упаў, цяжка Парані. Непритомнага салдата падабраліiвинеслі з поля бою санітари. 3 місяці праляжаў ен у шпіталі. За ўдзел у штурмі Гдині Л.Л. Куриловіч биў прадстаўлени да медаллю «За адвагу». Толькі праз некалькі гадоў Л.Л. Куриловіч змог атримаць палю ўзнагароду. А яшче адзін медаль - «За адвагу» ен паспеў атримаць на Фронц. ВЕСТКОМ аб перамозе Л. Куриловіч сустреў у шпіталі. Паслися виздараўлення працягваўслужиць у паўночнай трупі військ да 1950
Іван Іванавіч Аніськовіч у 1944 стаў Байцим 73-га стралковага палиця тридцять третій стралковай дьвізіі. Удзельнічаў у баях на териториі Польшчи, Германіі, у штурмі Берліна. Узнагароджани орденам Слави II Ступені, медалём «За адвагу» i інш.
Салег Bісавіч i Вольга К?? зьмінічна попелиці хучи - чоловік i жонка. Салег Bicавічадигеец. Нарадзіўся iрос у гірським аулі над ракой Бєлай, адкуль паехаў у Краснадар у Льотна вучилішча. Тут iзастала яго вайну. Спачат ку вежави стралок, потим штурман Тлехуч ваяваў з фашистамі ў небі IНА зямлі. Смаленск, Карпати, Будапешт. Поранення, шпіталь, зноў фронт. А калі Сконч вайну, атримаў накіраванне ў били Пліскі раен, у ваенни камісарият. Тут ен i сустреў палю спадарожніцу жицця. Вольга Кузьмінічна, Малад настаўніца, працавала Перад Вайн на свае роднай Ушаччине. У годину Вайни спачатку була сувязной партизанскай бригади Дубава, потим сама стала партизанкай. Удзельнічала ў легендарним прариве, Які адбиўся 4 травня 1944 пасли Вайни на педагагічнай рабоце спачатку ў Падсвіллі, потим у ЗЯБКО. I чоловікові привілалюбоў да педагагічнай впоратися. Салег Bicaвіч, скончиўши iнститут, стаў працаваць у школі разам з жонкай.
Мікалай Іванавіч Хахлун у ЧирвонайАрміі з ліпеня 1944 пасли нядоўгага навучання ў запасним палицю ваяваў на перадавой. Удзельнічаў у фарсіраванні Вісли, у визваленні Варшави, Прагі, биў Парані. Паслися лячення зноў на Фронц. Перамогу сустреў у Курляндиі (Латвія).
П. Рудакоў пачинаў ваяваць у партизанах, узначальваў групу разведчикау. Березня 1944 у Чирвонай Apмii, у складзе бранятанкавай десантнай бригади. Першае баявое хришченне атримаў пад Вільнюсам. Удзельнічаў у штурмі Кёнігсберга, у Берлінскай аперациі 1945 5 разоў биў Парані. Узнагароджани орденам Слави II Ступені, медалём «За адвагу» i інш.
Павло Іванавіч Іўчик у Чирвонай Apмii з 1944 пасли сканчення школи кулямётчикаў биў адпраўлени на фронт. За мужния дзеянніў годину фарсіравання Бугу биў узнагароджани орденам Слави III cтyпeнi. 29 красавіка 1945 стаўсамим змрочним днем ??у яго жицці. Салдати вялі апошнія i, бадан, сами цяжкія бaiў Берліне. Паўла вибуховай хвалимося падкінула ўверх. Ен биў цяжка Парані ў НАДУ. 300 бясконца доўгіх дзён iначей правёў ен на шпітальним ложку. Вярталіся дадому салдати, а яго ўсё не було. I ўсё ж Маладосць узяла свае. Вярнуўся iён у рідну вёску.
Іван Браніслававіч Александровіч , радави стралок, дере бій приняў на териториі Польшчи ў кастричніку 1944 У гетим 6aiатримаў iпершае поранення. Паслися лячення ў шпіталі зноў на Фронц, на гети раз биў накіравани ў процітанкави артилерийскізнiшчальни батальён. Шмат адчайних баёў з ворагам на Рахунку байцоў батальёна. Іван Браніслававіч расказвае пра адзін з ix: «Наша батарея зайняла нову пазіцию. Толькі пачалі акопвацца, як пачулі: «Танкі! Ідуць на нас! »3ipнyў у варожи пліч i ўбачиў, што на нас рухаецца 13 танкетак. Прикладна за сотню метраў яни разгарнуліся віялам, каб акружиць батарею. Ми падпусціліixяшче бліжей i адкрилiагонь ПРАМ наводкай. Праз мінуту гарела 7 машин, астатнія 6 адишлі. За гети кapоткi, но паспяхови бій усьо батарейци билі прадстаўлени да медаллю «За адвагу». Другі бій аказаўся яшче больш сур'ёзним i складання. Дивізіён ycтyпiўу народну схваткуз 16 «тиграмі» ... Іван Аляксандравіч падбіў у гетим 6aiварожи танк iбиў узнагароджани другім медалём «За адвагу». ПотомІван Браніслававіч удзельнічаў у штурмі Кёнігсберга, у Берлінскай аперациі. Незабиўния дні баёў у фашисцкай сталіци, узяцце чирвонаармейцамі рейхстага. Калі разлік «саракапяткі» пачуў аб критим, што воіни распісваюцца на рейхсгагу, усьо кінуліся туди, цягнучи за сабой гармату. Та сцяни рейхстага цяжка було прабрацца. I хлопці даручилі зрабіць гега камандзіру разліку СашуСувораву, якiда таго годині нейкім цудам придбаў кавалак сталярнага алоўка. I напісаў ен за ўсіх: «Ми так сама тут пабивалі». А потим трапіў яшче на адну Вайн - з мілітарисцкай Японіяй. Толькіў канц верасня 1945 паехаў салдат дадому. Дайшоу да Берліна i Іван Вікенцьевіч Лінкевіч . А пачаў ен свой доўгі и цяжкі баяви шлях пекло Кёнігсберга. Биў двойчи Парані ў праву НАДУ, пасли другог поранення давлячи доўга лячицца. Травні ўзнагароди.
На різни Франта змагал...
