критика Сћ асноСћним виводзіла з важнасці Сћздимаемих у їй праблем, паміж іншим адзначаючи и мастацкія вартасці. Праблєми Сћ камедиі и сапраСћди асенсоСћваліся значнії, надзения. Яе канфлікт, заснавани на сутикненні різни поглядаСћ на шчасце Чалавек, на стратегію арганізациі сельскагаспадарчай витворчасці, таксамо НЕ биСћ надумані. Альо гледача, думаецца, прицягвала іншае: світлі ліризм, якім прасякнута камедия з Першай сцени да апошняй, майстерскае раскрицце характараСћ, багацце гумаристичних сітуаций, трапні, експресіСћна-виразная мова з багатай Народнай фразеалогіяй. Гетия мастацкія вартасці адносяцца та не падуладних годині и кан'юктури. Колькасна іх не так и мала, таму есць падстави сумнявацца Сћ справядлівасці залішне сціплай аценкі камедиі В«Пяюць жаваранкіВ» сучасньші літаратуразнаСћцамі. Принамсі, папракаць твор за лакіроСћку речаіснасці, за прихарошанасць АтмАсфери калгаснага жицця пасляваенних гадоСћ - значиць паграшиць супраць ісціни. Варта толькі пригадаць, якія факти праводзяць у годину палемікі старшині калгасаСћ Туміловіч и Питлавани, каб забицца пра прихарошванне и НЕ блитаць аптимістичнай танальнасці з лакіроСћкай речаіснасці.
У 1972 К. Крапіва закончиСћ напісанне фантастичнай камедиі В«Брама неСћміручасціВ», якаючи стала винікам усей папяредняй яго творчасці - и НЕ толькі драматургічнай. Гети твор сямідзесяцішасцігадовага пісьменніка НŠ​​биСћ звичайнай сенсацияй. Глибіней зместу визначаліся и ранейшия яго п'єсою, а В«Брама неСћміручасціВ» Сћразіла виразним касмізмам, глабальнасцю праблематикі. Разам з критим гета абсалютно Беларускі твор, з білоруський ментальнасцю дзейних асобі, з цеснай привязкай да айчинних клопатаСћ и праблем. Праблем канкретних, сенняшніх, надзенних. Критим больш што Сћ гета фантастичнай камедиі фантастичним з'яСћляецца толькі адкрицце вучоним-герантолагам Дабриянам сакрету неСћміручасці, ва Сћсім жа астатнім - поСћная реальнасць. Драматург прапануе Сћ займальнай, вяселай формі надзвичай сур'езни роздум аб неСћміручасці и чалавечнасці, аб духоСћних каштоСћнасцях - сапраСћдних и фальшивих. Гіпатетичнае адкрицце неСћміручасці дазваляла драматургу ствариць сусальну сценічную карціну Сћсеагульнага триумфавання, падариць гледачам радасную козачку аб сусветним шчасці. Альо скептична-іранічни склад яго розуму прадиктаваСћ іншую мадель твора: сатиричную камедию. I НЕ захацеСћ аСћтар даваць усім неСћміручасць, пабудаваСћши на шляху да яе браму. Чи не вельмі, даречи, Широкий. Агромністая Чарга Сћтварилася каля яе адразу ж пасли паведамлення аб сенсацийним адкрицці Сћ сродках масавай інфармациі. Альо для драматурга-сатирика НЕ яни цікавия, а тия, хто хочай прарвацца Сћ неСћміручасць без чаргі. Пенсіянер з ваенних, казнакрад ДаживалаСћ, Нехтій з колишніх В«дзеячаСћВ» Торгау, палітичная правакатарка и даносчица Застрамілава, міністерскі бюракрат Скараспей, боярин-лявак Шусцік, В«банкірВ», В«мадамВ» - усіх и пералічиць цяжка, хто імкнуСћся вирваць у специяльним камітеце індульгенцию на вечнасць. I атрималі яе - у галереі сатиричних вобразаСћ, рупна створанай К. Крапівой за доСћгія гади творчага Роздуми над жиццем. Паказальна, што пеСћния праблєми Сћзніклі и Сћ станоСћчих персанажаСћ. Святло неСћмірчасці, ніби чароСћни аСћтарскі рентген, висветліла Сћ глибінях іх души Нешта таке нечакана-патаемнае, пра што яни и Самі НЕ падазравалі. Цікава вирашани канфлікт камедиі: ен разгортваецца не так паміж адмоСћнимі и станоСћчимі персанажамі, як паміж прихільнікамі и праціСћнікамі адкрицця неСћміручасці, дакладней, укаранення яе Сћ речаіснасць. Вучонаму Дабрияну, Які биСћ адначасова и Бацька, и паСћпредам неСћміручасці, давлячи вислухаць пяречанні з пазіций еканамічних (перанаселеная зямля НЕ здолее Сћсіх пракарміць), біялагічних (без евалюциі, якаючи немагчима без нарадження и смерці, усьо живое вираджаецца), Сацияльна (неСћміручасць адрадзіла няроСћнасць, раскалола грамадства на вибраних и ізгояСћ). Чалавецтва аказалася НЕ гатова для вічного жицця, пра што заСћседи марила. I репліка вучонага АбадоСћскага: В«Няхай Живе смерць В», - гучиць НЕ як голас песімізму ці мізантропіі, а як голас розуму. Драматург приходзіць да парадаксальнага виваду: чи не Сћсякі навукови прагрес нясе карисць чалавецтву. Аднако праціСћнікам навуковага поиска пекло гетага ЄП не становіцца, а вось папяредзіць вучонага аб адказнасці за яго адкрицці ен лічиСћ за свій грамадзянскі абавязак.
Апошнюю палю п'єсою - псіхалагічную драму В«На вастриіВ» К. Крапіва завяршиСћ у 1982 Як гета звичайна було Сћ драматурга, твор атримаСћся шматпраблемним, з вострай інтригай, цікавимі вобразамі персанажаСћ. Присвечаная адлюстраванню жицця сучаснікаСћ з іх вялікімі и малимі клопатамі, п'єси приваблівае живой увагай пісьменніка да Сћнутранага світлу герояСћ, умінь аСћтара разгледзець у хуткаплиннай Хадзієв годині Нешта характернае, важнае, адчуць болевия яго кропкі. П'єсою визначаецца мудрасцю и гарезлівасцю, павучальнасцю и займальнасцю, багаццем вияСћленчай п...
