пліни маюць даўнюю гісторию свойого існавання и развіцця, то лінгвістика тексту фарміравалася літаральна ў нас на вачах. Пасли бурхливих дискусій аб критим, ЦІ патребна наогул гетая дисципліна - навука аб текстах - и што менавіта з «яўляецца непасреднай вобласцю яе АНАЛІЗУ, даследаванне текстаў у самих різни адносінах и аспектах зайняло прикметнае месца НЕ толькі ў шерагу прац па лінгвістици, альо и ў практици викладання роднай и замежних моў. Критим больш дзіўна, што разглядаемая намі дисципліна НЕ травні агульнапринятага азначення галоўнага свойого аб »єкта - тексту и амаль кожнае даследаванне ў дадзенай вобласці пачинаецца з разважанняў аб критим, што ж такое текст и якія прикмети або ўласцівасці характаризуюць тое, што пазначаецца Дані відсутні термінам.
Нельга НЕ пагадзіцца з Л. Г. Бабенка и яе сааўтарамі, якія ў специяльнай ПРАЦІ аб лінгвістичним аналізе мастацкага тексту признаюць, што агульнапризнанага азначення тексту дагетуль НЕ існуе и што, адказваючи на гета вань, розния аўтари паказваюць на розния бакі гета з «Яви: Д. М. Ліхачоў - на існаванне яго стваральніка, Які реалізуе ў тексце Нейко задумом; В. Л. Каменська - на грунтоўную ролю тексту як сродкі вербальнай камунікациі; А. А. Лявонцьеў - на функциянальную завершанасць гетага маўленчага твора. Наприканци ІМІ приводзіцца азначенне І. Р. Гальперина, паводле якога, «текст - гета твор маўленчатворчага працесу, Які валодае завершанасцю, аб» ективавани ў виглядзе пісьмовага дакумента; твор, што складаецца з назв (загалоўка) i шерагу адмислових адзінак (звишфразавих адзінстваў), аб «яднаних рознимі типамі лексічнай, граматичнай, лагічнай, стилістичнай сувязі, травні визначаную метанакіраванасць и прагматичную ўстаноўку» [3, с. 18]. Альо, як сцвярджае Кубракова Е. С., що не змяншаючи вартасцей кнігі І. Р. Гальперина аб тексце як аб »екце лінгвістичнага даследавання, хацелася б разам з критим адзначиць, што ўсе вилучания тут критерийния прикмети тексту (Акрам апошніх) могуць Биць пастаўлени пад сумненія и аспречани. Пра цели шераг текстаў можна сказаць, што яни так и НЕ билі завершания аўтарамі и засталіся няскончанимі; няредка текст асобнага верша завяршаецца шматкроп «ем, якое прадугледжвае, відавочна, што канец верша варта дадумаць. Нароўні з пісьмовимі текстамі можна, па ўсей бачнасці, вилучиць и тексти Вусни виступленняў (пра іх часта кажуць «текст дакладу / паведамлення / прамова и г . д., так и НЕ биў апублікавани »), а таксамо тексти, запісания на гуказапісваючай апаратури и призначания для праслухоўвання. Далеко не ва ўсіх текстах есць загалоўкі (асобния вершить, рекламния тексти, аб »Яви, анонси). Нарешце, що не ўсе тексти могуць Биць прадстаўления ў виглядзе паслядоўнасці звишфразавих адзінстваў [4, с. 65].
Між тою текст адносіцца да Найбільший відавочнай реальнасці мови, а спосабами яго інтуітиўнага вилучення НЕ Меней укаранения ў свядомасці сучаснага Чалавек, чим спосабами размежавання и вилучення слова, и заснавания яни на разумовай здагадци аб критим, што будь завершанае и запісанае вербальнае паведамленне можна ідентифікавацца як текст, калі, вядома, и сама завершанасць тексту падказаная нам критим або іншим фармальним спосабам. Адначасова НЕ можа НЕ ўразіць тая разнастайнасць и шматстайнасць саміх маўленчих твораў, па стаўленні да якіх ми легка викаристоўваем азначенне «текст», и невипадкова лексікографи згаджаюцца з азначеннем, што текстам з'яўляецца «усялякая запіс...
