ustify"> У Віцебскай губерні праживалі папоўци, што падпарадкоўваліся белакриніцкай іерархіі (м. Віцебск), беспапоўци федасееўскага толку (Віцебскі, Дзвінскі, Люцинскі, Полацкі, Режицкі, Себежскі, Невельскі, Лепельскі Павєтьє), беспапоўци паморскага и старапаморскага пантелику (м. Віцебск, Дзвінскі, Полацкі Павєтьє), невялікая колькасць беглапапоўцаў (Віцебскі Павєтьє). Па даних перапісу 1897 р., у колькасних адносінах Найбільший колькасць старавераў праживала ў Речицкім (31561), Дзвінскім (25956), Віцебскім (6622), Полацкім (5953), Невельскім (5290) Павєтьє.
У Віленскай губерні праживалі беспапоўци федасееўскага и паморскага пантелику. Найбільший іх колькасць назіралася ў Дзісненскім (9484), Свянцянскім (7974), Віленскім (4989), Трокскім (2051) Павєтьє.
Большасць старавераў Мінскай губерні належала да беспапоўскага федасееўскага пантелику. Пасяленні іх размяркоўваліся Наступний чинам: у Бабруйскім павеце - 9116 чал., Барисаўскім - 3051, Ігуменскім - 995, Речицкім - 251, Мінскім - 19, Мазирскім - 16 чал. Сярод гарадоў Мінскай губерні больш за ўсе старавераў жило ў Бабруйск - 595 чал., У Барисаве - 131 чал., У Речици - 83 чал., У Мазири - 20 чал. У Навагрудскім, Пінскім, Слуцкім Павєтьє, а таксамо ў Гарад Мінску, Ігумене, Навагрудку, Слуцьку, Докшицах и Нясвіжи старавераў не було наогул [12, с.96].
Галоўним месцев праживання старавераў у Магілеўскай губерні биў Гомельскі Павєтьє. Яни належалі да папоўцаў белакриніцкай іерархіі. Жилі тут и аднаверци, беспапоўци, невялікая колькасць беглапапоўцаў. У 1896 у губерні налічвалася 24774 старавери, 17162 з іх (69,3%) - у Гомельскім павеце. Потим ішлі Сенненскі (4124), Рагачоўскі (1584), Магілеўскі (991), Аршанскі (334), Чавускі (217), Черикаўскі (184), Бихаўскі (178) Павєтьє. У Горацкім, Клімавіцкім, Мсціслаўскім Павєтьє старавераў не було наогул [12, с.97].
У адпаведнасці з колькасцю старавераў, што праживалі на териториі тієї ЦІ іншай губерні, дзейнічалі малітоўния дами, дзе старавери чинілі свае релігійния адправи. Найбільший колькасць малітоўних дамоў знаходзілася ў Віцебскай (47), Віленскай (6), Мінскай (10), Магілеўскай (23) губерній [12, с.98].
Галоўним заняткам старавераў, што праживалі ў білоруських губерній, було земляробства. Палею зямлі яни за невялікім виключеннем НЕ мелі, а бралі яе ў аренду.22 травня 1876 билі зацверджани" Правила про устрій одновірців і старообрядців, проштовхування на власницьких землях в губерніях північно-західних і білоруських. У іх адзначалася, што ва ўладаннях, якія належаць уласнікам, Гарад або розное установам, дзе аднаверци и старавери пасяліліся да 17 червеня 1863 р., участкі, якія яни займаюць, пакідаюцца ім у пастаянную бестерміновую аренду на тих жа ўмовах, на якіх яни каристаліся ІМІ да гетага годині. Іх старавери маглі викупаць [12, с.99].
У 1895 у Віленскім павеце праживала 528 старавераў, 87 з якіх мелі палю Зямля, а астатнія жилі на казенних. У Дзісненскім павеце з 7675 старавераў 4978 пражьшала на ўласних и памешчицкіх, 2697 - на казенних землях. Акрам земляробства старавери займаліся рознимі рамествамі и Гандль [12, с.100].
У 60 - 70-я рр.. адбиваліся даволі вялікія змена ў расійскім заканадаўстве ў адносінах да старавераў.27 червеня 1863 вийшаў указ «Про дозвіл розкольникам особливо шкідливих сект наймати за себе в рекрути людей, які не належали ...
