ия факти з гісториі Полацкага княства дазваляюць адказаць на вань пра тое, ці лічилі яго валадари КіеСћ чужим для сябе, а палі княства Цалко самастойним? Сення амаль Ніхто з тих, хто так лічиць, Надав и НЕ паспрабаваСћ "Спитацца" ні Сћ полацкіх ІзяславічаСћ-РагвалодавічаСћ, ні Сћ палачан, кім яни Самі сябе лічилі, якія етнапалітичния ди сациякультурния Сћзори панавалі Сћ іх асяроддзі? Па-сутнасці, адбиваецца адвольни перанос уяСћленняСћ са свядомасці Чалавек канца 20 ст. па вань дзяржаСћнай незалежнасці, нациянальнасці на реаліі ранняга сяреднявечча. Зиходзячи з априернага пастулявання ТЕЗи, што Подивившись людзей на гетия праблєми на працягу стагоддзяСћ билі нязменнимі, даследчикі, якія стаяць на такіх пазіциях, хочуць таго ці ні, пачинаюць ствараць гістаричния дефармациі и міфи нічога супольнага НЕ маючия з реаліямі далекага мінулага. Адразу хочаццца абмовіцца, што Сћ гетим розділі не ідзе размови пра етнагенетичния працеси, якія адбиваліся на білоруських землях у 11-13 стст. Нас цікавілі толькі пеСћния ментальния СћстаноСћкі сучаснікаСћ, іх асабістия СћяСћленні и Сћчинкі, якія дазваляюць паглядзець на палітичния и Сацияльна-культурні та реаліі таго годині іх вачима.
У гістарияграфіі даСћно звернута Сћвага на тую акалічнасць, што пасли няСћдалага замаху Рагнеди на Уладзіміра, апошні вилучиСћ "отчину" свайму старейшаму синові Ізяславу - Полацкае княства. Паводле родавих законаСћ, пераемнікам роду, Які абарваСћся, міг стації старейши нашчадак па жаночай лініі. Таму ІзяслаСћ биСћ пераемнікам свойого дзедо па маці - Рагвалода Полацкага. З-за гета причини полацкі княскі стіл и биСћ замацавани за нашчадкамі Ізяслава. АтримаСћши Полацкую зямля Сћ "виділ", яни пазбаСћляліся права претендаваць на іншия часткі КіеСћскай Русі [4]. p> Альо ці успрималася гетая падзея у гісториі Полацкай зямлі сучаснікамі як признанне яе поСћнай незалежнасці? Тия ж скандинави, Сћ годинник панавання Брачислава Ізяславіча, разглядалі Полацкую зямля як частко Гардарикі, хоць и падкреслівалі асобнасць и важнае значенне Полацкага центру побачим з двума другімі важнейшимі Сћсходнеславянскімі центрамі: Кіевам и НоСћгарадам [5].
Беларускі гісторик Юри Заєць пераканаСћча паказаСћ, што Сћ Аснова канфлікту паміж Усяславам Чарадзеем и Яраславічамі ляжалі претензіі полацкага князя на вялікакняскі кіеСћскі "стіл". УсяслаСћ, як вядома, з'яСћляСћся праСћнукам кіеСћскага князя Уладзіміра. З-за таго, што дзедо Усяслава, ІзяслаСћ, памер яшче плиг жицці свойого бацькі Сћ 1001 и НЕ княжиСћ у Кіеве, па княскаму спадчиннаму праву яго нашчадкі пазбаСћляліся вялікакняскага кіеСћскага стала. Аднако бацька РЋсяслава БрачислаСћ Ізяслававіч, разам са сваім Дзядзько Яраславам Мудрим, биСћ суправіцелем усіх земляСћ КіеСћскай Русі и займаСћ кіеСћскі княскі стіл. Такім чинам, з'яСћляючися князем Полацкай зямлі и НЕ маючий права претендаваць на асобния часткі КіеСћскай Русі, РЋсяслаСћ валодаСћ прав на вярхоСћную Сћладу Сћ їй [6]. p> Паказальна, што аСћтар "Слова о п...
