бскія руху, дасягнуСћши кульмінацийнага пункту Сћ канц Республікі, з устанаСћленнем імпериі ідуць на змяншенне. Апошнія засведчания криніцамі хвалявання рабоСћ, як би загасальних слабия хвалі вялікіх рабскіх паСћстанняСћ, падаюць на канец 1 ст. да н.е. и першия дзесяцігоддзі 1 ст. н.е.
У 19 р. да н.е. Кантабрию, захопления Сћ Палон и прададзения Сћ рабства, перабілі сваіх пакупнікоСћ, беглі на радзіму и паднялі там паСћстанне, толькі з вялікай працай падушани Агрипа. У 14 р. н.е. раб апошняга (неСћзабаве таемна забітага па загадзе Тиберия, Унук жніСћня) Клемент "задумаСћ, па словах Тацита, праворуч, чи не уласцівае рабскай души". ДаведаСћшися пра смерць АСћгуста, ен вирашиСћ адправіцца на виспиться Планізію, дзе Сћ вигнанні праживаСћ Агрипе, викрасці яго, даставіць да зграя Сћ Германіі війська І абвясціць імператарам. Калі ж аказалася, што Агрипа Сћжо няма Сћ живих, Клемент два гади хаваСћся Сћ Етруриі, а затим, каристаючися сваім падабенствам з нябожчикам Спадаро, стаСћ видаваць сябе за яго, распаСћсюджваючи слихом, што Агрипа паспеСћ виратавацца, и прицягваючи прихільнікаСћ сярод асобаСћ, незадаволених існим становішчам. Колькасць іх "паступова расло, Надав сярод сенатараСћ и коньнікаСћ, и праворуч стала примаць пагрозліви для Тиберия абарот. Па яго дарученню Саллюстій Крисп падаслаСћ да Клемент двох сваіх кліентаСћ. ПрикінуСћшися яго прихільнікамі, яни, дачакаСћшися зручнага випадкі, видалі Клемента Салдат, якія закавалі яго Сћ Ланцуг и даставілі да імператара. На вань апошняга, якім чинам Клемент стаСћ Агрипе, тієї биццам б адказаСћ: "а якім чинам ти стаСћ Цезарам?" Не дамогшися, каб Клемент назваСћ сваіх саСћдзельнікаСћ, и НЕ адважваючися пакараць смерцю яго адкрита, Тиберий загадаСћ таемна з ім пакончиць и замяць уся справа. Мяркуючи таму аповяду, хоць Клемент биСћ рабом І, магчима раби меліся сярод яго прихільнікаСћ, рух ні Сћ якай заходи не було па перавазе рабскім. Яно можа Биць пастаСћлена Сћ адзін шераг з некаторимі іншимі падзеямі, у якіх раби виступалі ініциятарамі змоСћ і "СПРОБА мецяжоСћ НЕ з'яСћляліся праявай супраціву рабоСћ. Так, у праСћленне жніСћня номенклатора нейкі жанчини, Телефоне, арганізаваСћ змов, накіравани, па словах Светонія, супраць імператара и сенату. Па некатора звестках, рабом биСћ и адзін з Лже-Нерона. Падчас панавання вітелліанцев раб Гета спрабаваСћ видаць сябе за Скрібонія Камерин, биццам б плиг Нерона хаваліся на Істриі, дзе Сћ Красса спрадвеку була Широкий кліентелли. Яму Сћдалося прицягнуць "легкаверних чернь" і Надав некатора салдат, альо Сћ решце решт ен биСћ злоСћлени, приведзени да Вітелі, пазнани сваім Спадаро і "пакаран рабскай пакаран смерцю" . Усе гета, вядома, що не специфічния для рабоСћ форми барацьби, хоць сам па сабе факт Сћмяшання рабоСћ у агульнадзяржаСћния впорався и руху самазванцаСћ варти Сћвагі. Інши характар ​​ ?? насіла Спро...
