, Беларусі Сћ XIII-XVII стст., Хоць яни и адлюстроСћвалі Сћ асноСћним класавия інтареси феадалаСћ. Толькі Сћ Летапіси захаваліся такія криніци, як дагавори Русі з грекамі X ст., Руська праСћда Сћ кароткай редакциі и да т.п. Велічезнае значенне маюць Летапіси для вивучення рускай пісьменнасці, мови и літаратури. Летапіси СћтримоСћваюць таксамо каштоСћни материял па гісториі інш народаСћ СРСР. p align="justify"> Вивученне и публікация Летапіси Сћ Расіі и СРСР вядзецца больш за дзвесце гадоСћ: у 1767 Сћ "Бібліятеци Расійскай гістаричнай, якаючи змяшчае старажитния летапіси и Сћсякія цидулкі" биСћ апублікавани летапісни текст, о з 1841 да 1973 виходзіць ПоСћни збор рускіх летапісаСћ.
В.М. ТацішчаСћ и М.М. ШчарбатаСћ паклалі пачатак вивученню Летапіси Сорак гадоСћ присвяціСћ даследаванню "Аповесці мінулих гадоСћ" А. Летапіси Шльоцер, чисцячи летапіс пекло памилак и описок, тлумачачи "цемния" месци.П.М. СтроеСћ разглядаСћ летапісе як зборнікі ці "скляпенні" папяредняга материялу. ВикаристоСћваючи методику Шлецера и Строєва, М.П. Пагодзін и І.І. Срезневський Сћзбагацілі навука мноствам фактаСћ, якія палегчилі вивученне гісториі рускай Летапіси
І.Д. БяляеСћ класіфікаваСћ Летапіси на дзяржаСћния, фамільния, манастирскія и летапісния зборнікі и паказаСћ, што пазіция летапісца визначалася яго теритарияльним и саслоСћним становішчам. М.І. Сухамлін Сћ кнізе "Аб старажитнай рускай летапісу як помніку літаратурним" (1856) паспрабаваСћ усталяваць літаратурния криніци пачатковай рускай летапісу.К.М. БястужаСћ-Румін Сћ Праця "Аб складзе рускіх летапісаСћ да канца XIV ст." (1868) упершиню расклаСћ летапісни текст на гадавия запіси и паданні. СапраСћдни пераварот у вивученні Летапіси биСћ вираблени акад.А. А. Шахматава. Ен СћживаСћ ПараСћнанне різни спісаСћ, тонка и Глибока аналізуючи материял, и зрабіСћ гети Метад асноСћним у палею ПРАЦІ над даследаваннем Летапіси ШахматаСћ надаваСћ вялікае значенне висвятленню Сћсіх акалічнасцяСћ стварення Летапіси, кожнага спісу и збору, звяртаСћ уваг на вивученне різни храналагічних указанняСћ, якія сустракаюцца Сћ Летапіси , Сћдакладняючи годину іх складання и випраСћляючи фактичния недакладнасці. Шмат дадзених здабиваСћ ШахматаСћ з аналізу описок, хібнасцяСћ мови, диялектизми. Ен упершиню узнавіСћ суцельную карціну рускаго летапісання, прадставіСћши яго як генеалогію амаль усіх спісаСћ и разам з критим як гісторию рускаго грамадскага самасвядомасці. Метад Шахматава атримаСћ развіцце Сћ Працюю М.Д. Приселкова, СћзмацніСћ яго гістаричную бік. Значний Сћклад у вивученне рускай Летапіси Сћнеслі паслядоСћнікі Шахматава - Н.Ф. ЛаСћроСћ, А.М. Насонов, Летапіси В. Черепнін, Д.С. ЛіхачоСћ, С.В. Бахрушина, А.І. АндрееСћ, М.Н. ЦіхаміраСћ, Н.К. Нікольскі, В.М. Істрін и інш Вивуч...
