Творчасць Леапольда Іванавіча Родзевіча
родзевіч драматургія Гумар пісьменнік
Леапольд Іванавіч Родзевіч (1895-1938), адзін з вядомих пісьменнікаСћ-нашаніСћцаСћ, нарадзіСћся 12 червеня 1895 у фальварку Кур'янаСћшчина Вілейскага Павєтьє Віленскай губерні (цяпер Лагойскі раен Мінскай вобласці) у сям'і збяднелага шляхціца, якаючи до гетаму годині практична асялянілася.
Сям'я була каталіцкая, крейди шмат польскіх кніг, альо разам з критим НЕ цурайтесь и білоруський мови, а таксамо палею роднаВ культури. Леапольд, як падай са слоСћ старейшай сястри пісьменніка Яніни вядомая польська даследчица білоруський и польскай палітичнай гісториі А. Бергман, меСћ з дзяцінства потайливі характар, любіСћ адзіноту и па гета причине часта хаваСћся пекло сям'і, каб пабиць сам-насам. З задавальненнем читаСћ, добра маляваСћ, любіСћ забаСћляць малих дзетак и міг гадзінамі слухаць песні, казкі, розния гісториі, што спявалі и расказвалі маці з бабуляй. Леапольд вельмі любіСћ палю маму І, заСћважим, биСћ на яе вельмі падобни з виглядаєте. Надзвичай пяшчотния адносіни да маці виліліся Сћ факт присвячення їй першага паетичнага зборніка пісьменніка В«БілорусьВ».
Першай сур'езнай жиццевай приступкай стала для Л. Родзевіча паспяховае сканченне пачатковай школи Сћ мястечку Крайська (адсюль, відаць, и адзін са шматлікіх псеСћданімаСћ Леапольда Іванавіча - Крайскі). Затим будучи пісьменнік и актиСћни дзеяч заходнебеларускага нациянальна-визваленчага руху падаСћся Сћ Вілейку, дзе працягваСћ палю вучобу Сћ гарадскім вучилішчи, а затим з-за материяльних нястач вимушани биСћ пайсці працаваць (спачатку робітників на цукеркавай фабрици, затим чарцежнікам плиг зямельнай камісіі Сялянскага банку). Праз некатори годину здаСћ іспити на атестат сталасці. Віленскае грамадска-культурнае жицце адразу ж захапіла Маладога Л. Родзевіча. Яго самогу (ці разам з братам Чеславам) часта можна було сустрець у редакциі В«Наша НівиВ» (у гета газеце ен з 1911 пачаСћ регулярна змяшчаць палі допіси и твори), у таваристве 6еларускіх культурнікаСћ и літаратараСћ, на вечаринах-прадстаСћленнях и інших мераприемствах, што ладзіліся нациянальна свядомай білоруський інтелігенцияй. Як піша П. Мядзелка Сћ сваіх успамінах, Л. Родзевіча Сћ кампаніі М. Гарецкага и З. Бядулі можна було часта бачиць у цукерні В«Зялени ШтральВ», якаючи була адним з месцаСћ сустречи и гутарак білоруський творчай інтелігенциі. Усе троє РодзевічаСћ - ЧеслаСћ, Яніна и Леапольд - становяцца членамі калективу I. Буйніцкага. p> Несумненна, што Сћражанні пекло дерло білоруських вечарин-прадстаСћленняСћ, у якіх Л. Родзевіч браСћ сами актиСћни Сћдзел, развілі Сћ ім цікавасць да театра, пеСћним чинам падштурхнулі да напісання сценічних твораСћ. Першай ластаСћкай стала п'єсою В«БлуднікіВ» (1912), якаючи засведчила, што Сћ літаратуру прийшоСћ таленавіти пісьменнік-драматург, Які, заСћважим, толькі-толькі дасягнуСћ до гетаму годині свойого паСћналецця.
Наступний поСћнаметражная драма Л. Родзевіча (у 1914 у В«Наша нівеВ» биСћ змешчани аднаактови абразок-замалеСћка пісьменніка В«Марцови снігВ») В«ПакриСћджанияВ» (1916) - твор, цікави паводле палею праблематикі и своеасабліви Сћ плані викаристання вобразна-вияСћленчих сродкаСћ, агульнай танальнасці (у гета п'єсою шмат сімвалаСћ, манера пісьма аСћтара наскрозь рамантичная) - пацвердзіла, што аСћтар яе валодае самабитним драматургічним Талент.
Удзелу Сћ Першай сусветнай Вайне Л. Родзевіч НЕ примаСћ па причине хвароби. Яму апериравалі стрававод І з Мета далейшага лячення Леапольд напяредадні (ці адразу паслися) кастричніцкіх Падзу виехаСћ на ПаСћночни КаСћказ, у ГеоргіеСћск, дзе жила сястра Яніна. ПрацаваСћ некатори годину у кандитарскім кааперативе. З приходам білих биСћ мабілізавани Сћ іх війська, адкуль неСћзабаве Сћцек и накіраваСћся Сћ Мінск. Там у гети годину гаспадарилі жаСћнери Пілсудскага. Місяці з два Л. Родзевіч працаваСћ пісарам у Беларуськай вайсковай камісіі (уваходзіла Сћ склад акупацийнай арміі), решту годині - у гарадской бібліятеци. АктиСћнага Сћдзелу Сћ палітичним жицці НЕ примаСћ. Альо многа пісаСћ. У газеце В«БілорусьВ» и некатора інших периядичних виданні 1919-1920 рр.., у альманахах и зборніках гетага годині було змешчана каля паСћтара дзесятка драматичних твораСћ Л. Родзевіча. Гета класічния Беларускія жарти-вадевілі В«Збянтежани СаСћкаВ», В«ПасланецВ», В«Конскі партрет В», аднаактовия п'єсою и драматургічния абразкіВ« У кавалевай хаце В», В«КалиханкаВ», В«На шляху да сонцаВ», В«Розповідь аб гусляхВ», В«СтарастаВ», драматизавания апавяданні В«Разбітая вазаВ», В«На раце зімойВ», В«ЗмярканнеВ», В«Беларуская казкаВ». Амаль усьо з названих твораСћ з'явіліся непасредним водгукам аСћтара на драматичния падзеі 1919-1920 рр.. на Беларусі, калі Сћ пеСћнай Ступені вирашалася яе будучиня. Вядома, пісаліся Сћ гети Складанний и неспакойни годину и вершили, увайшоСћшия пазней у зборнік В«БілорусьВ».
1921-ши рік у жицці Л. Родзев...
