<...> па закону ўсе рабіў и па закону яму памагаў директар [10, с.27].
Што треба [9, Т.2, с.460].
«- Чи не баюся - паважаю, гета мужик што треба, я табе скажу » [10, с.70].
Асноўнай прикметай фразеалагічних зрашченняў з яўляецца семантичная непадзельнасць, абсалютно невивадзімасць значення целага з кампанентаў. Фразеалагічния адзінстви ж не з яўляюцца ў такий Ступені Цесна злітимі ў семантичним плані злученнямі слоў як фразеалагічния зрашченні. У іх межи могуць укліньвацца НЕ толькі асобния словами, якія НЕ ўваходзяць у кампанентни склад фразеалагізмаў, альо Надав и целия оповіді. У адрозненне пекло фразеалагічних адзінстваў фразеалгічния злученні амаль што НЕ маюць аманімічних ім свабодних словазлученняў. Асаблівасцю гетих адзінак мови з яўляецца и тое, што СЛОВА з фразеалагічна звязанимі значеннямі, якія ўваходзяць у іх склад, могуць замяняцца сінонімамі. У адрозненне пекло свабодних спалученняў слоў фразеалагічния виразилося не ствараюцца критим, хто гавориць, а ўзнаўляюцца як гатовия адзінкі з пастаянним складам и значеннем.
.3 Фразеалагізми паводле сінтаксічнай структури
У залежнасці ад структури ўсе фразеалагічния звароти можна падзяліць на вки групи. Так Першай групи адносяцца фразеалагізми, якія граматична адпавядаюць сказу, знешне супадаюць са структурай оповіді. Інша група - фразеалагізми, граматична адпаведния словазлученню. Так трецяй групи адносяцца фразеалагізми са структурай спалучення слоў.
Сярод фразеалагізмаў, якія граматична суадносяцца са словазлученнем, назіраюцца сами разнастайния маделі. Як Найбільший типовия, распаўсюджания, видзяляюцца наступния [12, с.46]:
) приметнік + назоўнік зв. скл.:
Бели світло [9, Т.2, c.317].
<...> значицца, канец, адгуляў Валодзя на білим Свецє, збірайся ў апошнюю дарогу [10, c.172].
Цверди арех [9, Т.2, с.276].
дзедо Качанок павесялеў, казаў, што Сталінград - цверди арех, зломіць там Гітлер зуби [10, с.137].
Широкий душа [9, Т.1, с.52].
Бацька заваліўся ў кульдзюм. Премію палучилі. Пусціць грошикі на вецер - душа Широкий [10, с.38].
) приназоўнік + приметнік + назоўнік ВІН. скл.:
Пад Гарач руку [9, Т.2, с.292].
Я пад Гарач руку спитаў, ЦІ НЕ жанчина з ім їхала [10, с.178].
) назоўнік зв. скл. + приназоўнік + назоўнік місн. скл.:
Душа ў душу [9, Т.1, с.388].
Працавалі ж усьо літа душа ў душу [10, с.18].
) приназоўнік + назоўнік ВІН. скл. + назоўнік родн.скл.:
На розбір шапак [9, Т.2, с.287].
Ти чаго приходзіш на розбір шапак? Памог б бацьку свойого залатаць [10, с.191].
) приметнік + назоўнік зв. скл.:
Сабачи нюх [9, Т.2, с.301].
А травня, зараза ... дзесятку схаваў ... у бот, у сами насочак засунуў, дик и там Знайшла. Сабачи нюх на гріш травні [10, с.69].
Тришкаў каптан [9, Т.2, с.361].
Тришкаў каптан! Хітруга твій урач [10, с.90].
