расказвалі дзеці, а поза успамінаюць тия, хто биСћ дзіцем ці падлеткам. Паміж сенняшнім расказчикам и тою хлопчикам ці дзяСћчинкай, пра якіх яни гавораць, ляжиць целае чалавечае жицце. Тих, колишніх, нагадваюць толькі цудам захавания фотаздимкі. p align="justify"> Година змяніСћ іх саміх, ен удасканаліСћ, укладніСћ іх адносіни да свойого мінулага. Змянілася як биццам форма перадачи іх памяці, альо НЕ тое, што з ІМІ сапраСћди адбивалася. У гетим Сенсит іх расказа - сапраСћди дакумент. АСћтар званий жудасную лічбу: транаццаць мільенаСћ дзяцей загінула Сћ годину Вайни. Паміралі сами малия грамадзяне світлу. Іх спальвалі, расстрельвалі, забівалі и бомбай и Куля, и голадам, и страхам. p align="justify"> Жудасна читаць асабліва тия радкі, дзе СћяСћляецца карціна забойства маці ці бацькі на вачах у дзіцяці. Гета сапраСћди жах! Як можа витримаць таке дзіцячая псіхіка? Як потим жиць з гетим болем? p align="justify"> У кожнага з іх паля гістория, свій ліс. Альо Сћсе, як адзін, гетия дзеці билі пазбаСћлени дзяцінства. Яни толькі пачиналі жиць, альо світанне іх жицця було настолькі жудасним, што НЕ маглів НЕ адбіцца на Сћсім Наступний шляху, що не пакалечиць леси, що не зламаць мари и надзеі. p align="justify"> Такім чинам, кніга С. Алексіевіч паказала нам сапраСћдную и целасную карціну жахаСћ Вайни, створаную вачима дзіцяці. Ніхто и ніколі більше не розкажу нам так дакладна и пранікнена пра вайну як яни - апошнія сведкі. br/>
.2 Чарнобильская трагедия Сћ кнізе Чарнобильская малітва
Сярод дакументальнай прози Святлани Алексіевіч палею надзеннасцю, беларускасцю материялу вилучаецца кніга Чарнобильская малітва . Рецензенти називалі яе знакавай кнігай , сцвярджалі, што яна абавязкова павінна Биць у бібліятеци кожнай інтилегентнай сямСћі побачим з Бібліяй, творамі Я. Купали , Я.Коласа, М.Багдановіча, В.Бикава (даречи, французскія видаСћци Сћключилі гети твор у престижную сірки, якаючи аСћтаматична трапляє на паліци кожнага занятага и таму пераборлівага бізнесмена). І тою не менше у 1996 Годзе Мастацкая літаратура викрасліла Чарнобильскую малітву са сваіх планаСћ як неактуальну. Світло признаСћ, видаваСћ, узнагароджваСћ, інсценаваСћ, екранізаваСћ. А ми цверда стаялі на сваім: калі адв
ображанне Сћ люстерку змрочнае, то тою горш для люстерка. Надав афіцийния виданні виказвалі здзіСћленне. Пра Васіля Бикава и Святлану Алексіевіч у Радянської Білорусі Уладзімір Саламаха пісаСћ так: Альо вось што здаецца дзіСћним. Увесь світ видав, читае, захапляецца, паважае, а м Сћ сябе будинку Сћсе НЕ можам асенсаваць па-сапраСћ...
