к з білих кветак и доўгі карункави або шоўкави велюм, Які звісаў назад ЦІ закриваў твар. Удов'їх ЦІ пажилия вянчаліся ў вянку альо без велюму, и ў сукенци світлих таноў, альо НЕ Бєлан. [10, c207]
пасли вянчання маладия виходзілі з царкви аднимі з апошніх, каб застаць будинку ўсіх гасцей и приняць іх віншаванні. Вясельни поїзд звичайна спачатку праязджаў па центральнай вульци, пасли аб язджаў горад па колу, а затим накіроўваўся да дому, дзе крейди адбицца вясельнае застолле.
Спачатку маладия ехалі ў будинок нявести, там іх сустракалі бацькі нявести. Бацяка тримаў у раках гарелку, а маці - хліб з Соллі и дзве чаркі. Малад налівалі ў чарку гарелку, якую яни па традициі два рази вилівалі назад праз плячо (адлівалі пекло сябе злия сіли), а на треці раз випівалі.Тут жа Малад абсипалі житам (каб добра жилося) i садзілі ў кут пад абразії за святочні стіл. Каля нявестя садзілася Раднов жаніха, каля жаніха 0 Раднов нявести. Гулялі дзень, а до Вечар, забраўши куфар з пасагам нявести, ехалі ў будинок жаніха.
Затим усьо ехалі ў будинок жаніха. Приезд вясельнага поїзду и ўвядзенне нявести ў хату жаніха - адзін з найважливіших момантаў вяселля. Сустреча Малад у хаце бацькоў жаніха ў многім паўтарала сустречу іх бацакамі провідати. Так, бацькі бацькі жаніха таксамо виходзілі на Ганака з хлем-Соллі, гарелкай, адпіўшю якую, маладия разбівалі чаркі або кідалі іх праз голаву.каля кожнага парог ў хаце бацькі благаслаўлялі Малад па вки рази. Там маладой надзевалі чапец, пасли чаго пичинаўся заключний етап вясельнага застолля. Весяліліся да позняй ночи.
Праз тидзень маладия ішлі праведаць сям ю нявести (та цешчи на яєшню).
Пахавальна-памінальная абраднасць
Пахавальна-памінальная абраднасць змяшчала ў сябе Найбільший архаічния Риси, звазанния з народнимі ўяўленнямі пра замагільнае жицце, пра душу, пра магчимасць знасін з нябожчикамі. Гети шматгранни ритуал складаўся з разнастайних па функциянальнай и сестиматичнай нагрузці абрадавих дзеянняў плиг стружи іх паслядоўнасці ў годині.
Абрадавия дзеянні для аблягчення вихаду істоти з лімінальнай зони ў годину смерці билі шмат у чим аналагічни там, што правадзіліся ў годину нарадження. На адзенні паміраючага рашпільвалі гузікі, развязвалі Вузли, акурвалі духмянимі травамі, у хаце адмикалі ўсе замкі. Маленькіх дзяцей Надав купалі ў Адвар лекавих траў. Члена сям І, Які памараў, акружаль ўсе блізкія сваякі. Нарешце паміраючи рабіў апошни видах, што сведчила аб адлятанні души, якая пакінула ціла и будз знаходзіцца Сорак дзен Попач. Блізкія и сваякі закрривалі шчильна нябожчику рот и вочи, у рукі давалі грамнічную свечку.Адразу пасли смерці люстерка и шкло ў меблі завешвалі білим палатному. [2, с 354-355]
Абмиваць и апранаць нябож?? Ика запрашалі відсталих людзей: так мужчин - мужчин, та жанчин - жанчин. Затим апраналі нябожчика. Гета адзенне мала адрознівалася пекло паўсядзеннага. Спачатку апраналі нацельную чистую бялізну паверх якой жанчинам апраналі спадніцу, кофту, на галавіт павязвалі хустку, мужчине апраналі штани, Сарочка, якую абпаясвалі поясам, побачим клалі шапку. Таксамо ў труну клалі якія-небудзь любімия речи нябожчика.Памерших маленькіх дзяцей апраналі ў Білої кашулькі и панчошкі без галаўних убораў. Халастих хлопцаў и незамужніх дзяўчат хавалі ў вясельним адзенні.
