х ІМІ народаСћ, з Мета дабіцца апякунства апошніх. Альо яни патрабавалі, каб шанавалі іх багоСћ, дере за Сћсе - генія (пекло ЛАЦ. gens - рід), імператара, Які лічиСћся ягоним апекуном и Сћвасабленнем унутранай сіли мужчини. Гета биСћ НЕ столькі релігійни, колькі палітични акт. Критим самим Чалавек деманстраваСћ палю адданаспь імператару. Патребна для гетага було няшмат-спаліць криху ладану Перад статуяй генія. Аднако хрисціяне адмаСћляліся зрабіць Надав гета, бо НЕ маглі шанаваць інших багоСћ, и таму Сћлади іх праследавалі. Таксамо Сћ дерло хрисціян не було таго, у чим римляне бачилі сутнасць релігіі: храмаСћ, статуй багоСћ, ахвяр. Хрисціянскае богаслуженне, спачатку було простим, Складанний з малітваСћ, читання новаго Запавету, казанняСћ и причашчення. Збіраліся веруючия па нядзелях, таємниця, дзе-небудзь на Сћскраіне горада. У грамадскай свядомасці аб хрисціянах распаСћсюджваліся чуткі як аб святататцах, амаральних людзях, якія виконваюць канібальскія абради и займаюцца оргіямі. p> Першай праследаванне хрисціян адбилося Сћ 64 м. плиг імператари Нерона, Які абвінаваціСћ іх у падпальванні Рима и падвергнуСћ жорсткім пакарану. Праследаванні НЕ билі сістематичнимі, яни то абвастраліся, то знікалі зусім, усьо покладів пекло палітикі канкретнага імператара. Таму хрисціяне маглі, хаця з цяжкасцямі, існаваць І, Надав, пашираць палю колькасць. Римская імперия знаходзілася Сћ кризісе, яе афіцийная релігія страціла палю духоСћную сілу и НЕ магла перашкодзіць распаСћсюджванню хрисціянства.
Найбільший жорсткі перияд ганенняСћ хрисціянства перажила плиг імператари Диаклеціане (284-305). Альо Сћ 305 р. апошні адрокся пекло залагодить и адбиваюцца резкія Перама Сћ становішчи царкви. Пераемнік Диаклеціана галери у 311 р. загадаСћ адмяніць праследванні хрисціян. У 313 р. імператари Канстанцін и Ліциній видаюць знакаміти Міланскі едикт, згодна з якім хрисціянства признаецца цярпімай релігіяй, хрисціяне атримліваюць права адкрита адпраСћляць свій культ и валодаць маемасцю. А Сћ 324 р. хрисціянства абвяшчаецца дзяржаСћнай релігіяй Римскай імпериі. p> аднако сама імперия набліжалася да свайіго канца. Глибокі Сћнутрани кризіс абвастриСћся пад відпливаючи нашесцяСћ варвараСћ, якія Сћвесь годину пагражалі риму. Па гета причине імператар Канстанцін у 330 р. перанес сталіцу на Сћсход у заснавани ім горад Канстанцінопаль, а Сћ 395 р. імперия падзялілася на дзве часткі: заходная и Сћсходнюю.
Гетия адміністратиСћния падзели мелі вялікае значенне для лісі хрисціянскай царкви. Імператар, Які знаходзіСћся Сћ Канстанцінопалі, усьо больш страчваСћ реальную палітичную Сћладу Сћ заходняй частци, якаючи паступова апиняецца пад кіраСћніцтвам варвараСћ. У 476 р. гуни захапілі Рим, и іх правадир Алар адаслаСћ у Канстанцінопаль знакі імператарскай залагодить: Карону и скіпетр. Гетая падзея лічицца Канціо Римскай імпериі. Усходняя яе Частка, якаючи атритмала Назву Візантийскай імпериі праіснавала яшче да сяредзіни ХV ст., А на териториі заходняй ч...
