ў сватоў. Плиг перамовах аб Памер пасагу нявеста НЕ присутнічала. Пасли приняцця рашен абедзве сям и пісменна абвяшчалі палю Раднов, сяброў и знаних аб будучи ШЛЮБ сваіх дзяцей. На паведамленне адказвалі гарачимі віншаваннямі, хоць маглі и НЕ адобриць САЮЗ.
На працягу стагоддзяў Сватання було накіравана на тое, каб падабраць паружаніха и нявести ў сваім ЦІ блізкім асяродзі, з сем яў, прикладна аднолькавих маемасних становішчаў. ШЛЮБ Малад людзей, якія належилі да різни Сацияльна слаеў адбиваліся даволі редка и патрабавалі іх моцнай Волі, яни падвяргаліся моцнаму асудженню грамадству.
Важливим абрадам на падрихтоўчим етапі ў вяселлі биў дзявоцкі вечар, Галоўная ідея гетага абраду - развітанне нявести са сваімі сяброўкамі, якія билі неземужам. Абрад правадзіўся ў будинку нявести и тут паглядаецца ідея развітання навести з дзявочим калективам, е Маладосць и вільним бесклапотним жиццем
Яшче аднім давясельним абрадам биў Каравайний абрад. Можна сказаць што пригатаванне короваю азначала ўласна пачатак вяселля. Для випечкі короваю да Маладога и да маладой запрашаліся каравайніци, каравайнікі и гасарніци (незамужнія дзяўчати). Амаль паўсюль коровай пяклі з пшанічнай мукі. Украшалі яго пригожимі фігуркамі з цеста.
Звичаі и абради, што здейсняліся Перад ШЛЮБ, адносіліся да ўласнавасельних абрадаў и ўключалі ў сябе проводи сустречу вясельнага поїзда, апрананне жаніха и нявести, іх благаславенне и адорванне.
У Гарад бацькі Маладога благаслаўлялі яго да шлюбу, пасли чаго ўсе ўсажваліся ў сані ЦІ павозку и вясельни поїзд рушиў да дому нявести. На дерло санях ЦІ павозци ехаў дружка жаніха, на другіх - жаніх са сватамі и музикантамі, за ІМІ Раднов и сябри. Коні билі ўпригожани званочкімі и рознакаляровимі стужкамі.
У привівяваних колах Гараджаєв плиг правядзенні вясельнай циримоніі адсутнічалі ў большасці випадкаў звичаі и абради приезду жаніха да нявести, часцей яни приязджалі асобнимі паяздамі, що не сустракаючися да вянчання. Толькі ў мяшчан дружка жаніха з примаўкамі и балакали викупаў нявесту ў яе сябровак. Пасли викупу ўсіх частавалі гарелкій и у хаце заставаліся толькі жаніх з нявестай и Раднов. У святим вуглем хати слалі кажух Футре Дагар и на яго Перад бацькамі нявести ставілі на Кален Малад. Іконай и хлібах іх благаслаўлялі спачатку маці потим бацька и хросная нявести. Плиг гетим шкірного з іх гавариў: Жиць з хлібах и Соллі. Пасли благаславення дружка и жаніх виводзілі нявесту з дому и садзілі ў сані ЦІ павозку. Побачим з нявестаю садзілася яе хросная и адна ЦІ дві дружкі. І ўсе ехалі ў царкву.
Бацькі Малад у царкву ніколі НЕ ездзілі, што ўспрималася як даўняя традиція, узнікшая разам з приняццем хрисціанства на Русі. Гета традиция існавалі и ў Горадзе и ў вагомо, затое хросния маці жаніха и нявести присутнічалі абавязкова, бо яни абавязани билі слаць падножжа (вишити ручнік з тканим поясам), на якім моладия стаяліў годину вянчання.
У привілеяваних колах Гараджаєв у дзень вянчання нявеста приязджала ў царкву ў суправадженні палею хроснай маці и хлопчика з іконкайпасля таго, як да яе приязджаў боярин жаніха з букетам кветак и паведамленнем, што жаніх яе Чака ў царкве. Калі нявеста була маладой дзяўчинай, то яна була апранута ў доўгую сукенку з цяжкай шоўкавай тканіни ЦІ кашеміру Белага колеру. Головата ўпригожкаў вяно...
