ць Поспех у Праця і Дабрабит. Наприклад, у працесе земляробчай дзейнасці адбивалася припісванне звишнатуральних якасцей зямлі. Бачилі, што зямля родзіць, гета разглядалася па аналогіі з критим, як нараджае жанчина. Таму на зямля пераносіліся жаночия якасці. Каб яна добра нараджала, існавалі шматлікія абради. Наприклад, жанчина клали у баразну, заціскала паміж кален Бохан хліба и сімулявала пологи з Мета падштурхнуць зямля, каб яна дала добрі Сћраджай,
У беларускім язичніцтве, як и ва Сћсякім іншим, можна вилучиць фетишисцкія, анімістичния, магічния и татемістичния вераванні и абради. Іх вельмі шмат, таму ми разгледзім толькі некатория. p> Фетишизм. Звишнатуральния якасці Наші продкі припісвалі Сћ асноСћним НЕ сваім виробок, а природним з'яву и аб'ектам. Так, агонь лічиСћся апекуном будинку и асновай дабрабиту сям'і. Яго стараліся НЕ пазичаць, Надав суседзям, каб з хати НЕ сишоСћ Дабрабит. Нельга було пляваць у агонь, бо ен міг пакараць за непавагу, и Сћ Чалавек Сћзнікала хвароба - вогнік: твар рабіСћся Чирвони, як пекло АПЕК. Ваду білоруси лічилі ачишчальнай и лячебнай сілай. Перад святамі Наші продкі абавязкова миліся, причим гета була не проста змиванне бруду, а менавіта ачишченне, як цялеснае, так и духоСћнае. Існавалі святия криніци, та якіх Чалавек міг прийсці, распавесці пра свій дренни Сћчинак, и вада гети Грехем змивала. Забаранялася пляваць у Ваду. Плиг дапамозе вади лячилі: над їй казалі заступників и давалі випіць хвораму. Зямля лічилася Сћсеагульнай маці-карміцелькай. Нельга було лаяцца мацернимі словамі, бо гета криСћджанне маці-зямлі, и яна можа перастаць радзіць. Думалі, што зямля НЕ примае вялікіх грешнікаСћ и викідвае іх на паверхню. Перад вялікімі няшчасцямі яна стогне, папяреджваючи критим самим людзей. Камяні, паводле СћяСћленняСћ наших продкаСћ, маглі лячиць хворобах и виконваць сами розния прохання: шиць вопратку и абутак, забяспечваць Поспех у каханні, діставшись надвор'е. Камянов приносіліся ахвяри. Яни таксамо билі абавязковай часткай яеичніцкіх капішчаСћ. Бяроза шанавалася як дзявочи сімвал у годину вясенняга свята Семуха (у хрисціянстве - Пяцідзесятніца). ДзяСћчати ішлі Сћ ліс, дзе звязвалі верхавіни дзвюх невялікіх бярозак и Сћтваралі такім чинам сваеасаблівия вароти, праз якія папарна праходзілі, спяваючи магічна-ритуальния песні аб будучи добрим ураджаі. Завіванне бярози павінна було садзейнічаць будучаму шлюбу дзяСћчат. Лічилася, што бяроза сприяе зростанню збожжа и агародніни, таму на семуха ссякалі бярозкі и Сћтикалі іх у зямля каля хат, а таксамо кідалі Сћ збожжа. Дуб лічиСћся сімвалам мудрасці, развагі, сіли, розуму. ЗвязваСћся з культів Перуна. Капішча гетага бога абавязкова рабілі альбо Сћ свяшченнай діброві, альбо пад Магутни дубам. Вогнішча, якое тут знаходзілася, було з дубових дроваСћ. Та наших дзен на Палессі захавать павер'е, што калі гриміць дерло грім (грім и маланка - увасабленні Перуна), треба пацерціся спіной аб дуб - тади Сћсе хвароби як рукою...
