ці. Свідригайла Сћ виніку гета барацьби пацярпеСћ параженне. Жигімонт, каб умацаваць палі пазіциі, меСћ мають намір увесці каталіцтва ва Сћсей дзяржаве. 3 гетим билі НЕ згодних патриети ВКЛ. Яни падрихтавалі таємну змов, галоСћнимі дзеючимі асобамі Сћ якой билі Князі Іван и Аляксандр Чартарийскія, віленскі ваявода ДоСћгірд и трокскі ваявода Лялуша. Жигімонт биСћ забіти Сћ 1440 у яго замку Сћ Вільні. p align="justify"> пасли смерці Жигімонта палякі імкнуліся Мацнев падпарадкаваць ВКЛ. Замести Пасадена вялікага князя літоСћскага яни хацелі Сћвесці каралеСћскае намесніцтва на чале з 13-гадйвим Казімірам Ягайлавічам, малодшие братам польскага Караль Уладзіслава IV. Альо калі Казімір приехаСћ у Вільню Сћ суправадженні вялікай світи палякаСћ, літоСћскія патриети напаілі и ноччу Сћ кафедральним Сабор Сћсклалі на каралевіча Казіміра шапку Гедиміна и абвясцілі яго вялікім князем літоСћскім. Палякі билі пастаСћлени Перад учиненим фактам. br/>
вань 12
Вялікае княства ЛітоСћскае Сћ XIV ст. уяСћляла сабой кангламерат паасобних уладанняСћ. Нашчадкі Сћсходнеславянскіх князеСћ династиі РурикавічаСћ прадаСћжалі кіраваць Лукомскім, Друцкім, Вяземскім, АдаеСћскім, Варатинскім княствамі. Аднако паступова усходнеславянская Знац губляла Сћладу. Гета було виклікана шерагам причин: палітичнай барацьбой у ВКЛ пасли смерці Гедиміна, тенденциямі централізациі дзяржави, спробамі Сћмацаваць пануючае становішча літоСћскіх феадалаСћ. Гедимін раздаваСћ синам далучания земли на правах удзельнага княжання. Пасли яго смерці ВКЛ було падзелена на 8 удзелаСћ. Сем з іх кіравалі сини Гедиміна: Манівід, Наримунт, кари, Альгерд, Кейстут, Любарт и ЕСћнут. Восьмого, полацкі надзел, биСћ аддадзени пляменніку Гедиміна - Любку. p align="justify"> Унукі и праСћнукі Гедиміна таксамо працягвалі валадариць на Сћсходнеславянскіх землях. Сини Альгерд атрималі: Андре - Полацкае княства, Дзмітрий - Бранскае, Канстанцін - ЧарнігаСћскае, Уладзімір - КіеСћскае. На Валині працягваСћ правіць брат Кейстута Любарт-Дзмітрий Гедимінавіч. У княствах Пінскім и Свіслацкім правілі Наримунтавічи, а Сћ ЗаслаСћі - сини и Сћнукі ЕСћнута. Свідригайла, син Альгерд, атримаСћ дараванай граматай 1387 пекло свойого брата Ягайла: Менск, Полацк з усімі валасцямі, воласці Свіслач, Бабруйск, Речицу, Прапойск, Любашани, Ігумен, Лагойск. Вялікія Сћладанні атримаСћ у 1384 у Гародненскай и Берасцейскай землях син Кейстута Гедимінавіча ВітаСћт яшче да таго, як стаСћ вялікім князем. p align="justify"> Некатория літоСћскія Князі и Баяра зрабіліся з цягам годині буйнимі беларускімі землеСћладальнікамі (наприклад, Радзівіли, Кежгайли, Гаштольда, Насути, Сангушкі). Значнії Сћладанні Сћ канц XIV - XV стст. атримала каталіцкая царква. Пашираліся и Сћладанні усходнеславянскіх феадалаСћ, якія праявілі вернасць уладарнай літоСћскай династиі (Сапегі, Ільінічи, Валовічи, Тишкевічи, Астрожскія, Хадкевічи. p align="justify"> Насадженне літоСћскага землеСћладання крейди на меце пашириць Сацияльна базу велікакняжацкай залагодить. Альо павеліченне приватних уладанняСћ крейди для центральнай залагодить и пабочния винікі. Узвишенне еканамічнай роли буйнога літоСћскага баярства мляво да зростанню яго палітичнай роли, што, у палю Чарга, замацоСћвала федератиСћния тенденциі Сћ структури дзяржави. p align="justify"> Барацьба централісцкіх и федератиСћних пачаткаСћ праходзіла праз усьо Сћнутрипалітичнае жицце ВКЛ у XIV - XVI стст. Винікам гета барацьби билі палітичния кризіси, што пагражалі розпадів ВКЛ. br/>
вань 13
У феадальную епоху галоСћним сродкам витворчасці и галоСћним багаццем краіни була зямля. Манапольнае права Сћласнасці на зямля належала класу феадалаСћ. АсноСћним прадукцийним Класа, Які працаваСћ на зямлі и видаваСћ прадукцию, було сялянства. Першапачаткова вялікі князь літоСћскі лічиСћся вярхоСћним уласнікам усей зямлі. З канца XIV ст. побачим з велікакняжацкай стала признавацца и приватная Сћласнасць на зямля: княжацкая, баярская, царкоСћная. Приватния Сћладанні раслі на вільних землях, а таксамо за кошт княжацкага Дамена, Які адпаведна скарачаСћся. Паколькі вялікі князь літоСћскі НЕ зрабіСћся літературна спадщина манархам, таму и гаспадарскія маенткі набилі характар ​​дзяржаСћних, яни абслугоСћвалі патреби НЕ толькі велікакняжацкага Двара, альо и Сћсей дзяржави. Паступова Сћся зямля Сћ ВКЛ падзялілася на категориі Сћ залежнасці ад таго ці іншага Сћладальніка: дзяржаСћную (гаспадарскую), приватнаСћласніцкую и царкоСћную. Сяляне, якія жилі на гетих землях, адпаведна називаліся дзяржаСћнимі, приватнимі, царкоСћнимі. Разам з критим сяляне падзяляліся на категориі Сћ адпаведнасці са сваім маемасним и падатним становішчам, а таксамо Сћ залежнасці ад тієї Ступені асабістай Свабода, якой яни каристаліся. На Сћсіх приватнаСћласніцкіх землях категориі сялянскага насельніцтва билі приблізна аднолькавия. p align="justify"> ПоСћнай уласнасцю феадалаСћ була челядзь нявол...
