кудзелю, шила дзеткам кашулі и штонікі. В«Уецца Сћ палею цемнай Хатца, як пчолка Сћ вулейку, и за што ні возмецца, робота Сћ яе проста кіпіць и спориццаВ» (218). p align="justify"> Многае, аднако, и адрознівала іх пекло інших вяскоСћцаСћ. Билі яни пасвойму натурамі багата адоранимі, надзеленимі здольнасцю тонка Сћспримаць жицце, нейкім пяшчотним и клапатлівим стаСћленнем да людзей: В«Апроч здольнасці да Сћсякага майстерства, Раман яшче и пісьменним биСћ: ен добра СћмеСћ читаць друк папольску и Паруск, разбіраСћ рукапіс и міг Надав распісацца за няграматнага В»(214215). Ен биСћ побожним Чалавек, маліСћся НЕ толькі Сћранку и Вечар, альо и Сћ святі. I хоць ніколі Нікому НЕ зрабіСћ ніякай криСћди, В«лічиСћ сябе вялікім грешнікам Перад Богам ... и імкнуСћся як можна більший зрабіць людзям дабра, каб праз тое дагадзіць Богові "(215).
Такла Сћ адрозненне пекло дзядзькі Рамана була непісьменнай жанчинай, альо вельмі шанавала адукаванасць інших людзей І з усіх СІЛ імкнулася Даць яе дзецям. На апошнія Іроши яна спраСћляла ім лапцікі, мила сярмяжкі и випраСћляла Сћ школу з наказам: В«Глядзі ж, синку, слухай там настаСћніка и добра вучися, ди будз асцярожним, каб НЕ прашкапіццаВ» (221). Яна любіла слухаць, калі дзеці читалі кніжкі, и Вечар, плиг цьмяним святле лучини, примушала іх читаць у голас. Увогуле яна була жанчинай незвичайнай, любіла природу, ліс, сінь неба и Сћсю пригажосць Боскага світлу. В«Вясна, як толькі зазелянеюць древи, яна вийдзе з хати, абапрецца ля варот на пляцень и любуецца Малад Лясков, што толькі распусціСћся ... ці з велькай напругай слухає трелі салаСћя ці кукаванне зязюлі В»(220-221).
Альо галоСћнай рисай гетих герояСћ було тое, што яни Цалко аддавалі сябе людзям. Шкірні биСћ центрам згуртавання и Сћзаемадапамогі вяскоСћцаСћ. p align="justify"> В«У кожнае свята, па абедзе, нізенькая и цьмяная хатка Рамана напаСћнялася простим, бідним людам, што з усіх Весак приходзіСћ да кульгавага дзядзькі аб різни сваіх справаВ» (215): адзін прасіСћ напісаць Скаргу міравому, каб абараніСћ пекло уціску старасти и старшині, інши - жанчина - прасіла Сћспомніць, колькі гадоСћ прайшло з таго дня, як памер яе чоловік, каб Даць адказ на Запитів старасти, треці - Малад салдатка - прасіла прачитаць їй ліст ад чоловіка, а пасли каб параіСћ , у якія Дні треба сушиць сена.на Сћсе гетая запитанні Дзядзько Раман адказваСћ з належнай сур'езнасцю и Сћвагай. Людзі, задаволения, ішлі дахати, як правіла, нічим НЕ Сћзнагароджваючи яго за гета, бо Сћсе билі бедния. Ди и за больш важния праворуч, бувала, плацілі толькі добрим словам. p align="justify"> У Таклюсі, нядужай и бездапаможнай, таму што яе чоловіка пан так вимаразіСћ, што тієї стаСћ калікам и поза ляжаСћ на печи, гетия любоСћ и Сћзаемапаразуменне вияСћляліся пасвойму. Залюбуецца яна, бувала, пригажосцю вясновага лісі, а пасли раптоСћна - сльози на вачах. В«Чаго ти, Таклюська?В» В«Ой, жоначкі, не магу витриваць, пекло цяжкога жалю серца р...
