санетаСћ, пачинаючи са 127-га па 152-й, присвечаная В«жанчине, у чиіх позірку змрок почнемоВ». Калі Сябар намалявани як істота ідеальнае, то сяброСћка Паета паказана як Цалко зямная:
"Яе вочи на зоркі НЕ падобная,
Нельга Вусни караламі назваць,
НЕ беласнежная плячей адкритих Скура,
І чорнай дрота вьется Пасмен ... "(130). br/>
Гети Санет поСћни випадаСћ супраць ідеалізациі жанчини Сћ лірици епохі Адрадження. Штампавания прикметах пригажосці Шекспір ​​супрацьпастаСћляе реальни жаночи вобразе. p align="justify"> З інших санетаСћ ми даведаемся, што Кахане "капризе поСћная" (131), што яна раздзірае яго и Сябри "капризам здради" (133). Пает намагаєтеся сябе:
"Як серцу Маймі праезнай двір
Здавацца міг сядзіба шчаслівай? "(137). br/>
Пачуцце Паета становіцца вельмі Складання. Надав пераканаСћшися Сћ няслушнасці, ен захоСћвае да Дамі прихільнасць. У іх адносінах Пану хлусня:
"Я Маню табє, ти ілжеш мімаволі мені,
І, здаецца, задаволения ми Цалко! "(138). br/>
Відавочни кантраст паміж пачуццямі да аднаго и да каханай. У пачуццях да аднаго Надав біль и Горичі светлия, пачуцці да каханай становяцца невиноснимі и любоСћ ператвараецца Сћ суцельную пакуту:
"Кахане - хвароба. Травень душа хвора
Пакутліви, неспатольнай прагай.
Таго ж отрути патрабуе яна,
Які атруціСћ яе аднойчи "(147).
Кахане отуманюють розум и пазбаСћляе здольнасці бачиць людзей и світло у іх праСћдзівим святле:
"Кахане слепу и нас пазбаСћляе вачей.
Чи не бачу я таго, што бачу ясна.
Я бачиСћ пригажосць, альо шкірно раз
Зразумець не міг - што дренна, што видатна "(137).
ЗаСћважим, што Сћ адрозненне пекло інших твораСћ у Санет лірични герой не шукае для сябе вихаду Сћ смерці. Лірични герой "санетаСћ", хоць и кліча смерць, усьо ж знаходзіць Нешта, приміраючага яго з жиццем: гета яго Сябар и радасць, якую дае любоСћ да яго. ЄП не хочай пакінуць свойого Сябри Сћ суворим Свеце:
"Клічу я смерць. Мені бачиць карціць
Годнасць, што просіць міласці,
Над прастатой глумящейся хлусня,
Нікчемнасць Сћ Раскошная адзенне,
І дасканаласці ілживи присуд,
І некранутасць, зняважания груба,
І недаречнай Сћшанаванні ганьба,
І моц Сћ Палон Сћ немачи бяззубай,
І шчирасць, што глупства славіцца,
І дурасць у масци мудрац...
