йскага дзяржави бачила канкурента на Блізкім Усходзе. Збліженне Расіі з Англіяй у 60-х гадах XVIII ст. було 2. сур'езнай причинай абвастрення франка-расійскіх адносін. Пазіциі и Англіі Сћ дачиненні да Расійскай імпериі була дваістай. З аднаго боці, яна була зацікаСћлена Сћ гандлевих сувязях з розсіяних хацела з яе дапамогай аслабіць пазіциі Франциі, з другог - Яна не Жадан и НЕ хацела дапусціць Сћмацавання Расіі на Чорним мори. Саюзніцай Франциі була АСћстрия. Усе СПРОБА расійскай дипламатиі дамагчися пагаднення з апошняй скончиліся няСћдачай. Альо царської Сћраду Сћдалося заключиць саюзни дагавор Сћ 1764 з Прусіяй, якаючи НЕ крейди непасредних інтаресаСћ у Турциі и Швециі и імкнулася з дапамогай Расійскай імпериі вирашиць праблему Польшчи Сћ сваіх інтаресах. p align="justify"> Міжнародная абстаноСћка на КаСћказе пагаршалася яшче и тою, што на яго територию працягваСћ претендаваць и шахскай Іран.
Так пачатку ваенних дзеянняСћ и асабліва Сћ перияд Вайни Асман імкнуліся прицягнуць на свій бік каСћказскія Пляма. У пачатку Вайни султан звярнуСћся да кабардинских князеСћ з заклікам Биць В«пакорлівимі, ​​паслухмяниміВ» и дапамагаць військам Парти и Криму. Па яго загидила на ПаСћночни КаСћказ билі паслания шматлікія агенти. Адним з падстаСћ да сутикнення з Расіяй служиСћ для султанської Турциі польскі вань, у якім яна ішла Сћ фарватери французскай палітикі. Смерць польскага Караль АСћгуста III паслужила сігналам да барацьби дзяржаСћ, якія імкнуліся зв есці на польскі трон свойого кандидата. Падтримліваючи кандидатуру Станіслава ПанятоСћскага, Расія Сћвяла Сћ Польшчу палі войскі, што и було викаристана Турцияй як падстава да канфлікту. Кримскі хан па загадзе султана уварваСћся Сћ межи Украіни и Польшчи, а скліканая Сћ 1768 вялікая султана Савета (Вялікі Канапа) приняСћ рашенне аб Вайне супраць Расеі, як парушальніка правоСћ Польшчи, Турция па Сћласнай ініциятиве примала пад АПЕК. Прапанова Англіі и Прусіі аб пасяредніцтве було адхілена. 25 кастричніка 1768р. Турция абвясціла Расіі Вайн [11, с.446]. p align="justify"> У гета Вайне рускія войскі, кіравания вибітнимі вайскаводамі П. А. Румянцавим и А. В. Суворавим, атрималі шераг бліскучих перамог. Расійскі флот, Які дзейнічаСћ у Міжземним мори пад камандаваннем адмірала Г. А. Спірідова, у 1770 у баях у Хіосській праліве и Сћ Чесменський бухце разграміСћ марскія сіли Турак І, Акрам таго, аказаСћ дапамогу паСћсталим супраць Турак грекаСћ, а таксамо арабам Сіриі и Егіпта. АСћстрию Моцний тривожилі поспехі рускіх войскаСћ, и яе стаСћленне да Расіі станавілася Сћсе больш варожим. У 1771 яна склалось з Турцияй канвенцию аб некатория теритарияльния набицця за кошт Валахіі з абавязацельствам садзейнічаць міру и адмови Расіі пекло патрабаванні незалежнасці дунайскіх княстваСћ и Криму. У критим жа Годзе рускае камандаванне Сћ Кримі признала кримскім ханам Шагін-Гірея, Які приняСћ заступніцтва Расіі ..
Варта адзначиць, што, паспадзяваСћш...
