жкасцей и ўціску царскіх залагодить ў 1913 дзейнасць трупи була Спину.
У 1914 І. Буйніцкі паспрабаваў ствариць нову трупу, аднако 1-я сусветная вайну перашкодзіла здзейсніць гетую задумом. У пачатку 1917 І. Буйніцкі з явіўся ініциятарам арганізациі прафесійнага театра ў Мінску - Першага білоруського Тавариства драми и камедиі.
пасли Лютаўскай ревалюциі 1917 Буйніцкі адправіўся на Заходні фронт. Ёсць няпеўния звесткі, што ў апошні годину ен знаходзіўся на вайсковай службі ў інтенданцкай роце 10-й арміі, якаючи тади була размешчана ў раене Маладзечна. Буйніцкі и тут знаходзіў годину и магчимасць арганізоўваць Мастацкая самадзейнасць. Гета приносіла вялікую радасць як самім удзельнікам аматарскіх канцертаў и іх саслужиўцаў, так и мясцоваму насельніцтву. Ігнат Буйніцкі раптоўна памёр 09.09.1917 р Биў спачатку пахавани ў в. Палачани Маладзечанскага Раена, потим яго прах пераведзени ў Палевачи, у 1975 перапахавани ў в. Празарокі Глибоцкага Раена. На магіле пастаўлени помнік (скульптар І.Міско). У Празароцкай школі адкрити музей І. Буйніцкага, у Глибокім яго імем названа вуліца, І. Буйніцкаму присвяцілі палі вершити Я. Купала, У. Караткевіч, А. Бялевіч, П. Макалу, Н. Гальпяровіч и іншия Беларускія Пает. Вобразе Ігната Буйніцкага, видатнага майстра нациянальнага мастацтва, назаўсёди застанецца ў памяці народу, якому ен аддаваў усяго сябе, ніс ідеі духоўнага и нациянальга адрадження.
Паўліна Мядзёлка
Паўліна Вікенцьеўна Мядзёлка нарадзілася 12.09.1893 р ў в. Будслаў Мядзельскага р-ну у сялянская сям і. Бацька ў маладия гади служити арганістам, потим стаў перакананим атеістам. Дзяцінства Паўліни прайшло ў Глибокім, куди сям я пераехала ў 1898 Паўліна самастойна навучилася читаць па польскіх виданні, потим Сконч Глибоцкае царкоўнаприходскае вучилішча. Вялікае ўражанне на яе зрабілі падзеі 1905-1907 рр., Знаёмства з нелегальнай літаратурай, газетай Наша частка и зборнікам Дудка беларуская Ф. Багушевіча. Ужо тади виступала з декламациямі з творамі Багушевіча. У 1907 з дапамогай спагадлівих людзей уладкавалася на приватния вячернія курси для дарослих у Ризе. Березень 1909 ў Вільні, вучилася ў приватнай жаночай гімназіі Няздзюравай и Райсмілер (адразу паступіла ў 6 клас), зблізілася з віленскімі беларуСамі, пазнаёмілася з Я. Купали, А. Бурбісам, Ядвігіним Ш., Цёткай, 3. Бядуля, К. каганцем, стала ўдзельніцай сациялістичних гурткоў. Увосени 1912, пасли заканчення гімназіі, паехала ў Пецярбург на Вишейшия камерцийния курси, якія Сконч ў 1914 Адна З першого виканала ролю Паўлінкі ў аднайменнай п есе Я. Купали (1913 р, на білоруський вечаринци ў Пецярбургу). Удзельнічала ў рабоце Беларускага Музична-драматичнага гуртка ў Вільні. Калі пача 1-я сусветная вайну, паехала да бацькоў у Глибокае. Вясна 1915 сям я перабралася ў Даўгінава. 3 надиходам кайзераўскіх військ Мядзёлка з малодшимі братамі паехала на Волгу ў Царицин да сваякоў. Працавала вихавацелькай у дзіцячим притулку, дзе було шмат дзяцей з Беларусі. Увосени 1916 запрошана ў Петраград на Пасадена сакратара Беларускага камітета дапамогі ахвярам Вайни. У сувязі з падрихтоўкай Беларускага з їзда ў Кіеве атримала дарученне аб'ехаць шераг гарадоў. У Мінску сустрелася з М. Багдановічам, у Полацку - з Я. Купали. У 1917 працавала ў Кіеве, у «САЮЗ гарадоў», у аддзеле дапамогі ахвярам Вайни па арганізациі дзіцячих притулкаў. У кастричніку 1917 па дамоўленасці з княгіняй М. Радзівіл арганізавала білоруську школу ў в. Жорнаўка Ігуменскага Павєтьє. У сакавіку 1 918 школа була закрита. Мядзёлка перабралася ў Мінск, працавала там настаўніцай, адначасова ўдзельнічала ў пастаноўках Першага Тавариства білоруський драми и камедиі (Пронка ў «Хамі» Е. Ажешкі, Зоська ў Раскіданим гняздзе Я. Купали). З літа 1918 р настаўнічала ў білоруський школи у в. Мядзедзічи Слуцкага Павєтьє, праводзіла асветна-палітичния гурткі з народам. Хутка була вимушана пакінуць Мядзведеічи, разам з братам дабралася да Вільні. Вясна 1919 призначана ў Гродно інспектарам білоруських шкіл. Кіравала ў Гродно Грамада білоруський моладзі, драмгуртком. 20.07.1919 р ариштавана польскімі акупацийнимі ўладамі за ўдзел у виданні газети «Рідний край».
пачатку 1920 ў Мінску, зайнятим польскімі акупантамі, кіравала 4-класнай жаночай білоруський школай, удзельнічала ў білоруських спектаклях, була звязана з падполлем. У маі 1920 ариштавана польскай дефензівай, була вивезена ў Варшаву, пасли визвалення з турм накіравана на жихарства ў Лодзь з забаронай виїзду на «КРЕС всходня». Праз Некатор годину па падроблених дакументах виїхала ў Вільню. У лютим 1921 праз Глибокае, Нова-Свянцяни трапіла ў Літву. 3 восені 1921 працавала ў видавецкім аддзеле плиг савецкім пасольстве ў Берліне. У 1922 перабралася ў Латвію, викладала ў білоруський гімназіі ў Дзвінску (Даўгаўпілс), арганізавала там хор и драматични калектиў, Які паставіў «Паўлінку». Була ариштаван...
