fy"> З гетих вуснаў виліваюцца любоўния пераживанні. Музика пяшчоти, пакути и туга чуюцца тут. В. Шніп з тонкім псіхалагізмам разгортвае ўнутрани світло мужчини, якая зведаў шчасце Кахане, хоць яно було нядоўгім.
Чи не шмат паезіі и ў вершить пра Паета, якога паілі тручаним віном, жанчин-распусніц падсилалі. А гета паўтор ужо сказанага самім В. Шніпам, толькі ранєй: ... у Горадзе Димна, што ў пеклі, и Цесна, начамі пакутна пекло тлумі заснуць. Хто дурня валяли, - для тих гета смішна, хто ў поце працуе, - салгаць НЕ дадуць. Наўрад ЦІ свае и таке настальгічна-бивалае:
Чи не хадзіць па вуліци начамі,
Ябликаў НЕ красці па садах.
Адшумелі вуліци з садамі,
Запал Спак колецца ў вачах [19, с. 97].
Праўда, и на прикладзе пеўних недаглядаў В. Шніпа прасочваецца думка: адмаўляць сябе билога не так проста. I НЕ толькі ў Сенсит змена падиходу да жиццевих з яў, акреслівання пазіциі. Існуе и небяспека падацца як мага больш сучасности, що не задумваючися, усьо перакресліць, пераглядзець, перайначиць. Талент, аб чим сведчаць лепшия вершить кнігі, таку пагрозу адчувае, абмінае рифи, вялікія и малия.
Шлях вітрі - гета и шляхам абнаўлення, альо такогого абнаўлення, якое НЕ церпіць паспешлівасці. В. Шніп узяў гета права ва ўзбраенне як своеасаблівую ТВОРЧА праграма. Кніга Шлях вітрі найлепшим чинам пераконвае, што Паету есць што сказаць. I рабіць гета ен умее па-свойму, пераканаўча и значний. Шкірні Чалавек у сваім жицці витримлівае шмат екзаменаў. Альо, на мнение Сухамлінскага сами галоўни іспит - гета вернасць. Героі вершаў В. Шніпа витримліваюць гети іспит видатна:
Чи не глядзі на мяне, як чужога.
Я не биў и не стану чужим,
Бо адна ў нас з табою дарога
Праз агонь, праз Ваду и праз дим,
У якім НЕ пазнаць нас з табою,
Альо я застав сабой,
Биццам криж над забитай царквою,
Биццам неба над роднай Зямля [19, с. 208].
Па-рознаму пісьменнікі вирашаюць праблему Кахане: адни-ШЛЮБ з прадаўженнем роду, іншия - розтане. Наприклад, у многіх замежних літаратурних творах падобная сітуация, як зазвичай, вирашаецца інакш: трагічна, драматична, без канчатковага виніку - шлюбу; урешце НЕ рамантична, а годинах и Жорсткий, бесчалавечна.
Кахане галоўних герояў В. Шніпа, на шчасце, узаемнае:
Гети дзень праляцеў, як Страл ...
Гети дзень як царква без святла ..
І мені ўслед Наші дзеці глядзяць [19, с. 62].
Звичайна Пает ў сваіх творах апісваюць саману інтимнае ў каханні: приязнасць, фізічную цягу адно да аднаго, пацалункі, збліженне - працяг роду ... Приходзяць на памяць радкі Анатоля Вярцінскага:
Мужчина. Жанчина. Чаканне.
Шуканов. Блукання. Година.
Жанчина. Мужчина. Спатканне.
Вітанне. Вань. Адказ.
Мужчина. Жанчина. Кахане.
Серцабіцце. Забицце. Жицце [16, с. 147].
В. Ш...
