тичних абвінавачванняСћ. З криніц нам вядомия нешматлікія, альо досиць красамоСћния факти: справа Гая Комін, Вотіена Мантана, Елія Сатурніна, КлаСћдзіі Пульхра, Тітія Сабіна, Фуфія Геміні и Мутив Приски, Муціі и яе рідних, Азіній Гала и інших, альо реальнае лік працесаСћ було, вядома ж, значний більш. Наші криніци фіксуюць толькі Найбільший гучния впораємося, у якіх яскрава праявілася асабісти Сћдзел Тиберия и Сеяна. Чи не Сћсе працеси билі звязана з барацьбой Сћ кіруючих колах: многія, як гета звичайна буває, скаристаліся нездаровай становішчам, каб звесці асабістия рахункі, паскориць палю СЛУЖБОВИХ кар'еру або паживіцца за кошт маемасці абвінавачаних. Тою не менше, Тиберий нясе адказнасць таксамо и за іх, бо менавіта ен ствариСћ для даносчикаСћ (delatores) сприяльния палітичния Сћмови. В»[7; C29]
Далейшае развіцце гетих тенденций рабіла непазбежним кривави фінал праСћлення Тиберия. Пакарану смерцю Сеяна кастричніка 18 31 року, абвінавачанага Сћ падрихтоСћци дзяржаСћнага перавароту, згуляла Сћ працесе наростанням хвалі терору ролю каталізатара. p align="justify"> У криніцах пра змов Сеяна захавать вельмі мала звестак, и гісторикам НЕ застаецца нічога іншага, як спрабаваць запоСћніць гетую лакуни з дапамогай рознага роду здагадак и здагадак. Тою не менше, уяСћляецца бясспречним, што Сћ Аснова канфлікту імператара з яго В«міністрам бяспекіВ» ляжалі дамаганні Сеяна на ролю пераемніка Тиберия. Калі з АгрипінаСћ и яе дзецьмі було помер, сіяних пачаСћ сур'езна разлічваць на гета І, па-відаць, паспрабаваСћ аказаць на Тиберия ціск, каб атримаць пекло яго адпаведния гарантиі: імперий и трибунскую Сћладу. Імперий сіяних атримаСћ; Сћ 31 Годзе імператар и яго Фаварі Сталі консуламі, альо Тиберий цверда вирашиСћ захаваць залагодить за палею династияй. Чи не адважваючися дзейнічаць адкрита, Тиберий арганізуе Конрана-Змова, винікам якога стала знішченне Сеяна и Сћсей яго сям'і. Встежити за тою, імператар, якому Сћсюди здаваліся саСћдзельнікі пакаранага префекта, абвальваецца на сяброСћ, сваякоСћ и кліентаСћ нябожчика, якіх у яго, натуральна, було не мала. Многія римляне шукалі заступніцтва и дружби Чалавек, Сћзьнесенай принцепсом вишей за Сћсіх інших грамадзян и амаль нараСћне з сабой. Толькі нешматлікія з іх, зразумела, билі присвечани Сћ далека ідучия плани префекта, а, между критим, присуди виносіліся сами жорсткія: пакарану, канфіскация, спасилка. Большасць Надав НЕ вирашалася абараняць сябе, и толькі некатора з іх удалося апраСћдацца. Сярод іх биСћ вершнік Марк Терренцій, у Вусни якога Тацит Сћкладвае гаворка, якаючи паказвае, каго на самай справе пакаралі смерцю пад імем змоСћшчикаСћ и паслугачоСћ Сеяна. p align="justify"> Вось уласна и Сћсе, што вядома аб працесах аб абразії велічи плиг Тиберия. Засяроджана Сћвага менавіта на іх, так як палітичнае развіцце принципату Сћ гетия гади, узмацненне Сћ ім аСћтаритарнага пачатку вияСћлялася амаль виключна Сћ змена Стила адносін залагодить и грамадства. Ад х...
