7. Аграрна реформа Сталипіна i яе СћплиСћ на гаспадарку Беларусi
Царизм добра СћсведамляСћ патребу аграрнай реформи, здольнай вирашиць еканамічния праблєми. Яе ажиццяСћленне диктавалася и палітичнимі мативамі: неабходнасцю Сћмацавання дзяржаСћнага ладу i пазбаСћлення ревалюцийних сiл широкай сацияльнай апорії. Невипадкова, царскі Сћрад виступіСћ з ініциятивай ажиццяСћлення аграрнай реформи В«ЗверхуВ». Яе ідеолагам и арганізатарам з'яСћляСћся прем'ер-міністр П. Сталипiн. На яго мнение, здзяйсненне реформи павiнна було адбицца нема за кошт памешчицкага землеСћладання, а шляхам разбурення сялянскага абшчиннага землекаристання з замацаваннем надзельнай зямлi у приватную Сћласнасць.
Пачатак реформи биСћ пакладзени царскiм указам пекло 9 Лiстапад 1906 Ва Сћмовах існавання В«цераспалосiциВ» селянін міг запатрабаваць пекло Грамада вилучення яму аднаго целага Сћчастка - водрубу або Хутарі па месцев яго жихарства, калi ен збiраСћся виязджаць з сяла. Указ пекло 14 червеня 1910 рабiСћ вихад сялян з абшчини абавязковим. Гетая реформа закранала, у асноСћним, тия губернi, у критим ліку Вiцебскую и МагiлеСћскую, дзе пераважала абшчиннае землекаристанне. Напяредаднi ЛютаСћскай ревалюциi у абшчинним каристаннi заставали толькi 28,5% зямель. За 10 рік реформи тут узнiкла каля 128 тис. хутароСћ (12% гаспадарак).
Важливо накірункам вирашення аграрнай реформи стала асваенне сялянамі сельскагаспадарчих угоддзяСћ Сібіри и Далекага РЋсходу. Пад годину перасяленцкай кампаніі, арганізаванай плиг фінансавай и технічнай падтримци Сћрада, з 1907 па 1914 з Беларусi на Нова месца жихарства і праця виїхала 335366 чал., Альо па різни причинах 36544 чал. билi вимушани вярнуцца. p> У целим жа, сталипiнская реформа станоСћча паСћпливала на развiцце аграрнага сектару еканомікі, у критим ліку сялянскай гаспадаркi: паширилася Плошча пасяСћних зямель (амаль на 11%), павялiчилася Сћраджайнасць бульби, збожжа, iльну, на 10% вирасла пагалоСће буйнарагатай живели i свiней. Штогод з Беларусi вивозiлася 2 млн пудоСћ iльновалакна, 550 тис. пудоСћ м'яса, амаль 400 тис. малочних прадуктаСћ i iнш. p> критим не менше, реформа так i НЕ набила свойого лагiчнага завяршення. У многiм гета було звязана з забойствам у верасні 1911 яе ініциятара и ідеолага П. Сталипiна. Па-другое, класава-палітичния інтареси Сћрада и землеСћласнікаСћ пакінулі непарушним памешчицкае землеСћладанне и тою захавалі сялянскi зямельни голад на весци, а разам з iм - i значную Сацияльна базу для ревалюцийнага руху.
8. Палiтичнае становiшча Сћ краіне и на Беларусі (1907-1914 рр..)
пасли параження ревалюциi 1905-07 рр.. па Расii пракацiлася хвалячи реакциi. У виніку амаль усьо Льови арганiзациi лівих партій перапинілі існаванне або билі вельмi аслаблени. Чи не апошнюю ролю Сћ гетим адигралі правакатари, накшталт лідера В«Баявой арганізациі В»ПС-Р Е. Азефа. У асяроддзі сациял-демакратаСћ узнікла плинь В«ЛіквідатараСћВ», якія виступалі зд адмову нелегальнай дзейнасцi. БСГ перапиніла палі існаванне, а яе кiраСћнiцтва згуртавалася вакол В«Наша нiвиВ». Партия кадетаСћ таксамо паступова губляла били СћплиСћ на грамадскую мнение, а іх правінцияльния арганізациі распадаліся.
Репресіі царскіх залагодить супраць рабочага руху абумовілі яго паступови заняпад. Дзейнасць прафсаюзаСћ забаранялася. З 1907 па 1910 рр.. НЕ адбилося ніводнай палітичнай стачкі. У тієї годину, як у буйних прамислових РАПН імпериі Сћ 1911-1912 рр.. у Робочим руху визначилася тенденция да Сћзрастання, на Беларусі яна була Менш прикметнай. Усяго з ліпеня 1910 да пачатку сусветнай Вайни Сћ 1914 рр.. у забастоСћках узялі Сћдзел толькі каля 19 тис робітників - Надав Менш, чим за папяреднія вки гади. Колькасць сялянскіх виступленняСћ таксамо значний Зменшіть: са 161 у 1907 да 92 у 1909 и ні адно з іх НЕ крейди дачинення да палітикі. p> Важнай прикметай загасання реакциі на Беларусі стала доСћгачаканае ажиццяСћленне Сћ 1911 земскай реформи, абвешчанай яшче плиг Аляксандр ІІ. Альо, па-Першай, яна праводзілася толькі Сћ Трох губерній з пяці - Віцебскай, Мінскай и МагілеСћскай. Па-другое, парадак вибараСћ па нациянальних кури ("руская" і "польська") НЕ дазваляСћ білорусам пастаяць за палі нациянальния и сацияльния інтареси. p> Тоє ж адбилося Восени 1912 пад годину вибарчай кампаніі Сћ ІУ Думу. Урад приклаСћ шмат намаганняСћ, каб у їй апинуСћся лаяльни яму депутацкі корпус. Так, па свайму складу Дума мала адрознівалася пекло папяредняй. З 442 депутатаСћ 120 належала да нацияналістаСћ и памяркоСћна-правих, акцябристаСћ - 98, правих - 65, кадетаСћ - 59, прагресістаСћ - 48, сациял-демакратаСћ - 14, трудавікоСћ - 10 и інш. 36 депутатаСћ, абраних у білоруських губерніях па партийнай приналежнасці да правих и нацияналістаСћ далучалася 27 чал., та акцябристаСћ - 3, краеСћцаСћ (Польска-беларуская група) - 6. У целим, спадзяванні Сћрада на падтримку з боці Думи спраСћдзіліся. З пачаткам сусветнай Вайни іх у...
