асткі паступова складваюцца Нови дзяржави. У гетих умів на захадзе Сћсе больш узмацняецца Сћлада Римскага папи, як духоСћная, так и Свєцко. Ен робіцца центрам, вакол якога канцентруецпа грамадства, вядзе перамови з варварамі, ажиццяСћляе роздачу хліба бідним и Г.Д. Заходная царква пачинае актиСћную дзейнасць па распаСћсюджванню хрисціянства сярод варвараСћ и атримлівае іх падтримку. Аднако сувязь папи з усходняй часткай Римскай імпериі Сћсе больш слабкіше, хаця ен па-ранейшаму лічицца кіраСћніком Сћсей царкви. На Усходзе паступова Сћзвишаецца Канстанцінопальскі патриярх, Які, як епіскап сталіци, що не жадаСћ падпарадкоСћвацца Римскаму татові. У V ст. ен стаСћ називаць сябе Усяленскім патриярхам, гета значиць, кіраСћніком як усходняй, так и заходняй царкви, што виклікала енергічни пратест Рима. Саперніцтва паміж Канстанцінопальскім патриярхам и Римскім Папай за Сћладу цягнулася некалькі стагоддзяСћ з пераменним Поспеха. Усе гета Сћ решце решт привяло да розколу. У 1054 Римскі тато и Канстанцінопальскі патриярх узаемна праклялі и адлучилі пекло царкви адзін аднога. Хрисціянская царква падзялілася на дзве часткі: усходнюю - праваслаСћную, што значиць "правільную", и заходная - каталіцкую, што значиць "Сусветную". p> Треба падкресліць, што віну за розкол нясе як заходні, так и Сћсходні бік. СапраСћднай причинай яго з'яСћляюцца амбіциі кіраСћнікоСћ царкви. Винікі розколу билі вельмі сур'езнимі: ЕСћропа падзялілася на дзве часткі, якія вельмі часта ставіліся варожа адна да адной.
У 1965 Канстанцінопальскі патриярх Афінагор І і Римскі папа Павло VI узаемна знялі праклен, альо узнавіць адзінства царкви НЕ Сћдалося. Поза узаемаадносіни паміж праваслаСћнай и каталіцкай царквой можна ахарактаризаваць як насцярожания.
Спіс викаристаних криніц
1. Росс Ф., Гіллс Т. Великі релігії людства. - М.: ТОВ "Вид-во Медицина і харчування, 1989. - 317с. p> 2. Радугин А.А. Введення в реліговеденіе: теорія, історія та сучасні релігії/А.А. Радугин. - М., 1997. p> 3. Релігієзнавство: Хрестоматія: Учеб. пособ. /Автор-упоряд. П.І. Костюкович. - Мн.: Нове знання, 2000. - 480с. p> 4. Мень А. Історія релігій: У 2т. - М.: "ФОРУМ-ИНФРА-М", 1998. Т.1-2. p> 5. Адзіночанка В.А., Релігіязнауства: вучебни дапаможнік для ВНУ/В.А. Адзіночанка. - Мінськ: Універсітецкае, 2001. - 240 с. p> 4. Костюкович П.І. Релігієзнавство: Уч. пособ. - Мн.: "Нове знання", 2001. 192с. br/>
