іваецца з плачу дачушка Гануся и не відають, як памагчи падняцца Матц. Лячилі знахарів, знахаркі - раді не було ...
Самай раніцай Гануся пацалавала матку и вимкнулася за дзвери В»12.
Яна разжалобіла стоража, угаварила фельчара и привезла яго да хати, альо було Сћжо позна. В«Памаліся за яе, - сказаСћ плачучи голасо фельдшар и адвеСћ пекло пахаладалага трупа ГанусюВ» 13. p align="justify"> Па характар ​​Падзу змест апавядання реалістични, альо аСћтар імкнецца расчуліць, падаць безвиходнае становішча палею гераіні як асабліви льно імпульс: як голас адчаю, што абуджае заскарузлия чалавечия серци, разбівае лід абиякавасці и безудзельнасці. I Сћ гетим - своеасаблівае вийсце з трагічнай сітуациі, галоСћная ідея задуми пісьменніка. p align="justify"> Такія ж іншия героі сентиментальних апавяданняСћ У. Галубка: бяздомни сіротка, падпасак, Які ляжиць на бальнічним ложку без усялякага спадзявання на папраСћку (В«У бальніциВ», 1913), старі жабрак, што памірае зімой у лісі и бласлаСћляе апошнім Рухам рукі свойого маленькага правадира (В«Смерць старогаВ», 1914), няшчасная дзяСћчина Ганна, якую айчим вигааСћ з хати за Кахане да Маладога Симона и якаючи застаецца Вернан хлопцеві да апошняй хвіліни жицця (В«Шчирае КаханеВ», 1913) и г . д.
аднако імкненне пісьменнікаСћ да жиццевай праСћди виводзіла іх за вузкія межи сентименталізму и дазваляла ствараць вобразе персанажаСћ, узятих з жицця, Няхай у нечим яшче ідеалізаваних, адзначаних рисамі народніцкай ідеалогіі, асветніцкіх принципаСћ. Гета героі з апавяданняСћ В. П. (В«МікітаСћ французВ», 1912), А. Юшкі (В«Ля хатиВ», 1913), К. Лейкі (В«Кульгавий Дзядзько РаманВ», 1912; В«ТаклюсясухотніцаВ», 1912), I. Дабринца (В«АхвяраВ», 1914). p align="justify"> Кульгавий Дзядзько Раман и Таклюсясухотніца К. Лейкі належаць да галереі бідних, альо чистих душею, з добрим серцам людзей. Так Сћсіх людскіх бедаСћ яни яшче и калекі. p align="justify"> Дзядзько Раман жиСћ адзінокім Чалавек. В«Дий якаючи б погана кабета за яго пайшла, калі ен зусім НЕ меСћ ніг и НЕ хадзіСћ па зямлі, як другія людзі, а поСћзаСћ, за што и празвалі яго паСћзуномВ» 14. p align="justify"> Таклюсясухотніца СћяСћляла не менше сумнае відовішча: В«Худа, - адни косці, твар асунуСћся, пазелянеСћ, вочи заваліліся Глибока пад лоб, грудзі висахлі, рукі цялепаюцца, як шчепкі, - хоць у труну кладзіВ» (218 ).
Альо толькі Сћ гетим, уласна Кажучи, яни и аказаліся больш няшчаснимі, чим іншия. Што ж да астатняга, дик билі яни, як Сћсе: жилі, працавалі, Сумленний здабиваючи свій хліб. Раман вастриСћ жанчинам нажи, В«вязаСћ Берди; мужчинам галіСћ Бароди, кляпаСћ коси, правіСћ хамут, падпраСћляСћ стария боти и рабіСћ шмат чаго іншагаВ» (214). Такла, нягледзячи на палю худзіну и нездароСће, лічилася лепшай работніцай у весци, спритнай и здольнай да будь впоратися. Яна Сћставала да пеСћняСћ І з малітвай прималася за роботу: гатавала їжаку ддя сям'і, Пралена...
