паетамі, празаікамі, драматургамі, пуб-ліцистамі. Гета шматлікія вершили, апавяданні Я. Коласа, яго п'єсою В«Антосьо ЛатаВ», паема В«Симон-музикаВ» (1911-1918), раздзели з В«Нова зямліВ», апавяданні з циклу В«Казкі жиццяВ», а таксамо шераг твораСћ М . Гарецкага, Ц. Гартнага, А. Гаруна, 3. Бядулі, Ф. Аляхновіча, К. Буйлов, Антося Галіни. Багата була прадстаСћ-лена и літературна спадщина М. Багдановіча, розчини, перакладзения з рускай, польскай, украінскай моСћ. «³льну БілорусьВ» можна з поСћним прав характаризаваць як літаратурную газету. p align="justify"> Чи не абміналі гісторика-літаратурних материялаСћ таксамо и газі-ти В«Беларускі шляхВ», В«Беларуская думкаВ», В«білоруський жиццеВ», часопіси В«Чирвони шляхВ», В«РуньВ» и В«Вольни сцягВ». Альо асабліва вялікую ролю Сћ прапагандзе гісторика-літаратурних ведаСћ ади-ГРАЛЬ газета В«БілорусьВ». Менавіта тут намаганнямі групи асвета-нікаСћ и Перш за Сћсе Я.Ф. Карскім билі надрукавани материяли, якія Сћ палею сукупнасці Сћзнавілі асобния, Найбільший яскравия старонкі старажитнай, а часткова и Нова білоруський літаратури. Пяру Я. Карскага належаць даследчия материяли, дзе раз-гледжана грамадска-культурна и творча-Мастацкая дзейнасць Я. Кміти-Чарнабильскага, А. Рипінскага, А. Вяригі-ДареСћскага, В. Каратинскага, Л. Кандратовіча, Ф. ТапчеСћскага, В. Дуніна-Марцінкевіча, А. Ельскага, А. Пашкевіч.
Названия працюю з пунктом гледжання іх зместу и навуковай каштоСћнасці надзвичай важния. Па-Першай, яни вельмі багатия на фактуру. Многія звесткі приводзяцца тут упершиню, яни Сћзя-тия з неапублікаваних криніц, з рукапісаСћ. Адпаведна принципам культурна-гістаричнай школи вялікая Сћвага звярталася на біяграфічния Дано, на Сћмови, у якіх жиСћ и працаваСћ пісьменнік, на абставіни, плиг якіх з'явіСћся тієї ці інши твор. Вось типови Сћзор Стила и даследчай манери даследчика: В«Прияцель білого-русаСћ, - читаем ми Сћ публікациі пра А. Ельскага, - любіцель усяго білоруського, добра ведаСћши НЕ толькі вагомі, альо и пісьмен-насць и літаратуру білоруську, ен блізка стаяСћ да жиСћшага плиг ем Дуніна-Марцінкевіча, каторага рукапіси некатора няви-друкаваних твораСћ и захаваліся Сћ яго, меСћ зносіни з другімі бе-ларускімі пісьменнікамі, наогул з дзеячамі, шмат працаваСћ ен дзе-ля падняцця дабрачиннаеці, развіцця розуму І, наогул, дабрабиту сялянскага люду В» .
Карскі свядома СћстримліваСћся пекло аценкі літаратурнага твора ці помніка старої пісьменнасці з ідеалагічнага пункту гледжання. Акцент ставіСћся на яго культурна-асветним, вихаваСћчим значенні, на маральнай скіраванасці. Таму публікациі вучонага доСћгі годину НЕ страчвалі свойого значення як надзейная криніца фактаСћ, звестак для даследчикаСћ різни навукових кірункаСћ. АСћтаритет падобним Працюю надавала и тое, што іх аСћтар НЕ пакідаСћ па-за Сћвагай моСћнастилявия асаблівасці твора. ПеСћная апісальнасць пуб-лікаций Я. Карскага часта нейтралізавалася яго імкненнем визна-чиць дамінанту твор...
