сць ма ніве беларушчини. p align="justify"> У канц студзеня 1910 невялічкі гурток моладзі вирашиСћ паставіць Беларускі спекгакль на вечарине, якаючи ладзілася Сћ залі так званага Жалезнадарожніцкага клубу. Для вистави вибралі перакладзеную з украінскай мови на білоруську аднаактавую п'єсою М. КрапіСћніцкага В«Па ревізііВ». РежисіраваСћ яе Ф. Аляхновіч, ен жа биСћ виканаСћца адной з роляСћ камедиі. p align="justify"> Так адбиСћся дерло легальні виставу на білоруський мове, а дзень 12 лютаго з тієї пари стаСћ успримацца беларускімі ад-радженцамі як дзень стварення прафесійнага нациянальнага театра. СапраСћди, пасли гета вечарини арганізаваСћся театр Ігаата Буйніцкага. Узнікаюць ускладненні. За адзін з артикулаСћ у В«ПеркунасВ» Ф. Аляхновіч биСћ прицягнуш да судовай адказнасці Сћ В«зневажанні СІЛ нябеснихВ» и Сћ В«імкненні скінуць існуючую СћладуВ». p align="justify"> АтримаСћши позв Сћ суд, Ф. Аляхновіч туди НЕ з'яСћляецца, а Сћцякае Сћ Галіччину, дзе Сћ Львові и Кракаве пад псеСћданімам Юрий Монвід, якім будз пазней падпісваць палі розчини, іграе Сћ різни польскіх театрах.
Разлічваючи на абвешчаную Сћ сувязі з трохсотгодцзем будинку Раманавих амністию, ен вяртаецца Сћ 1913 р. на радзіму, альо па-збегнуць судовай адказнасці НЕ Сћдаецца. У астрозе Аляхновіч и па-чинае пісаць свій дерло сценічни твор - камедию В«На Анто-каліВ», спачатку па-польску, а пасли турм, у 1915 р., перарабляе яе и перакладае на білоруську мову. p align="justify"> В«На АнтокаліВ» (1915) - трохактавая камедия з жицця жихароСћ прадмесця Вільні Антокаля. 3 нею Сћ творчасць Ф. Аляхновіча Сћваходзіць вялікая тема - тема мяшчанства, што, зразумела, було не випадковим. Драматург добра СћсведамляСћ: нішто так не асвя-жиць тематичную аднастайнасць білоруського театра з дамінуючай дагетуль сельскай тематикай, як камедия з мяшчанскага жицця. I ЄП не памиліСћся. p align="justify"> Твор пастаянна дапрацоСћваСћся: уводзіліся Нови цікавия камі-дийния сітуациі и персанажи-типи.
Визначенне жанру гета п'єсою як камедиі аказалася СћмоСћним. У апошняй редакциі (1942) драматург у даСћ наконт гетага ніякіх тлумаченняСћ, а Сћ дзвюх папяредніх (1915 и 1940 рр..) АбмежаваСћся чиста сценічним паняццем - В«п'єсою са скокамі и танцаміВ». Визна-ченне виразних адзнак яе жанру, сапраСћди, праворуч не просте. На сюжетна-кампазіцийни план В«На АнтокаліВ», асабліва апошняга вариянта, аказалі СћплиСћ сами розния віди сценічнага Мастацтва: опера, аперета, балет. Аб гетим сведчаць уведзения Сћ твор сімвалічния фігури, якія виконвалі танець мяшкоСћ з грашима, мімічния и нямия сцени (наприклад, пантаміма, увасабляючая іерархію будучи адносін у мяшчанскай сям'і), а Сћ фінале з'яСћляСћся памочнік режисера з куплетамі, як, наприклад :
Бо сміх таксамо, як и хліб,
Адна з галоСћнейших патреб.
Так адзначаних наваций аСћтар дадаСћ яшче мноства пісень, му-зику, у...
