сустречи и виявіла гетия свае пачуцці, альо зразумела, што нечим абразіла юнака, зрабіла таму балюча:
На плечах ручка мені лягла,
Спагадліва зірнулі вочи,
I даляцеў до маім вушам
Ласкава шепт: Мо хвора вам? [3, 99]
У гетим унутраним париви, у спагадзе и ласці герой адчуў закладзенае ў дзяўчине пачуцце мацяринства, якое так цудоўна перадаў видатни італьянскі живапісец Рафаель на сваім Палатний. На ім паказана маці Божая з Христя. Гетую карціну Максім Багдановіч цудоўна ведаў и любіў. Добра репрадукция з яе, падараваная Максімам Горкім бацьку, вісела ў ніжненаўгародскай Кватера Багдановічаў. Пает, на жаль, чи не зведаў мацяринскай ласкі, таму биў надзвичай чули на яе праяви. Праява мацяринства ў Веранікі була ўспринята героєм и аўтарам як ідеал хараства, створани вялікім Рафаелем:
І Прад високаю красою,
Увесь зачаравани їй,
Скланіўся я душею маей,
Натхненай, радаснай такою,
А ў серци хороша було,
Там запалілася цяпло. [3, 100]
гета цяпло грела душу героя-апавядальніка, уздимала яго ТВОРЧА дух, натхняла на Нови вершить и ў пазнейшия гади.
Танальнасць апавядання Авея світлим сумам: няма таго, што раніше було, альо ў души застаўся слід, Які пакінула Вераніка. Апавяданне заканчваецца зваротам да ліпи, на якой виразана імя дзяўчини, каб древа ўзнімала, як манумент, імя Веранікі, бо:
Чим болі сходзіць дзен, начей,
критим імя мілае вишей. [3, 96]
заключний верш циклу Ізноў пабачиў я сяліби ... гучиць світлим успамінам пра юнацтва и Першай Кахане. Ен стаў візітнай карткай у репертуари ансамблю Пісняри, набиў Широкий папулюрнасць на Беларусі и за яе межамі. Пісня гетая - шчирае захапленне тієї, якую пакахаў Пает, альо яна не стала яго суджанай. Пра яе напомніў надпіс Вераніка на кари ліпи и натхніў Паета на гімн:
Расці, узмацовивайся, древа!
Як манумент живи, ўставай
І до неба надпіс падимай.
Хай нерухомости СЛОВА заспівавши:
Чим болі сходзіць дзен, начей,
критим імя мілае вишей. [3, 103]
Драматичная розв'язка гетага рамантичнага Кахане адлюстравалася ў апавяданні М. Багдановіча Мариня. Яна ўспримаецца як біль серца па страчаним каханні.
5. Цикл Ерас
У цикл «Ерас» як би пачинаецца апяванне па-чуццева-ератичнага боці Кахане. Гета натуральна для Багдановіча, Які привівае білоруський паезіі мала ўласцівия їй мативи и вобразе. Толькі и ў гета паласі лірикі Багдановіч шукае «філасофскую» вишиню для малюнкаў, карцін, пачуццяў, якія могуць здацца на дерло погляд залішне натуралізаванимі.
Ў Космо схаваліся Квет
чирвония
Квет чирвония,
Неапиления.
Хцівасць Жаданом іх томіць
таемная,
Томіць таемная,
Сіла няскромна...
