пісьменніка Сћжо першапачаткова мелі адмислова-вобразнае адлюстраванне речаіснасці. Сутнасць гістаричнае падзеі, яе причини и винікі падаюцца Сћ сімволіка-алегаричнай формі. І гетим проза Я. БаршчеСћскага адрозніваецца ад Народнай казкі, легенди, падання, якія Сћзнікалі звичайна як дастаткова реалістичнае адлюстраванне канкретнага факту и билі зразумелия слухачам як у пеСћнай Ступені саСћдзельнікам ці назіральнікам тає ці іншае падзеі. Фантастика Я. БаршчеСћскага хоць и нараджалася на Аснова реальнасці, альо большасць читацкае аСћдиториі, адарванае пекло падзеяСћ некалькімі дзесяткамі гадоСћ, що не заСћважала аніякае сувязі между ІМІ. Фантастика Я. БаршчеСћскага була для іх ці то наследаваннем рамантичнае фантастикі Гофмана, ці то перакладам на польську мову білоруський Народнай творчасці. Відавочна, аСћтарам рабілася стаСћка на дасведчанага читача; бо толькі ен міг спасцігнуць Сенсит сакральнага пласта твора. Менш абазнаная публіка трапляє пад поле Сћздзеяння незвичайнае любасці да роднага краю, Беларусі; таго поля, якое актуалізоСћвала Сћ свядомасці заснавания на хрисціянскіх традициях пачаткі дабра и зла, характерния білорусам традициі и філасофію. І Сћжо зусім не знаємо з беларускім краєм и народам читач атримліваСћ першапачатковия звесткі пра Білорусь, яе амаль незакранутую цивілізацияй культуру, дзіСћни и шмат у чим дзікі (адносна адукаванага Чалавек сяредзіни XVIII ст.) Лад жицця (або космас) білоруса. Вучони - фалькларист ці етнограф - бачиСћ у апавяданнях Я. БаршчеСћскага світло білоруських примхаСћ и забабонаСћ. p align="justify"> Ми не відаємо, наколькі читацкае Сћсприняцце твора задавальняла аСћтара: ЄП не пакінуСћ, здаецца, аніякіх допісаСћ на гети конт, як, зрешти, и НЕ даСћ тлумачення (каментарий, висноСћ и р. д.) сваім апавяданням-швидше, чи не пастараСћся данесці іх нашчадкам. У падцензурним виданні ен не міг ісці шляхам байкапісца, Які Сћ апошняй страфе свойого твора звичайна акресліваСћ кола закранутих праблемаСћ; не міг ен ісці шляхам Гофмана, Які наприканци сваіх аповесцяСћ расшифроСћваСћ палю алегорию; не міг викаристаць дзеля гетага паетику притчаСћ новаго запавету: апошні кампанент швидше - тлумаченне - у Я. БаршчеСћскага адсутнічае.
Пісьменнік зводзіць усьо да асабістих якасцяСћ героя: пан Скамароха биСћ надзвичай неспакойнага нораву, фанаберлiви i хцiви, та суседзяСћ ездзiСћ толькi з претензiямi, ​​меСћ Грош i заСћседи судзiСћся, криСћдзiСћ бідних , удоСћ i сiрот. Яго паддания мелi пекла на гетим Свеце . Пасланец Бела Сарокі напачатку виклікае Сћ яго неприязнь: відаць, Перада мною злі дух . Надав сцверджанне гостем, што я падобни да цябе НЕ пераконвае пана Скамароху. Зверни увагу на гета виказванне пасланца Бела Сарокі. Я. БаршчеСћскі адним штришком пазначае: пан Скамароха гатова служиць злу, бо ен усь...
