дерло Биць робіць заходу:
А шкірного з іх роўна високага роду,
шкірного заслугі високія травні;
Толькі адна ўсе ж между браццяю ўгода:
За ўсіх стаўляе вишей Валенрода.
Хоць сам не з прусаў, хоць ен чужаніца, -
Здай напоўніў палею заграніцу:
ЦІ веў па горах за маўрам ганітву,
ЦІ біўся з туркай на водним прастори, -
дерло на суши и моровицю у бітвах,
дерло ў крепасці ломіць запори [3, с. 190].
аднако Ніхто з присутних, за виключеннем вернаго спадарожніка Валенрода, пісняра-вайделоти Гальбан, що не здагадваецца, што вибраних аказаўся НЕ слаўни Рицар Конрад фон Валенрод, Які загінуў у бітве, а закляті вораг крижацкага ордена ліцвін Вальтер Альф , Які самазванна присвоіў сабе чуже імя. Калісьці крижацкія лицарями, загубіўши сям'ю и разбуриўши будинок Вальтера Альфа, привезлі яго дзіцянем у Палон и вихавалі на сваім Дваро як крижацкага лицарів. Альо горді ліцвін НЕ забиўся пра свае паходжанне и плиг Першай нагодзе пераходзіць на бік свойого народу. Уцекши ў Літву, Вальтер Альф женіцца з дачкою Вялікага князя Кейстута Альдонай и травні Биць спадчиннікам літоўскага трону. Альо набегі крижакоў пра-цягваюцца: гараць літоўскія вескі и Гарад, гінуць людзі. Вальтер Альф розум, што сілай Літва перамагчи крижакоў Не зможу. I ен вирашиў адмовіцца ад ціхага сямейнага шчасця, виракчися свойого імя и вярнуцца ў варожи стан, каб, заваяваўши там найвялікши Давер, разбуриць магутнасць ордена знутри.
Вірна Альдона, якую пакінуў чоловік у імя Вишейш патриятичних метаў, пад виглядають пустельніци таксамо приходзіць у Мариенбург и паводле досиць распаўсюджа-най тагачаснай традициі загадвае замураваць сябе ў кляштарнай вежи. Конрад Валенрод ажиццявіў палю Мету, знішчиў магутнасць крижацкага ордена ў бітве пад Вільняй, якую свядома прайграў. I вось ен приходзіць да вежи, каб визваліць палю Кахане и вярнуцца разам з їй у рідний край. Ен пераканани, што зараз ужо травні права и на асабістае шчасце. Альо Альдона адмаўляецца пакінуць вежу, бо з тієї пригажуні-князеўни, якую некалі кахаў Вальтер Альф, яна ператварилася ў бридкую стару кабету, и вяртанне да мінулага немагчимае. Таемни трибунал крижацкага ордена, здагадаўшися пра здради Валенрода, виносіць яму смяротни присуд. Аднако герой не Жадан паміраць пекло рукі ворага, ен заканчвае свае жицце самагубствам.
льно драма Конрада Валенрода НЕ тблькі ў критим, што ен павінен вибіраць паміж Каха, сямейним шчасцем и служеннем Айчине, што ен павінен ахвяраць сабой у імя Вишейш Мет. Яна яшче и ў критим, што яго НЕ пакідаюць балючия пакути Сумленний: чуць хай толькі слаўцо не така
Хоць для другіх и НЕ значиць нічога
Яму, Знац, многа хадзіла аб тое:
Памяць до айчизнс.Кахана дзяўчинка,
Пута, вайна, аб Літве ўспамінка, ўжо Канрад паглядае іначай:
Перастае Биць вяселим, забаўним,
Зноў, як нічога НЕ чує, чи не бачааддаецца сваім дум таємним.
Мусіць, як стан свій законні успомніць,
Сам сабе ўцехі земскай бароніць [3, с. 191].
Альо пакутуе ЄП не толькі а...
