ти живелагадоСћля: колькасць коней скарацілася да 80%, буйної рагатай живели - так 65,8%, свіней - так 44% пекло даваеннага СћзроСћню. p> Сільська гаспадарка до 1921 була Сћ цяжкім становішчи: калектиСћния гаспадаркі билі стратнимі и НЕ каристаліся папулярнасцю Сћ сялян. АсноСћни цяжар харчразверсткі клаСћся на плечі серадняцкіх гаспадарак, якія складалі асноСћную масу сельскага насельніцтва.
не менше цяжкая сітуация склалось Сћ прамисловасці. Тут існавала абсалютно централізация кіравання прадприемствамі и іншимі звеннямі гаспадаркі. Кіраванне ажиццяСћлялася глаСћкамі. Праводзілася реарганізация прамисловасці Сћ накірунках - аб'яднання дробових нацияналізаваних прадприемстваСћ (аблягчала кіраванне и забеспяченне); адкрицця нових дзяржаСћних прадприемстваСћ; арганізациі кааператиСћних прадприемстваСћ.
Савецкая Сћлада Сћжо Сћ першия гади існавання заклать асноСћния елементи камандна-адміністрацийнай сістеми. Адначасова, пасли визвалення териториі пекло захопнікаСћ, пача аднаСћленне прамисловасці.
дерло напрамак - аднаСћленне ранєй пабудаваних прадприемстваСћ. Так канца 1920 аднавілі дзейнасць вки чигуналіцейния заводи, сталярная и дзве абозарамонтния майстерні Сћ Мінску, Добрушской и ШклоСћская папяровия фабрикі, Наспенскі, Ветранскі и Серкавіцкі шклозаводи, запалкавия и вки канатния фабрикі, 37 лесапільних і 7 фанерних заводаСћ, некалькі смалакурних и дрожджавінакурних заводаСћ у Мінскай губерні. Паширилася здабича торфу, што садзейнічала паляпшенню роботи прадприемстваСћ. Сталі працаваць шераг електрастанций - Мінская, МагілеСћская, Гомельська. p> Другі напрамак - будаСћніцтва нових прадприемстваСћ. У Гомелі пача будаСћніцтва лесапільнага заводу, у Віцебску - панчошна-трикатажнай фабрикі.
АднаСћленню прамисловасці садзейнічала дапамога Савецкай Расіі. Беларусі билі видаткавания грашовия сродкі, пастаСћлена абсталяванне для паліграфічнай, швейнай, металаапрацоСћчай прамисловасці.
Хутчей аднаСћлялася легка прамисловасць. Так 1920 яна вийшла на Першай месца (Сћдзельная вага 42,3%, у Расіі - 22,2%). Асабліва Сћзрасла частка швейнай и гарбарна-абутковай витворчасці, некалькі знізілася частка текстильнай. За перияд 1914-1920 рр.. пашириліся металаапрацоСћчая витворчасць и рамонтная база чигункі.
Чигуначная сітка скарацілася да 1920 амаль на 2/3, Моцний знасіСћся Машинние парк, не Грабала паліва. Билі разбурани некатория чигуначния лініі, майстерні и ДЕПО. Значний пацярпеСћ водни Паравіт транспарт. Агульни аб'ем рачна перавозак да 1920 упаСћ так 10% пекло узроСћню 1913 Судного хадзілі толькі па Заходняй Дзвіне да Віцебска, па Дняпри вишей Орши.
На канец грамадзянскай Вайни Сћ Беларусі працавала з перабоямі толькі 40% буйних прамислових прадприемстваСћ, (мелі 70% робочого даваеннага годині). Агульни аб'ем валавай прадукциі прамисловасці склаСћ 15-20% да СћзроСћню 1913
Адбиліся змена Сћ складзе рабочага класа Беларусі. На 1921 у БРСР налічвалася 11.723 кваліфікаваних и 18.209 некваліфікаваних робітників. Для забеспячення рабочай сілай прадприемстваСћ, якія маглі працаваць, що не Грабала 28.954 кваліфікаваних робітників. Адначасова Сћ дзяржаСћную прамисловасць улілася значная колькасць рамеснікаСћ. Толькі 1/3 колькасці Робочої складалі патомния пралетариі. Гета адмоСћна адбілася на развіцці прамисловасці Сћ наступния гади.
Кризіс паСћпливаСћ и на фінанси. На 1919 пакупная здольнасць рубля знізілася Сћ параСћнанні з 1913 у 16 разоСћ, на 1920 р. - у 2.420 разоСћ. Заробак робочим біля 1920 склаСћ 10-20% пекло даваеннага СћзроСћню.
За гади грамадзянскай Вайни и палітикі В«ваеннага камунізмуВ» еканоміка краю була даведзена да катастрафічнага стану. В«Ваенни камунізмВ» уяСћляСћ сабой тип гаспадарчай сістеми без еканамічнага механізму. Кіраванне абапіралася на адміністрацийния Метад и Жорсткий централізаваную адміністрацийную структуру. Нацияналізация Сћсей еканомікі, банкаСћ, злом старога дзяржаСћнага апарату НЕ привялі да самакіравання народу, та пад'ему еканомікі. Сістема рабочага самакіравання на нацияналізаваних прадприемствах НЕ апраСћдала сябе.
СПІС ВИКАРИСТАНИХ КРИНІЦ
1. Історія Білорусі в документах і матеріалах/Авт.-упоряд. І.Н.Кузнецов, В.Г.Мазец. Мн.: Амалфея, 2000. 672 с. p> 2. Юхо Я.А. Кароткі нарис гісториі дзяржави и права Беларусі/Юхо Я.А. - Мн., 1992. p> 3. Ходзін С.М. Криніци гісториі Беларусі (гісторика-генетичнае и кампаратиСћнае вивученне): Вучеб. дапаможнік. Мн.: БДУ, 1999. 193 с. p> 4. Шимуковiч С.Ф. Гiстория Беларусi: курс лекцій/Шимуковiч С.Ф. - Мн., 2005. - 235 с. br/>
