знаСћства 3. АдмоСћнае виказванне пра што-н., аналіз недахопаСћ Падвергнуць критици роботу заатехнікаСћ " [6; 304]
В. Белінскі пісаСћ: "Критикаваць - значиць шукаць и адкриваць у приватнай з'яву агульния закони розуму, па якім и праз якія яна магла Биць, и визначаць щабель живога, арганічнага суаднясення приватнай з'яву з яе ідеалам "[5; 10-11]
"Згодна расширанай трактоСћци, можна лічиць, што Мастацкая критика існуе столькі, колькі існуе Мастацтва. Ценасни падиход да мастацкіх з'яваСћ, што адлюстроСћваСћ мастацкія патреби грамадства на різни етапах ягонага гістаричная развіцця, биСћ заСћседи "[5; 7]
Альо самастойную ролю як від Мастацтва музика распачала адигриваць Сћ Старажитнай Грециі. "... Таму и зарадженне музичнай критикі адносіцца да епохі античнасці. Яе пачаткам принята лічиць палеміку между прихільнікамі Піфагора и Аристаксена. "[4; 108] ПаслядоСћнікі Піфагора билі за нязменния лагічния правіли Сћ галіне музикі, І, даречи, менавіта Піфагор винайшаСћ камертон. ПаслядоСћнікі Аристаксена на Першай месца ставілі естетични принцип. p> У сяреднявечча музика Цалко падпарадкоСћвалася царкве, што НЕ дазваляла аніякіх критичних адзнак. У епоху Адрадженне з'яСћляюцца Нови стимули и штуршкі для развіцця критичнай думкі. В. Галілей виступаємо супраць шматгалосся Сћ музици, лічачи гета рудиментам, што прийшоСћ з сяреднявечча. Ен піша трактат "Диялог пра старажитную и нову музику "
Альо як Цалко самастойная галіна Музична критика з'явілася толькі Сћ васемнаццатим стагоддзі. Першимі критикамі Сталі людзі, непасредна звязания з Музикаєв. Гета Г.Берліоз, Р. Шуман, Ф.Ліст, А.Барадзін ...
У васемнаццатим стагоддзі Сћ Расіі Сћ В«Санкт-Петербурзьких відомостяхВ» з 30-х гадоСћ распачалі друкавацца паведамлі пра музичнае жицце. Музичния нататкі друкаваліся таксамо и Сћ "московсого відомостях". p> аднако гета билі паведамленні інфармацийнага характар. І.КрилоСћ рабіСћ часопіс В«ГлядачВ». Там часцяком друкаваліся памфлети П.Плавільшчикава пра СћмоСћнасць італьянскай аперети, пра адсутнасць інатареса да свойого, роднага.
У дзевятнаццатим стагоддзі адбиваецца росквіт музичнай критичнай дзейнасці Сћ Расіі. Г.Дзяржавін, Н.Карамзін, В.АдоеСћскі - Найбільший вибітния критикі тих часоСћ. В.АдоеСћскі - дерло Класік рускай музичнай критикі. Ен реалізаваСћся як філосаф, математик, біелаг, пісьменнік, кампазітар, арганіст, піяніст и нарешце критик! АдоеСћскі шчильна сябраваСћ з М.І.Глінкай. Спадаро Глінка Сћважліва прислухоСћваСћся да думак Сябрук, Які яшче и Сћ якасці критика творчасці вялікага камазітара паСћставаСћ.
У дзевятнаццатим стагоддзі з'яСћляецца термін "музиказнаСћства" Яго СћвеСћ А. СяроСћ. Для музиказнаСћства вельмі важлива периядизация, напрамкі, школи, стилі, біяграфіі Музична дзеячаСћ. Для музичнай жа критикі и пазней музичнай журналістикі "больш важлива іншае - тлумаченне грамадству таго, што Сћ музици адбиваецца "[1; 8]
На мнение даследчици Т.Д.Арловай, П.ШалікаСћ - дерло Музична журналіст, дзейнасць якога приходзіцца на Сћсе тое ж змястоСћнае дзевятнаццатае стагоддзе. "П.ШалікаСћ виклікае раздражненне Сћ сур'езних музикаСћ Стила свойого рецензавання, дере за Сћсе інфарматиСћна-кампліментарним характар ​​и свецкімі плеткамі. Гета биСћ адзін з Пачатковая поглядаСћ на Мастацтва як на беспраблемнае, чиста забаСћляльнае. ШалікаСћ видаваСћ "Дамський журналВ». Ужо сама назва сродка масавай інфармациі визначала Легкі Стила яго пісьма, кпіни з класічних абразцоСћ опери В»
Далею пісаць пра музику бярецца Сћсе болів асобаСћ без прафесійнай падрихтоСћкі І з упеСћненимі, безапеляцийнимі меркаваннямі. Гета, вядома, раздражняла прафесійних музикаСћ. Альо ж билі и тия, для каго музика заставали чимсьці большим, чим вяселае баСћленне годині. Сярод такіх - Н.Кашкін, І.Левенсон, А.Размадзе. p> На мяжи дзевятнаццатага - дваццатага стагоддзяСћ распачала фарміравацца Музична преса: "Російська музична газета" (1894-1918 рр., заснавальнік Н. Фіндзейзен), "Музика" (1910-1916 рр.., Редактар-видавец В.ДзержаноСћскі), "Музичний сучасник "(1915-1917 рр.., редактар ​​Римскі-КорсакаСћ) КритикаСћ-гісторикаСћ, критикаСћ-теаретикаСћ змяняюць критикі-публіцисти.
У Першай палового дваццатага стагоддзя Музична журналістика, адгалінаванне музичнай критикі, надзвичай абмяжоСћвалася рамкамі сродка масавай інфармациі, аСћтари мусілі падпарадкоСћвацца сацияльнай накіраванасці виданні. Музичния критикі лічилі Музична журналістику реччу паверхневай.
У дваццатим стагоддзі распачинае развівацца масавае Мастацтва, масавая музика. Яни биццам НЕ патрабуюць ад читача пеСћнай падрихтоСћкі. p> У 90-я гади прафесія музичнага критика стала масавай. p> Такім чинам, перадумови для Сћзнікненння музичнай критикі Сћзніклі яшче Сћ Старажитнай Грециі. Термін "музиказнаСћства" нарадзіСћся Сћ дзевятнаццатим стагоддзі. У критим жа дзевятнаццатим стагоддзі пачалі з'яСћляцца и першия музичния журналісти. Широкі ...
