Беларускi дзяржаСћни унiверсiтет
Гістарични факультет
Кафедра гiсториi Беларусi
Реферат па тема
Айчанная вайну 1812 на Беларусі
Мiнск, 2007
Айчинная вайну 1812 на Беларусі
На пачатку XIX ст. на ЕСћрапейскім кантинеце склаліся надзвичай напружания міжнародния адносіни, якія перманентна виліваліся Сћ ваенния канфлікти. ГалоСћнимі суб'ектамі еСћрапейскай палітикі з'яСћляліся Англія, Расія и Франция. якія вялі зацятую барацьбу за гегемонію на кантиненце. Ініциятивай валодала Франция, якаючи з приходам да Сћлади Напалеон. захоплівала и СћсталеСћвала кантроль над усьо новимі териториямі. Така сітуация пача пагражаць непасредним інтаресам Расійскай імпериі. якаючи працягвала Сћдзельнічаць у ваенних кааліциях еСћрапейскіх манархій. накіраваних супраць Франциі.
У 1806 була створана чацвертая антифранцузская кааліция (Англія. Прусія. Расія и Швеция). Напалеон здолеСћ нанесці шераг параженняСћ саюзнікам: 2 (14) червеня 1807 пад Фридландам (поза м. ПраСћдзінск Калініградскай вобла. Расійскай Федерациі) руская армія була разбіта, войскі Напалеон рухаліся Сћ напрамку мяжи Расіі. У такіх умів расійскі імператар Аляксандр I биСћ вимушани пагадзіцца на перамір'е якое прапанаваСћ яму Напалеон [1].
25 червеня (7 ліпеня) 1807 каля Цільзіта (поза р. савєцкую Калінінградскай вобла. Расійскай Федерациі) адбилася сустреча двох імператараСћ и распачаліся перагавори. винікам якіх Сталі падпісани 7 (19) ліпеня мірни дагавор и саюзни трактат, Які меСћ антибританскую накіраванасць. Було створана Герцагства ВаршаСћскае (1807. З територий колишньої Речи Паспалітай у свою годину захоплення Прусіяй). да Расіі була далучана Беласточчина, якаючи Сћваходзіла да гетага годині Сћ склад Прусіі [2]. p> Заходнія губерні Расійскай імпериі (Якія билі ранєй часткай Речи Паспалітай) знаходзіліся Сћ складанай еканамічнай сітуациі, якаючи дапаСћнялася палітичнай напружанасцю. Ваенния дзеянні. якія пастаянна вяла Расія. патрабавалі вялікай колькасці рекрутаСћ, на білоруських землях знаходзіліся буйния вайсковия злучзнні, якія часта викаристоСћвалі реквізіциенни спосабами забяспячення харчамі и фуражем. Стабільнаму еканамічнаму развіццю перашкаджала и кантинентальная блакада Англіі, та якой Расія вимушана була далучицца адпаведна СћмоСћ Цільзіцскага міру. Зразумела. што така сітуация НЕ магла падабацца мясцовай шляхце,. Так таго ж. яна була Моцний незадаволена абмежаваннямі сваіх палітичних правоСћ, якое адбилося насл захопу Расіяй територий Речи Паспалітай. Частка шляхти (пераважна малазямельная и беззямельная) апинулася Перад перспективай увогуле пазбавіцца свойого привільяванага становішча, што реальна існавала ва Сћмовах неабходнасці дакументальна даводзіць палю дваранскую годнасць.
У шляхецскім асяроддзі існавалі тривалия сімпатиі да Франциі - традицийнага саюзніка колишньої Речи Паспалітай у яе супрацьстаянні Расіі. Франция дала притулак многім емігрантам колишньої Речи Паспалітай, Частка якіх дабраахвотна пайшла Сћ французьку армію и самааддана Служив палею Нова радзіме. Значную ролю адигралі и Заявивши Напалеон, у якіх ен казаСћ аб магчимасці СћзнаСћлення колишньої Речи Паспалітай з яго дапамогай. Стваренне Сћ 1807 Герцагства ВаршаСћскага биццам б казала аб сур'езнасці намераСћ імператара французаСћ [3].
Сярод шляхти (пераважна моладзі) у гети годину праявілася тенденция да руху Сћ польську дзяржаву, дзе многія з іх паступалі на вайсковую службу. Гтга примусіла расійскія Сћлади приняць шераг захадаСћ, каб припиніць гети працес: секвестр и канфіскация маемасці, жорсткія судовия пригавори.Тим не менше, будз перабольшваннем сцвярджаць. што Сћсе шляхецкае саслоСће безумоСћна ариентавалася на Напалеон и Францию. ПеСћная Частка шляхти даволі насцярожана пазірала на реформи Сћ Герцагстве ВаршаСћскім. асаблівую заклавочанаснь виклікала адмена Сћ 1807 пригоннага права. Для многіх шляхцічаСћ імя Напалеон було непариСћна звязана з французскай ревалюцияй. якаючи знішчила Сћсе феадальния інститути. Узгадаю адно виказванне, якое абгрунтоСћвае пазіцию гета часткі шляхти: "3 пеСћнага пункту гледжання нам живецца Лепша, чим у часи Республікі; ми Сћ значнай Ступені захавалі тое, што дала нам радзіма. Нам цяпер НЕ патребна баяцца Сћманскай разні; хаця Польшчи няма, ми живем у Польшчи, и ми палякі "[4].
Частка магнатаСћ и буйних землеСћласнікаСћ (М.К. Агінскі, Ф.К. Любецкі, А.Є. Чартарийскі) звязвалі надзеі на аднаСћленне ці аСћтаномію Речи Паспалітай у складзе Расійскай імпериі пад патранажам Аляксандра I. Такія плани распрацоСћваСћ, у дачиненні да Сћсей Речи Паспалітай. А. Чартарийскі Частка магнатаСћ, жихароСћ билога Вялікага княства ЛітоСћскага. лічила магчимим пайсці на стваренне Вялікага княства ЛітоСћскага - аСћтаномнай адзінкі Сћ складзе Расіі. АктиСћна и м...
