n="justify"> У вершити пра Кахане ми не знаходзім еротикі, цинічних адносін да жанчини, Ухвалення лёгкіх мімалётних сувязяў. Ен НЕ признае Кахане па разліку. Для любоўнай лірикі А. Пісьмянкова характерни пяшчота, цеплиня, загадкавасць, пранікненне ў таємницю серца закаханага, шчаслівага ЦІ таго, хто яшче Живе надзеяй на спасціженне радасці Кахане. Яна напоўнена паетичнасцю, што пранізвае ўсе іншия адценні чалавечих адносін: любоў да маці, рідних мясцін, дружбу, Тавариства. Ліричнае самавияўленне Паета, на нашу мнение, паядноўваецца з яркім адлюстраваннем, рамантични пафас - з реалістичним адлюстраваннем речаіснасці. Треба адзначиць и таку адметную рису лірикі Паета, як незвичайни аптимізм. Творити Паета прасякнути любоўю да людзей, віра у перамогу справядлівасці над сіламі зла, у тое, што шкірних Наступний дзень будз больш шчасліви, чим папяредні.
творити А. Пісьмянкова аб каханні, Кажучи словамі В. Бялінскага, «гета мелодия серца, музика души, якаючи НЕ перакладаецца на чалавечую мову и критим НЕ Меней полягає ў сабе целую аповесць ...».
2. НАЦИЯНАЛЬНАЯ САМАСВЯДОМАСЦЬ
Перияд канца XIX - пачатку XX ст. Займаюсь асаблівае месца ў гісториі білоруський лггаратури. Гета абумоўлена многімі причинамі. Галоўная з іх - бурхливого росту в гети годину нациянальнай свядомасці беларусаў, у виніку чаго пача інтенсіўнае развіццё культури, адбиўся небувалих росквіт літаратури ў різни яе пологах и жанрах, складваліся Нови творчия метади и накірункі. Асенсаванне гетих працесаў у лігаратури атримала Назву Беларускага Адрадження, гета значиць аднаўлення гвалтоўна перарванай лініі сацияльна-гістаричнага и культурнага развіцця білоруського народу.
У артикуле «Некалькі слоў аб нациянальним адрадженні забитага народу», надрукаваним у «Наша Ніве» за 1908 рік (№ 20), падаецца каротких гістория ўтварення и развіцця білоруського етнасу и білоруський дзяржави - Вялікага княства Літоўскага, якое існавала триста гадоў. На ўсім працягу гета гісториі, піша аўтар, пануючай МОВА була беларуская. «Яна лічилася« культурнаю », ёю гаварилі и шляхта беларуская, и пани, и князі вялікія». Ведалі аб Білорусі и ў Еўропе. Альо пасли, з утвареннем Речи Паспалітай, у XVII ст., Пануючай МОВА становіцца польська, а з далученнем Беларусі да Расіі, у канц XVIII ст., - Руская. I у Расіі, як и ранєй у Польшчи, адзначае аўтар, Білорусі не мелі свойого голасо. I вось зараз гети шматвякови сон скончиўся. Альо и ў цяжкую гадзіну беспрацоўя и ліхалецця Білорусі не забилі свае мови и сваіх звичаяў. I цяпер зноў народ Беларускі ўваскрос и ідзе да новаго жьшця [5, с. 12].
Треба адзначиць, што гета «ўваскрасенне» - не проста ісціна, а вельмі ёмістае паняцце, якое адлюстроўвае сутнасць працесаў сацияльна-гістаричнага развіцця Беларусі. Таму гутарка ідзе менавіта аб адрадженні: аднаўленні права на нациянальную мову, а на гета Аснова - и аб адрадженні літаратурних традиций, адукациі и асвета на роднай мове, адрадженні згублених культурних сувязей, гістаричних помнікаў старажитнага пісьменства, епісталярнай спадчини.
А адсюль винікаюць и пеўния завдань літаратурнага руху, як яни сфармулявани ў різни виданні гетага перияду: 1) несці веди ў маси, 2) змагацца за згуртаванне мас дзеля дасягнення агульнанародних метаў, за сацияльния и нациянальния Правила I 3) імкнуцца да аднаўлення старих каштоўнасцей, адрадження білоруського пісьменства, нациянальних звичаяў и традиций, за паширенне духоўнага багацця народу.
Активізация кнігадрукавання, з'яўленне Першів периядичних виданняў на білоруський мове, газет «Наша доля» и «Наша Ніва», часопісаў и альманахаў «Зазирни сонца и ў наша аконца», «Палачанін», «Саха »и іншия, - усьо гета садзейнічала кансалідациі СІЛ творчай інтелігенциі, узмацненню яе роли ў асветніцтве и вихаванні народу, распаўсюджанню ведаў и культури сярод широкіх гарадскіх и сялянскіх мас.
аднако зростання нациянальнай свядомасці и адпаведна Мастацкая-вобразнага аддюстравання яго ў літаратури - шматаспектни, Складанний працес, у якім можна вилучиць яго розния якасния етапи.
Надав плиг Першів знаёмстве з асноўнимі літаратурнимі творамі таго годині відаць, што зростання нациянальнай свядомасці, Які адлюстроўваецца ў тагачаснай паезіі, характаризуецца наяўнасцю двох асноўних етапаў, накірункаў, или дзвюх форм Мастацкая-сенсавага вияўлення: вихаванне етнічнай свядомасці , калі на Першів месцев застаюцца ТЕМи и вобразе ентаграфічнага зместу, и развіццё нациянальнай свядомасці ва уласним Сенсит гетага слова, калі на Першів план виходзяць праблєми гістаричнага, прававога, сацияльнага бицця білоруського народу, яго імкненне да роўнасці, Свабода и незалежнасці.
I хоць названия Етап І форми паміж сабою Цесна звязана и адни принципи наслойваюцца на другія, няцяжка убачиць рознаўзро...
