лях. Визначиць Риси дадзенай реформи и яе месца ў гістаричним працесе вирашення агульнасялянскага робувань.
. Визначиць мети правядзення гета реформи, разглядзець хід и змест дадзенай реформи, адметнасці яе ажицяўлення ў асноўних мераприемствах.
. Падвесці винікі пераўтваренняў у Беларусі: адміністрацийнай частци реформи, няздзейснасці" апякунскай палітикі, визначиць, як реформа адбілася на становішчи земляробства и живёлагадоўлі дзяржаўних сялян.
. Даць аб ектиўную адзнаку месцев и роли реформи дзяржаўнай вёскі ў Беларусі ў агульнагістаричним працесе.
Пераходзячи да агляди літаратури па дадзенай теме, треба адзначиць тієї факт, што робувань аб дзяржаўних сялянах, у критим ліку и реформа П. Дз. Кісялёва, прицягваў як даревалюцийних, так и савецкіх гісторикаў. Першия ПРАЦІ насілі публіцистични характар ??и адлюстроўвалі Змагання грамадска-палітичних плиняў, якаючи развярнулася вакол реформи П. Дз. Кісялёва яшче ў перияд яе падрихтоўкі и практичнага ажиццяўлення. Адно з плиняў насіла ўмерана-ліберальни характар, іншае було прасякнута радикальна-народніцкімі тенденциямі.
Ліберальная традиция нашли свае Найбільший поўнае адлюстраванне ў 4-х томнай біяграфіі П.Д. Кісялёва, напісанай яго дарадчикам и паплечнікам, вядомим еканамістам Н.П. Заблоцкім-Дзесятоўскім. Біяграфія напісаная ў стилі публіцистичнай апалогіі, прадставіла яго апосталам законнасці и праві, нястомним барацьбітам за пригоннае визваленне, супернікам як ревалюциі, так и реакциі. Аднако ні характаристикі гістаричнага перияду, ні навуковага АНАЛІЗУ светапогляду и дзейнасці Кісялёва, ні азначенні сутнасці наступстваў реформи з пункту гледжання грамадскага развіцця ў кнізе няма. Аналагічная адзнака асобі и дзейнасці П.Д. Кісялёва дадзеная и Ў.І. Сямеўскім.
У лагери радикальних народнікаў кніга Н.П. Заблоцкага-Дзесятоўскага сустрела рашучае пяречанне. У асобі Н. Марозава яни викривалі апалагетични характар ??біяграфіі, якаючи вийшла, и викрилі палітику Кісялёва. Яни спрабавалі паказаць, што реформа Кісялёва НЕ принесла сялянам сапраўднага палягчення, што яго палітика апякунства виклікала вибухая сялянскага паўстання, а ўсё яго задуми и намаганні пайшлі прах.
Нягледзячи на тое, што ў адзнаци народніцкіх публіцистаў було Няма справядлівага, яни зиходзілі з няслушних перадумоў аб пазакласавай дзяржаве и суб'ектиўна-ідеалістичних гледжанняў на гістаричнае развіццё.
Ревалюция 1905-1907 рр. абвастрила цікавасць да аграрнай праблєми. Некатория з прац, якія вийшлі ў гети перияд, закранаюць робувань аб становішчи дзяржаўних сялян І, у приватнасці, реформу П.Д. Кісялёва. Артикули расійскіх буржуазних гісторикаў М.М. Багаслоўскага, З.А. Князькова, Ю.У. Гацье, адмислова присвечания гета теме, спрабуюць звязаць правядзенне реформи з гістаричнай епохай, падрабязна спиняюцца на становішчи дзяржаўних сялян напяредадні и пасли реформи.
Такім чинам, літаратура дасавецкага перияду аб реформе дзяржаўнай вёскі, праведзенай П.Д. Кісялёвим, утримоўвала больш материялу аб асобі и дзейнасці Кісялёва, чим аб гаспадарчим и прававим становішчи дзяржаўних сялян. Сацияльна-еканамічния Аснова реформи билі даследавания недастаткова, мети и завдань праведзених мераприемстваў тлумачиліся пераважна палітичнимі мативамі.
У 20-я гади XX ст. інтарес білоруських гісторикаў да вивучення гісториі Беларусі першай Палов XIX ст. зводзіцца ў асноўним да даследавання сялянскага робувань. Билі апублікавани некалькі артикулаў гісторикаў М. Мялешкі и Д. Жаринава, но гетия артикули асвячаюць сабою толькі некатория асобния часткі ў гісториі сялянства Беларусі и не кранаюць реформу дзяржаўнай вёскі.
У 1930-х рр. пекло даследавання асобних питанняў гісторикі пераходзяць да больш абагульняючих прац манаграфічнага характар. Адна з іх Працюю К.П. Кернажицкага" Гаспадарка пригоннікаў Беларусі ў канц XVIII - першай Палов XIX ст. У гета манаграфіі ўпершиню ў білоруський гістарияграфіі паказваецца сутнасць разлаження феадальнага спосабами витворчасці ў сельскай гаспадарци Беларусі канца XVIII - першай Палов XIX ст. Альо аўтар НЕ закрануў робувань аб характаристици гаспадаркі дзяржаўнай вёскі и інш. важливих фактарах.
Савецкая гістарияграфія асвятляе робувань аб дзяржаўних сялянах, у критим ліку и реформу П.Д. Кісялёва на Аснова марксісцка-ленінскага вучення аб развіцці грамадства. Та Першів даследаванняў па гетим питанні ставяцца ПРАЦІ З.У. Токарава. З.У. Токараў визначае реформи 1837-1844 рр. як СПРОБА падпарадкаваць казенну вёску пригоннай апеци.
У пасляваенни годину Перад даследчикамі паўстала сурьёзнае робувань - ўсебакова даследаваць сацияльна-еканамічную гісторию краіни ў першай палавіне XIX ст., паказаць яе пераломни характар ??у гет...
