можна сказаць, у Мінску публіка бачила Сћ беларускім театри праСћдзівае шту-карство, витриманае першого-наперш у самої речи, потим у ігри и декарациі. Гета штукай п. Аляхновіча можна шчира вінша-ваць В»(Змітрок Б. Беларускі театр// Беларускі шлях. 1918. № 91.), - ПісаСћ 3. Бядуля. p align="justify"> Што нови артист, режисер и драматург адразу заявіСћ аб сваім таленце, аб гетим сведчиць и факт падзелу театра на дзве трупи. Частка артистаСћ на чале з Ф. Ждановічам захавать за сабой минулу Назва - Беларускага дзяржаСћнага, астатнія пачалі працаваць пад кіраСћнііітвам Аляхновіча и Сталі називацца Беларускім нацияналь-ним театрам. p align="justify"> гетим театрам ен ставіць у 1918 дзве прем'ери па нових сваіх п'єсою: камедиі В«Чорт и бабаВ» (1918) i трохактавай драмі В«Страхі жиццяВ» (1918), якаючи сведчила аб звароце драматурга да нова для яго ТЕМи - ТЕМи інтелігенциі.
На працягу 1918-1920 рр.. Ф. Аляхновіч стварае вки драми, аб'ектам паказу Сћ якіх стала сям'я гарадскога інтелігента: В«Страхі жиццяВ», В«ценіВ» (1920), В«Няскончаная драмаВ» (1920). Гети цикл п'єси - сама каштоСћная Частка драматургічнай літературна спадщина пісьменніка, у тієї пані годину варта адзначиць, што як Мастацкая з'ява адзначания розчини складания и шмат у чим супяречлівия. У іх сінтезаваліся многія літаратурния традициі и тенденциі епохі, праявілася тая неардинарнасць Мастацкай думкі, якаючи НЕ дазваляе падвесці пад п'єсою аб інтелігенциі якую-небудзь адназначна, ла-підарную характаристику. Альо калі няма ніякай лаканічнай формули, што акресліла б Стила и Метад Ф. Аляхновіча Сћ вис-ненні да В«СтрахаСћ жиццяВ», В«ЦеняСћВ», В«Няскончанай драмиВ», то асобния моманти яго ТВОРЧА пошукаСћ прасачиць магчима. p align="justify"> На старонках манаграфіі В«Беларускі театрВ», присвечаних ана-лізу тагачаснага становішча театра, Ф. Аляхновіч виказаСћ надзо, што и Беларускі акцер дачакаецца В«сваіх ІбсенаСћ, ГаСћптманаСћ, Ан-дреевих, ПшибишеСћскіхВ» (Аляхновіч Ф . Беларускі театр. Вільня, 1924. С. 110.). Гетим самим пісьменнік НЕ толькі абазначиСћ імени тих, хто на рубяжи XIX-XX стст. РефармаваСћ традицийную драму. Тут таксамо виявіліся сімпатиі читача, знаСћци театра, зрешти, самогу творці да тієї Мастацкай з'яву, якаючи з легкай рукі Бернарда Шоу набила Сћ літаратури Назву В«нова драмаВ». p align="justify"> Вилучиць В«нову драмуВ» з агульнага речишча драматургіі тієї пари - праворуч не просте. Ідейна-естетичния подивимось яе прадстаСћнікоСћ, у асноСћним прихільнікаСћ натуралізму ці сімвалізму, вияСћлялі часцяком вялікія супяречнасці. Аднако непадабенства мастацкіх платформ зусім НЕ адмаСћляе іх пеСћнага межавання. Га-лоСћнае, што Сћсю В«нову драмуВ», хоць и з некаторимі адхіленнямі, аб'ядноСћвае адна и тая ж паетика. Яе агульния асаблівасці и дазва-ляюць прилічиць некатория п'єсою Ф. Аляхновіча да названага літаратурнага накірунку, а таксамо казаць аб характерних для творчай манери драматурга навациях. p a...
