праві, аднако гетия абавязацельстви НЕ виконвалiся. Зместам нациянальна-культурнай палітикі польскіх залагодить на заходнебеларускіх землях була примусовая паланізация и асіміляция мясцовага насельніцтва.
Польскія ўлади ў 20-30-х гадах праводзілі ў Заходняй Беларусі палітику паланізациі кареннага насельніцтва, каб зрабіць край етнічна польскім и такім чинам назаўседи замацаваць свае панаванне на наших землях. Пануючия класи Польшчи ставілі палею Мета викараніць нациянальную свядомасць беларусаў, апалячиць іх и гетим зліквідаваць Глібу для барацьби за нациянальнае визваленне. Ужо з дерло дзен захопу краю польскія ўлади пачалі закриваць Беларускія школи, якіх у 1918-1919 рр.. сіламі грамадскасці було адкрита каля 350. У 1925 застали ўсяго 4 Беларускія школи.
Асаблiва жорсткiмi билi заходи польскiх залагодить па знiшченню білоруський мови. Тими, хто читау i пiсау на білоруський мове, лiчилi неадукаванимi i пазбаулялi вибарчих правоу. Беларусаў на дзяржаўную службу не бралі. Беларус, калi НЕ згаджауся стації Паляк, биу пастаулен у вельмi цяжкае становiшча. Наприклад у Горадзе яму було цяжка знайсцi працю взяти, у весци беларускiя землi у дерло Чарга аддавалiся Паляк-каталiкам. Адним з винікаў нациянальнага стрибне була вкрай нязначная колькасць білоруський інтелігенциі.
Культурнае жицце білоруського народу таксамо абмяжоўвалася и падаўлялася. Не було білоруських театраў. Прагресіўния газети канфіскоўваліся и закриваліся, іх редактараў садзілі у турму. У пачатку 1930-х рр.. у Турмій Польшчи знаходзілася больш 10 тис. палітзняволенних.
Разглядаючи вань развіцця культури ў Заходняй Беларусі треба ведаць, што, нягледзячи на вкрай абмежавания магчимасці, культурнае жицце ў Заходняй Беларусі НЕ замірала. Тут пеўнае развіцце атримала беларуская літаратура, живапіс, народна творчасць. Яшче ў 20-я гади на хвалі ўздиму ревалюцийна-демакратичнага визваленчага руху ў Заходняй Беларусі з народних глибінь вийшла прагресіўная беларуская літаратура. Для заходнебеларускай літаратури характерна перавага паетичнага жанру, Які адзначаецца емациянальнай реакцияй на падзеі, актиўнай грамадзянскай пазіцияй аўтараў (М. Танк, В. Таўлай, М. Засім), а таксамо рамантизмам и ліризмам (Н. Арсеннева, К. Сваяк, У. Жилка и інш.).
Працавалі ў Заходняй Беларусі видатния публіцисти - А.Альшеўскі, Я.Міско, В.Харужая; навукоўци - Б.Тарашкевіч, С.Рак-Міхайлоўскі, І.Дварчанін.
З 1921 У Заходняй Беларусi дзейнiчала арганiзация Тавариства білоруський школи (ТБШ). ТБШ забрала вялiкi уклад у падтримку білоруський культури. Гетая арганiзация змагає за білоруську школу, адкривала бiблiятекi, клуби, видавала газети, падручнiкi, кнiгi i Г.Д. У канц 1937 польскiя залагодить забаранiлi дзейнасць ТБШ.
Значнай падзеяй ў культурним жицці Заходняй Беларусі стала виданні ў 1937 Годзе зборнікаў вершаў М.Васілька «3 сялянскіх ніў», М.Машари З-пад стрех саламяних. Лепша дасягненнем паетичнага Талент В.Таўлая з? явілася яго паема «Тавариш». У Заходняй Беларусі пачиналі палю творчасць Я.Бриль, П.Граніт, А.Дубровіч, С.Кривец и іншия.
У 1921 ў Вільні вийшла з друку Хрестаматия білоруський літаратури «, якую склаў М.Гарецкі, у 1927 -» Хрестаматия Нова білоруський літаратури пекло 1905 « І.Дварчаніна. У 1926р. С.Паўловіч апублікаваў брашуру »Аб арганізациі білоруський ...
