НЕ падсихаюць, яни становяцца ўсе больш разгалістимі, ахопліваюць з шкірним рокам нови абсяг, нови коло читачоў и прихільнікаў. [ 12, с.141].
1.3 Гуманістичная евалюция
Прачуласць грамадзянскага ліризму визначила змястоўнасць такіх зборнікаў «Журавінави колір,» Пад мачтай. Тут ішло далейшае разгалінаванне суровай пачуццевасці и ліричнага супераживання, іх паглиблення ў Виявити асацияций, у мяккіх Танах метафорикі канденсаваўся вялікі Сенсит. Пает сам адчуваў, у чим удача яго зборніка «Пад мачтай:» Альо НЕ верицца, што гети вярблюд прайшоў праз ігольнае вуха цензури. Праўда, у ім няма адкритих заклікаў да бунту, альо треба Биць сляпим, каб НЕ бачиць, што вибухови заради паезіі ў гетим зборніку Лепша спрасавани и значний Мацнев, чим у «На етапах» [16, с. 203-204]. «Пісня кулікоў» и «Журавінави колір - розчини, якія ўпершиню засведчилі магутнасць и красу епічнага складу подумки Паета, важка ўздималі цяжкія пласти сялянскага побиту, асвечанага ідеяй змагання. У радкі каларитна, у класічнай шчодрасці живапісання, свіжих вобразаў, деталяў нязмушана ўваходзіць беларуская природа (»Пахне дзегцем, потам, Рижани аўчинай.", [4, 116]). Акцентуюцца НЕ толькі актуальния патреби сацияльнага и нациянальнага жицця, а елементарния чалавечия ўмови, мають рацію на чалавечнасць, людскія адносіни да годнасці мазольнага працаўніка, яго души, мови.
Закринічиў тієї гуманістични Струмень, якому Суджай було шириць абсягі вялікай прицягальнасці танкаўскай паезіі: У. Калеснік лічиць, што менавіта яму, Танку, випала ўмацаваць нови погляд на Чалавек, сцвердзіць нови тип гуманізму. Пает разглядзеў у таваришу па барацьбе и ў самім сабе поруч з ідейнай перакананасцю яшче и ўражлівую, високамаральную натуру, Чуйний да ўсяго пригожага ў природзе и ў Чалавек, здольную на шчодри емациянальни водгук, хоць гармонію радасці жицця абривала сувора речаіснасць. Духоўнасць була ўскладненай. У вершить" Паслухайце, Вясна ідзе. На туремним Дваро блакітнай квеценню ўспихнуў БЕЗ. Як раніць гета полум'я суквеццяў на калючках дроту, увасабленне антиподаў, двох палярних светаў, Краса і зла. Надав апорния рифми, паўторания двойчи, супрацьстаяць, як гетия два рідна:
Я ціха разбудзіў другіх.
Ад сліз сінелі вочи безам.
I недзе хруснула ў худих
Руках іржавае жалеза [4, с.247].
Сцвярдженне гуманістичних ідеалаў вядзецца па законах високай творчай культури ўсім ладам верша. У критим ліку и псіхалагізацияй мастацкага вобразе, витанчанай прачуласцю сенсавай деталі: «Пралескі снежния на шибах цвітуць I пальці травні раняць [4, с.32]. Вобразе ліричнага пераживання становіцца балючим на дотик: пралескі раняць пальці! Ніякія тлумаченні-згадкі НЕ вичарпаюць гетую вобразную асацияцию. Па їй можна »читаць Паета - пекло реальнай суровасці ўмоў жицця да таго падтексту, што схоплівае галоўни канфлікт епохі.
Драматизм успримання краси абвострани да гранічнасці, да вибуховасці таксамо ў видатних вершить «Павязлі цягнікі,» На пероні, «Пливуць стругі, Самотня мінорних и бунтоўних, викривальних. Тут Мастацкай асудженне грабежніцтва - на многія годинник (»Гляджу и гляджу з-пад рукі, як наша юнацтва вивозяць [4, с.273]; або:« Гей, води, швидка раку, тому Лепша павярні! [4, с .286]. Паета раніць думка, што Надав на ка...
