тим бридкім курінь [8, с. 175].
Галоўная ж праблєми гетих вершаў, што паказвае и імкнецца раскриць пісьменнік, - як Биць шчаслівим ...
А. Пісьмянкоў, на нашу мнение, амаль З першого звярнуў Рамус на адзіноцтва мужчини. Та гетага годині ў вершити розкриває адзіноцтва жанчини:
І я не кляўся ні ў чим,
І я не кляў цябе за мукі,
Зноў ажилі били гукі,
Яни зліваліся ў гімн,
Каб загучаць, як и тади,
Тут на прицішанай алеі,
Дзе зноў у золаце завеі
Я прачитаў твае сляди [8, с. 16].
У сваіх кнігах А. Пісьмянкоў стварае запамінальния вобразе-типи наших Малад сучаснікаў, видатна розкриває духоўния, інтимния бакі іхняга жицця. Многія з персанажаў пісьменніка ўчора билі аптимістамі, жиццялюбамі, верилі ў Сама лепшае, Світлана, сёння ж пераживаюць душеўную няўтульнасць, пригнечанасць, залічваюць сябе да падманутага пакалення, як герой наступнага верша:
Наш гадзіннік адцікаў-адтакаў,
Цень билога Блукаю между дреў.
Яго дожджик халодни адплакаў,
Яго вецер асенні адпеў.
Вольнаму воля ...
Зайздросная частка ...
Зайздросная частка, кажу!
А я й Не любіла ніколі,
Ти Чуєш, - ніколі!
І каб НЕ заплакаць пекло болю,
Ти твар падстаўляеш дажджу [8, с. 89].
З гетих вуснаў виліваюцца любоўния пераживанні. Музика пяшчоти, пакути и туга чуюцца тут. А. Пісьмянкоў з тонкім псіхалагізмам разгортвае ўнутрани світло мужчини, якаючи зведаў шчасце Кахане, хоць яно було нядоўгім.
шкірних чалавек у сваім жицці витримлівае шмат екзаменаў. Альо, на мнение Сухамлінскага сами галоўни іспит - гета вернасць. Героі вершаў А. Пісьмянкова, як и сам А. Пісьмянкоў, витримліваюць гети іспит видатна:
У гету ноч у райскім садза
З язджалі з глузду салаўі!
Ах, гета нічка, гета нічка!
Яна з яднала іх навік.
Чи не сніў Адам, што пасли ночкі
Сини народзяцца и дочкі,
Што будз ен хадзіць упрочкі
І більше не жиць - як чалавек.
... А ми ідзём у засень древаў,
І Головата, як чамадан.
І ти - мудрейшая за Єву
І я - наіўни, як Адам [8, с. 14].
Па-рознаму пісьменнікі вирашаюць праблему Кахане: адни -шлюбам з прадаўженнем роду, іншия - розтане. Наприклад, у многіх замежних літаратурних творах падобная сітуация, як зазвичай, вирашаецца інакш: трагічна, драматична, без канчатковага виніку - шлюбу; урешце НЕ рамантична, а годинах и Жорсткий, бесчалавечна.
Кахане галоўних герояў А. Пісьмянкова, на шчасце, узаемнае.
Звичайна Пает ў сваіх творах апісваюць Сама інтимнае ў каханні: приязнасць, фізічную цягу адно да аднаго, пацалункі, збліженне - працяг роду ... Приходзяць на памяць радкі Анатоля Вярцінскага:
Мужчина. Жанчина. Чаканне.
Шуканне. Блукання. Година.
Жанчина. Мужчина. Спатканне.
Вітанне. Робувань. Адказ.
Мужчина. Жанчина. Кахане.
Серцабіцце. Забиццё. Жиццё [9, с. 53].
А. Пісьмянкоў у гетим невялікіх па Памер твориться не Малю гетих з яў, но ми добра відаємо, што без гетага НЕ можа Биць працягу роду и шчаслівага шлюбу.
Такім чинам, треба сказаць, што праблєми НЕ нова: Ен и Яна ... Альо пісьменніку ўдалося паказаць яе праз характар ??сваіх герояў у нациянальним зрезе, и ўжо гета - адметна.
А. Пісьмянкоў здолеў перадаць праўду чалавечага серца, праўду людскіх пераживанняў. Творити Найбільший хвалююць ліризмам, паезіяй юнацтва, непакорнай пригажосцю Кахане. Аўтар виказаў ў сваіх творах свае Кахане и свій вялікі чалавечи біль. Перад намі - усьо стадиі гетага глибокага и трапяткога пачуцця. І Першів радасць пекло нарадження Кахане, калі ўсё вакол іначицца, афарбоўваецца ў нейкае новае, вясёлкава - шматфарбнае святло, перамяжаецца то торбам, то болем, то шчимлівай, нязвиклай пяшчотаю и цяплом и хмеліць, приемна - салодка хмеліць Головата. Усьо жиццё цяпер робіцца адним невимоўним, зачараваним сном, яно и вабіць и туманіць, як легка ЗАВі.
