і пригонних сялян істотна Сћзрасла.
Істотния змена адчула мяшанскае саслоСће Беларусі. Папершае, магдебургскае права перастала існаваць, а разам з ім - и пеСћная іх незалежнасць пекло дзяржави. Падруга, асноСћнимі населенимі пунктамі краіни признаваліся горад и сяло (значна), альо Ніяк НЕ мястечкі, таму на Беларусі буйнейшия з іх билі аднесени да гарадоСћ, а астатнім надаваСћся статус сяла. Плиг гетим іх жихари, Акрам шляхти и духавенст ва, маглі Биць залічани Сћ пригонни стан. Некатория мястечкі - Бешанковічи, Зельва, Свіслач, Целяхани, ШклоСћ ператвариліся Сћ центри Гандль, дзе існавалі НЕ толькі ринкі, а адбиваліся кірмаши.
Шераг приватних гарадоСћ и мястечак билі викуплені Сћрадам, у критим ліку Ашмяни (1843), Слуцьк (1846). Друя, Сянно и Нясвіж заставаліся ва Сћласнасці магнатаСћ да 50х рр.. ХІХ ст. БраслаСћ, Брест, МсціслаСћ и Навагрудак зрабіліся павятовимі центрамі. У пачатку ХІХ ст. Полацк и Слонім з губернскіх центраСћ билі пераСћтворани Сћ павятовия. p> У адпаведнасці з В«Граматай на праві и привілеі Гарад Расійскай імпериі В»(1785), у Горадзе ствараліся вибарния органи кіравання: распарадчи - гарадская дума и виканаСћчи - шасцігласная дума, у якую вибіраліся прадстаСћнікі (В«гласнияВ») ад кожнага з 6 разрадаСћ: В«ганарових грамадзянВ», В«КупцоСћВ», В«іншагародніх и замежних гасцейВ», В«цехавихВ», В«абивацеляСћВ» и В«пасадскіхВ». Плиг гетим, ва Сћсіх Гарад зніклі юридикі, и Сћсе гараджане падпарадкоСћваліся адзінаму заканадаСћству. Агульни нагляд за жиццем гарадоСћ здзяйснялі царскія чиноСћнікі - граданачальнікі и паліцмайстри.
АсноСћнимі категориямі Гараджаєв билі купці и мяшчане. Купці було падлягалі рекруцкаму набору, плацілі падатак у залежнасці ад абвешчанага Капіталу и аб'ядноСћваліся Сћ дере, іншу або трецюю гільдию. Мяшчане виконвалі падушную, рекруцкую, дарожную, пастойную и інш. павіннасці.
Указами Кацярини ІІ пекло 23 червеня 1794 була Сћсталявана так звана мяжа яСћрейскай аселасці, у адпаведнасці з якой яСћреям забаранялася виязджаць у вялікарускія губерні. Ім жа забаранялася жиць у вагомі, валодаць зямля и займацца земляробствам. Яни билі абавязани виселіцца Сћ Гарад и мястечкі и жиць у адмисловай абшчине - кагалом (існаваСћ да 1844 р.). Тия з яСћреяСћ, хто жадаСћ запісацца Сћ мяшчане або купці, мусіСћ плаціць за дазвол двайную Цану. Альо Надав ва Сћмовах жорсткай дискримінациі ім вдавалося пацясніць сваіх канкурентаСћіншаверцаСћ. Калі Сћ 1803 у Мінскай губ. купцоСћхрисціян налічвалася 297 и купцоСћяСћреяСћ - 248, то Сћ 1857 р., адпаведна 319 і 2 627.
У гарадской еканомiци захавать цехавая арганiзация. Рамесная витворчасць значний пераСћзиходзiла мануфактурную. Причим, вотчинния мануфактури Сћсе яшче значний перабольшвалi колькасць купецкiх. Широкае викаристанне ПРАЦІ пригонних сялян на вотчинних прадприемствах складалi Моцний канкуренцию купецкiм. Таму спро на робочу сiлу гарадскiх i местачкових Робітники, у палею масе - яСћреяСћ, биСћ нiзкiм. Адсюль i суцельнае панаванне Сћ беларускiх Гарад яСћрейскiх рамеснiкаСћ, саматужнiкаСћ, купцоСћ, асобі В«вільнихВ» i iнших прафесiй, што давала шанець яСћреям вижиць
Нова Сћ аблiччи беларускiх гарадоСћ виявiлася таксамо Сћ критим, што сюди СћзмацнiСћся прудкий рускаго чиноСћнiцтва, дваранства, адстаСћнога афiцерства, праваслаСћнага святарства, зацiкаСћлених ва Сћзбагаченнi.
Адним з галоСћних напрамкаСћ дзяржаСћнай палітикі на Беларусі з'яСћлялася Сћсталяванне дзейснай падатковай сістеми. У ліку нових падаткаСћ уводзіліся падушни и земскі Збора. Рекруцкая павіннасць укладати Сћ адпраСћци на пажиццевую вайсковую службу здольних да яе Малад людзей. У адрозненне пекло вялiкарускага насельнiцтва, мясцовия сяляне, рамеснiкi i купці плацiлi падаткi НЕ папяровимi грашима, а сребранай манетай, што больш узбагачала царську скарбницю.
Такім чинам, палітика царської Сћрада на білоруських землях скіроСћвалася на інтеграцию іх патенциялу Сћ агульнарасійскае еканамічнае, грамадскае, духоСћнае и культурнае жицце, вядома ж, найперш, у інтаресах пануючага праваслаСћнадваранскага класу.
2. Білорусь у Вайне 1812
Наприканци ХVІІІ - пачатку ХІХ стагоддзя Сћвага міжнароднай супольнасці була прицягнута НЕ толькі да падзелаСћ РП, альо и да імклівага зростанню магутнасці Франциі на чале з Напалеон Банапартам. Заснавальнік Нова імператарскай династиі и таленавіти ваеначальнiк Напалеон І здолеСћ падпарадкаваць сабе Сћсю заходная ЕСћропу, за виключеннем Англii. Паводле Тильзіцкага міру (1807) Франция Сћ абмен на Сћдзел Расіі Сћ блакадзе англічан перадала їй Беласточчину.
Зх польскіх зямель, адваяваних у Прусiі, па загидила Напалеон було створана падпарадкаванае яму ВаршаСћскае герцагства на чале з саксонскім Караль Фридрихам АСћгустам. Пасли визвалення польскіх зямель зпад аСћстрийскай акупациі територия герцагства Сћзрасла са 103 да 155 тис. км ВІ, насельніцтва - з 2, 6 і 4, 3 млн чал., а саме яно ператварилася Сћ плацда...
